Alle inzendingen over bedankt woonoord wandeling

Ik had voortgestapt door onze binnenstad, op weg naar de arts. Ik passeerde een merkwaardig aandoende braakliggende kale vlakte, een uitgestrekt terrein een grondstuk waarop mij onduidelijk aandoende werkzaamheden werden verricht. De voortstrompelende oudere dame met wandelstok die ik razendsnel ben geworden, roept steevast medeleven en mededogen…

Een grijze, dichte mist die de nieuwe herfst begeleidde en die de winter al aankondigde, verraste ons die morgen. Op het kronkelende pad, dat onze woningen omzoomt en dat bezaaid is met herfstbladeren, ontmoette ik mijn overijverige grijsharige buurman, gekleed in donkerblauwe overall. Solidair en betrokken bij onze buurt en buurtbewoners harkte hij…

"Kamphuis Woonoord" in Lage Mierde bestaat of bestond uit enkele houten barakken, die ik nu nog zie op de zwart-witte ansichtkaart uit 1965 die ik mijn ouders zond.…

Nog altijd bevindt zich halverwege onze Nassaustraat de helgroene "kubus" van de Brabantse Ontwikkelings Maatschappij, ingericht als kantoor, waarin geconfereerd wordt en werd door de gehelmde heren over de werkzaamheden ten behoeve van het Groot Onderhoud van de oude flatjes in de straat, zij het dat men zich momenteel richt op de woningen ter linkerzijde…

In de regen hebben we samen onze architectuurwandeling gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de handen en armen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welwillend en overduidelijk is maar dat niemand nog begrijpt of ooit schijnt te hebben kunnen begrijpen in de…

In mijn mooie nieuwe agenda die mij optimistisch een mooi nieuw jaar voorspiegelt zonder mijn ellendige ongelukkige liefde voor jou; een agenda gelardeerd met onwerkelijke vrouwenportretten van fotomodellen en Barbiepoppen, heb ik het adres genoteerd van je verre woonoord en bestemming dat ik van je neef ontving, geschreven in nagenoeg cryptische, geheimzinnige…

En dan zegt de grijze man, 'bedankt voor dit gesprek'. Die eenzaamheid raak ik niet kwijt.…

Vandaag vertrokken we bij het bronzen standbeeld van Koning Willem II op de Heuvel (aan zijn martiale voeten de eveneens uit brons vervaardigde maagden die languissant tegen de sokkel van het standbeeld leunen en waarboven zijn trotse, krijgshaftige en heldhaftige gestalte zich onvervaard verheft) Tijdens onze bescheiden wandeling zullen we de formidabele…

We moeten kennelijk samen de hel doorkruisen en we hebben samen gedurende lange jaren al zoveel gedeeld: de vergezichten tijdens onze wandelingen, ons wel en wee, ons lief en leed... Na de zesentwintig operaties is de borst van mijn vriendin een leeggeplunderde laagvlakte Ze bedankt me zeer uitvoerig voor een heel kleine dienst.…

Waarom niet: “Bedankt voor uw waardevolle bijdrage aan deze uitzending”, waarom niet: “Bedankt voor uw toelichting”, waarom niet: “Bedankt voor uw (zeer) verhelderende uitleg”, waarom niet: “Ik vond het fijn dat u bij ons in de uitzending was”, waarom niet het heerlijke Twentse: “Bedankt voor ons”?…

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar…

Dus lieve vriendin, bedankt, voor je steun op afstand, voor je support, voor je geloof in mij.…

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paar maanden aanslag heb op twee ondertanden. 'Misschien…

Desalniettemin hoeft het niet speciaal vanwege deze reden zijn dat ik dank je wel zeg, want eerlijk is eerlijk, dat zeg ik evengoed voor de afgelopen jaren: Johan BEDANKT.…

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren.' Ik sluit het boek. Daarna mijn ogen. Droom even…

Rients Ritskes, de oprichter van Zen.nl, legt in een kort filmpje uit wat een monist is: 'Een monist is iemand die gelooft dat alles één is. Mono. Dat alles samenhangt.' Er is blijkbaar een woord voor alle synchroniciteit die ik in mijn leven ervaar. Hoe vaak sloeg ik niet mijn roman open en las ik iets waarover iemand mij net belde? Of die keer dat…

