Als een verweesd kind.....
De nog jonge dame draagt in het zwarte, welige haar dat tot op haar schouders valt een blinkende zilveren strik.
Bij de kassa, waar ik me aansluit bij een lange rij klanten, vraag ik haar naar de wandelstok, die ik onverhoeds heb achtergelaten in de winkel. Zoals een verweesd kind haar ouders terdege mist, mis ik mijn trouwe, metalen metgezel, mijn attribuut en de steun en toeverlaat bij mijn excursies en wandelingen.
En het jonge, lieflijke meisje diept uit een soort achterkamer, uit een duister magazijn, van gevonden voorwerpen mijn dierbare wandelstok op en komt er enthousiast en opgewekt mee aanzetten!
Geplaatst in de categorie: bedankt