Alle inzendingen over breuklijn

Dat deze er zullen komen, mogelijk zelfs op de breuklijn bij Istanbul (20 miljoen inwoners), lijkt een zekerheid.…

De golf is onstuitbaar verwekt, een breuklijn snijdt het middelpunt. Suist er een ster door de dampkring? Rommelt de vulkaan in de Stille Oceaan? De ijsberg kalft af onder een broeikas. Een scherf van tien ton voegt zich bij zee. De bodem, de kustlijn schuift drie voetbalvelden verder. Steengruis duikt in het grote blauw.…

We staan op de breuklijn van verleden en toekomst, van micro- en macrokosmos. Nee, eigenlijk stáán we niet, maar we bewegen. We bewegen met de tijdstroom mee van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar. Wat geweest is, is er niet meer en wat komt, is er nog niet.…

Dat we in onze geschiedenis op een breuklijn terecht gekomen zijn. Dat onze zelfgenoegzaamheid tot het verleden gaat behoren, dat we met een constante instroom van potentieel nieuwe Nederlanders zullen moeten leven, waarvoor we plaats zullen moeten maken. Dat daar geen ‘Piemel -of de fik erin’ tegen bestand is.…

Henk nu veertig jaar ouder geworden memoreert nog dagelijks over de zware ogen van Sint waarop nogal wat gespannen oogspieren van hem achter zaten waar de scheuren en breuklijnen van zijn kinderziel in die dagen waren.Eng he zei hij dan tegen zijn vrienden. Ja heel eng.…

Een mens leeft op de breuklijn van de tijd: tussen een onvoorstelbaar korte en een even onvoorstelbaar lange tijd, tussen atoom en melkwegstelsel, tussen een verleden waarvan we ons geen begin en een toekomst waarvan we ons geen einde kunnen voorstellen. Vandaar dat ik er moeite mee heb mij bij het woord “God” iets persoonlijks voor te stellen.…

de tv tot halve godheden met blauw bloed de hemel in worden geprezen) en zo nog een paar sprookjes van Grimmigheid en Andersom. 10 het wereldwiel: Maar als dat alles wat 'ze' ons als een Fataal Morgaans Spiegelbeeld voorhouden niet waar is, en als die hele van intellectuele inteelt doortrokken culturele wereldstaat staat te wankelen op de breuklijn…

Een mens leeft op de breuklijn van de tijd: tussen een onvoorstelbaar korte en een even onvoorstelbaar lange tijd, tussen atoom en melkwegstelsel, tussen een verleden waarvan we ons geen begin en een toekomst waarvan we ons geen einde kunnen voorstellen. Vandaar dat ik er moeite mee heb mij bij het woord “God” iets persoonlijks voor te stellen.…

Deze stad lag niet op een breuklijn. Deze stad was veiliger dan veilig kan zijn. Deze stad was de kus van God. De aarde bulderde van het lachen. Ze had haar werk gedaan, gewonnen van het menselijk vernuft. Zij had alles onder controle. 8.350.000 doden. Miljarden aan schade. Branden. Watertekort. Ratten.…