En dan komt er opnieuw een zogenaamd goedbedoeld voorbeeld in mijn mailbox. Want die en die doet het zus en zo. Het zou me kunnen inspireren. Woedend ben ik. Ongevraagd een inbreuk op mijn eigen gedachten en inzichten. Ik heb ze niet nodig, de ideetjes van anderen. Die mogelijk al tig keer zijn gekopieerd. Ik ben mezelf. Basta. En ik kom met de kinderen…

Ergens in een tuin tegen het eind van een zomer spreek ik een onbekende vrouw. Ze schrijft gedichten. Ik denk: Dat kan ik ook! De website waar ze op doelde, stuurt me in de weken die volgen afwijzing na afwijzing. Ik geef er snel de brui aan. Een paar jaar later een nieuwe poging. Het stroomt. Voor ik het besef, heb ik iets van vijfenzeventig gedichten…

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben…

Opeens kreeg ik het wel benauwd, want toen ik bij de plek kwam waar Joop begraven was, zag ik hem als een schim uit het graf opstijgen en hoorde ik hem zeggen: ''Bedankt Kees, voor je mooie bloemen'', en hij daalde weer neder in zijn graf. Verbijsterd was ik, toch duidelijk gezien. Zou ik gek zijn geworden, dacht ik.…

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie fles Franse wijn met een trots opschrift op het etiket…

Gedicht kerkje ginnum ik werd vroeger opgevoed met de bijbel en de kerk maar door ziekte kwam ik daar niet meer nu ben ik weer ziek na twintig jaar en denk na over de dood en het geloof en het hiernamaals en het heelal ik ben nu een heel andere foppe in een ggz instelling en er is hier dominee de wind en ik ben een kind lijkt het wel zonder…

In mijn buurt zijn de huizen zo gehorig dat je elkaar kunt horen kuchen etc.…

Er lopen 's nachts en met name in het weekend nogal eens criminelen rond in de buurt waar ik woon, zelfs in mijn straat, dit veraangenaamt het woongenot niet.…

Als je bij deze woningbouwvereniging, die de naam draagt van "Elk een", wat zoveel betekent als "iedereen", maar dan vertaald in de noordelijkste taal, de huur niet op tijd voldoet dan word je zelfs na dertig huurjaren, zonder huurachterstand, als staatsvijand nummer een behandeld. Eerst word je telefonisch benaderd op een zeer intimiderende manier…

Het is meer dan dertig jaar geleden dat ik het flatje (het flatje dat mijn woning is tot op de huidige dag) ben gaan bezichtigen samen met de allerliefste wiens as sinds veertien jaar rust op de velden aan de Karel Boddeweg. Het sneeuwde lichtjes die dag; korrelige sneeuw had ons verrast en daalde op ons neer. In de verte doemde het gebouw al op, stammend…

REIS DOOR MIJN KLEINE KAMER VAN FOPKE ik zal proberen mijn kleine kamer van twee bij vier te beschrijven met mijn laptop midden in de nacht omdat ik dat leuk vind. Er staat een bed een stoel en een tafel. Verder muziek en boeken en schilderijen van mezelf die ik het mooist vind. Enkele fotos en wat lego en kaarten aan de wand en een lamp of drie…

"Villa Pastorie" is een etablissement, gevestigd in een pand dat in het verleden meerdere doeleinden gediend heeft en dat men bereiken kan via de stille Hogendriesstraat waar vervallen huizen eens mijn schoolkameraden, die uirgevlogen zijn over de wereld, huisvestten; dichtbij mijn geboortehuis dat zich schuilhoudt achter het kerkhof waar mijn geliefden…

Franeker op de klei iedereen in een klein huisje dat oud is met hoge kerken harde wind aan zee bij koehool harlingen en zwarte haan zware donkere luchten en zwart land ik woon hier nu bij een zorginstelling in het voorjaar komt alles weer op gang windmolen aan trekker op het land winkel weer open onland onbewoonbaar maar toch zijn hier grote…

Geruime tijd hebben bouwvakkers gewerkt aan de nieuwe appartementen in de Hasseltstraat in Tilburg. Een breed en solide hekwerk schermde hen af van de straat en als je bij de bushalte stond, hoorde je hun muziek en hun luidruchtige kreten die ze elkaar toewierpen. Maar toch al vrij snel kwamen de nieuwe woningen gereed en nu tonen zij hun fraaie, antracietgrijze…