Alle inzendingen over boot tocht

''Niks mee te maken, we gaan terug en het hele zooitje schorem moet van mijn boot af. Oprotten en snel.'' Toen de boot aangemeerd lag en de genodigden aan wal waren, begon de meute weer te vechten en te schreeuwen.…

Onze boot zou zich in beweging zetten, de kade loslaten en de stroom afvaren en de gesprekken zouden zich voortzetten. Ondanks alles waren het uitstapje naar Leerdam en de tocht over de rivier de Linge mooi geweest....…

Toen er dan ook laatst bij het met name bij de Noordelijke lezer bekende Paterswoldsemeer een Volksboot werd aangeboden, was ik er als de waterhoentjes bij om mij deze boot aan te schaffen. Ik spoedde mij dan ook in mijn Volkswagen, een oude kever, naar het reeds genoemde meer, waar deze Volksboot te bezichtigen lag.…

Ik dacht het eeuwige leven te hebben, helaas gaat mijn streefgewicht richting Magere Hein, een zak met botten.…

Dat die mensen botje voor botje, splinter voor splintertje weten te be- kwasten en zo een compleet botten-lijf oftewel een skelet in elkaar weten te zetten, dat vervolgens ergens wordt tentoongesteld, ik kan er met mijn pet niet bij.…

Prachtig toch, dat we dat middels een stille tocht kunnen delen met elkaar? Maar dat het sowieso nodig is, dat is toch te bizar voor woorden? Nog even, en we kunnen vanwege de hoge mate van krankzinnigheid die er tegenwoordig huist onder de wapengestuurde idioten, elke dag een stille tocht houden!…

"Nog nooit meegemaakt dat een zelf bij de eerste helft van de tocht al tot helderheid komt." Een zelf? Helderheid? Wat voor een tocht? "Waar ben ik? Wat doe ik hier?" "Niet het waar je bent, maar het wanneer je bent maakt je vraag helder." Het antwoord van de oude man kabbelt door mijn hoofd, maar vindt geen aansluiting.…

“Óma”, roept ze mijn vrouw enthousiast tegemoet, “Lotte boot”. “Ja, wij gaan naar de boot”, antwoordt oma bevestigend. Op de tafel in de woonkamer liggen een gevuld geel rugzakje en een gloednieuw zwemvestje.…

Alles gaat tot op het bot, blijkbaar heeft ze te weinig "vet" op haar lichaam. Het heeft zo z'n voor- en z'n nadelen. Het leven is nooit saai, het begrip sleur is haar niet vertrouwd. Daar tegenover staat dat ze nogal eens in ademnood komt, en er dus maar voor gekozen heeft om ruimte te creëren.…

Lopen in de bergen, alleen, trekken met mijn bagage op de rug, 's nachts wildkamperen. Losgekoppeld van het menselijk beschaven, me als een spons volzuigen met het oer van de bergen. Het stijgen en afdalen de realiteit van het moment. Met mijn voeten stevig op de grond in contact met het kosmisch geheel. Zo mijn pad zoeken. Meerdere keren heb ik…

Wie graag in troebel water vist moet zijn aas goed in de gaten houden, je vangt zomaar bot.…

Je moet er bij zijn wil je de boot niet missen,..toch? Maar wat is er heerlijker dan de boot te missen en alleen in stilte op een eenzame kade achter te blijven. De golfjes klotsen, je ruikt de zee en echte mollige wolken drijven op een zoele wind voorbij. De boot wordt steeds kleiner en verdwijnt aan de horizon.…

Twee jonge vrouwen gekleed in lange roze jurken roeiden de boot en in het midden zat een grote man met krullend zwart haar. Henk zag het al, het was Kloris, de versierder. Hij zag duidelijk, dat hij de vrouw voor hem af en toe in haar kont kneep, waarna zij een gilletje gaf. Inwendig had Henk de grootste pret.…

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige Zwitserse hemel. En hij zou dit alles zien, zij het eenmaal…

De boot die ons over het ondergrondse water, overkoepeld door bakstenen gewelven, bevolkt met vleermuizen en ratten, zou voeren, lag al op ons te wachten bij aankomst en deinend en schommelend zou zij ons onder de stad door leiden.…

Ze parkeren in harlingen op de dijk met boten bij een eettentje en mama vraagt of ze een parkeerkaartje moeten kopen en bestelt friet en bitterballen maar foppe vindt het druk en wil niet zeuren maar dan eet hij toch de patat langzaam op met een pieper en neemt een foto he he dat was toch wel de moeite van de tocht waard hij vindt mama lief want zij…

