Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bezoek aan de Styx

Mijn lichaam golft door de stralende tunnel. Een helderheid doorschijnt alles en na het openen van mijn ogen blijk ik in een roeiboot te liggen.
De oude man kijkt me geïnteresseerd aan. Ineens begint hij te praten. Zijn stem klinkt vertrouwd.
"Nog nooit meegemaakt dat een zelf bij de eerste helft van de tocht al tot helderheid komt."
Een zelf? Helderheid? Wat voor een tocht?
"Waar ben ik? Wat doe ik hier?"
"Niet het waar je bent, maar het wanneer je bent maakt je vraag helder."
Het antwoord van de oude man kabbelt door mijn hoofd, maar vindt geen aansluiting. Ik kom overeind en kijk om me heen. Ons reisdoel is nog gevangen in het eindeloze water. Ik draai me om en zie een vage kustlijn achter blijven.
"Waar gaan we heen? Waar komen we vandaan?"
"Waar we vandaan komen is geweest en waar we heen gaan is er nog niet. Alleen het zijn nu is een werkelijkheid die je kunt vormen."
Het zekere weten dat dit een belangrijk moment is, vliegt als een bliksemschicht door mijn lijf. Ik mag geen fouten maken, maar ik weet niet hoe te handelen. Paniek dreigt me te overspoelen en ik vecht om me te kunnen concentreren.
Wat zegt die ouwe nou precies...Het nu en het wanneer...
Het nu is het bijna halverwege zijn over het water en ik zit in een roeiboot.
Wat is mijn wanneer...
In een flits zie ik flarden van mijn voorbijgaande leven. Snel tasten mijn hersens af of er nog ongelezen hoofdstukken opdoemen. Nee, alles gehad, inclusief de val van 4-hoog die een mens niet kan overleven.
Opnieuw bekijk ik het beeld van de val. Ik zie de aankomst niet op de grond... De val blijft steken bij de derde verdieping. Wat is daar te zien... Is er een houvast, een reling die op het juiste moment gepakt kan worden. Lukt het me, kan ik erbij...
Ik moet ver buiten de boot reiken om de reling te kunnen pakken. Ik verlies mijn evenwicht en val uit de boot. Tijdens mijn val zie ik de reling en kan die net vast pakken.
Ver onder me hoor ik de straat razen. Ik trek me op en klim over de reling op de veilige balustrade. Mijn armen doen pijn van de onverwachte ruk.
Moet die oude man dat hele stuk nou alleen terug roeien?

Schrijver: Marjan van der Meulen, 5 juni 2003


Geplaatst in de categorie: filosofie

1.7 met 12 stemmen 1.194



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)