Wat zullen we drinken, zong Bots, zeven dagen lang – er is genoeg voor iedereen. Wie zingt tegenwoordig nog over elkaar? Over iedereen? Over vrienden? Over bewonderen, maar niet zonder ons? Zijn we allemaal adepten van Thatcher geworden die stelde dat er niet zoiets was als samenleving? Of ken ik de moderne teksten niet?…

“Nou," zei hij, ‘je hoort eigenlijk op die achterste boot thuis, waar de oudere homo’s en transen opzitten.“ “Waar heeft die vent het over,” vroeg ik mijn vrouw. “Doe niet zo achterlijk, je weet tocht wel wat de Gay Pride is. Je volgt toch wel een klein beetje het nieuws?”’…

NU vorig jaar zou de tocht ook doorgaan want het was een prima winter maar er was een heel stuk in de zuidwesthoek van friesland waar het ijs helemaal niet lag en de rest was wel goed. Ik zou foppe niet zijn om een oplossing te bedenken als het dit jaar weer zo is en het vriest maar geen tocht.…

Onze boot maakte zich los van de kade en de zware motor zette aan. Zwaar en eindeloos verdriet scheen te klotsen in mijn hart en gemoed als het wilde, woeste water om onze boot en de conversatie van de babbelende, grijsharige medepassagiers ontging mij. Als door verstomming overvallen zat ik erbij.…

We turen naar een volgende boot, nu vanuit de andere kant. Traag en gestaag maar gek genoeg ook in volle vaart, komt hij dichterbij. Ik word er altijd kalm van. Een boot straalt waardigheid uit. Zoiets zal het wel zijn. Het is een oerbeeld. Vastberaden, plechtig bijna, glijdt hij door het water. Waarom zou je je boot 'Spontaan' noemen?…

Dan hebben we nog een 35-jarige Rintje Ritsma, die maar niet wil stoppen en alle slechte dagen op een botte schaats schuift. Gerard van Velde (ook alweer 34 inmiddels) was al eens gestopt in 1998, maar heeft zich door Ritsma over laten halen het nog eens te proberen.…

In bijna alle gevallen is het zo dat ze vóór Boot en ná Boot veel beter hebben gepresteerd dan tijdens het regime Boot. Boot was als speler een genot om te zien. Als trainer heeft hij grote successen geboekt. Zeker.…

(voor Amelia Pincherle Rosselli (1870 - 1954)) Jij bent geboren op 16 januari 1870 in Venetië. Jouw ouders waren Giacomo Pincherle Moravia en Emilia Capon, rijke, niet praktiserende Joden. Jouw neef was de schrijver/journalist Alberto Moravia. Op 3 april 1892 trouwde jij in Rome met Giuseppe Emanuele Rosselli, geboren op 10 augustus 1867 in Florence…

(voor Nathalie Wood (1938 - 1981)) Je bent geboren als Natalia Nikolaevna Zacharenko op 20 juli 1938 in San Francisco. Je vader was Nikolai Zacharenko en je moeder was Maria Zudilova. Beiden waren Russische allochtonen. Jij sprak Russisch en Engels. Je vader was dagloner en timmerman. Je opa werd tijdens de Russische Revolutie op straat vermoord…

Er komt een boot aanvaren. ‘Antonie’ staat op de boot. De eerste naam van man, hoewel anders gespeld. Niet dat iemand hem zo noemt. De boot is blauw met rood, ziet er mooi onderhouden uit. Er loopt een vrouw op het dek met een touw in haar hand. Aan de grootte van de vrouw kun je zien hoe groot de boot werkelijk is.…

En dan vraag ik me af: bij slijtage en artrose van botten, bij het bijna kreupel lopen van met name Marjan, wat moet er gebeuren voor mensen nog een beetje kwaliteit hebben en normaal kunnen lopen? Marjan zal haar baan op moeten zeggen, want bijna kreupel kan ze haar werk niet meer doen, zoveel is duidelijk.…

Stille tochten, condoleanceregisters, kaarsen en bloemen op de plaats delict: schijnheilig plaatsvervangende slachtofferrol, ik word er treurig van.…

Bij een dergelijke gemoedstoestand is het zinvol om een tocht door het Schemerrijk te maken. Je ontwaakt uit een diepe slaap en ligt in een vreemd bos. Boven de zwarte boomkruinen is een dofblauwe lucht zichtbaar. Ja, de naam zegt het al: in het Schemerrijk is het nooit echt donker.…

Op je allerlaatste tocht, ga je tree voor tree naar boven Een weg terug is er niet meer Toch denkt men telkens weer Aan de weg terug.…