Een den Uyltje
Nu schijnt het in Enschede weer uit de hand te lopen. Grimmig zegt de krant.
Er is in dit land naar mijn idee sprake van een angstig uitgestrekt ozongat aan moreel leiderschap.
Hoe vaak de Ruttes, Samsoms of Pechtolds ook zeggen dat je met je poten etc.., hoe meer olie er op het vuur gaat. Geen van de door ons gekozen leiders heeft het natuurlijke overwicht en de overkoepelende uitstraling om het volk tot rust te manen. Geen indrukwekkende speeches op 3 netten nationale TV, geen soundbites die erin hameren, geen vertrouwenwekkende eerlijke verhalen over wat u en mij te wachten staat. Maar korte nietszeggende en obligate tweets en statements voor de microfoon van naar sensatie hunkerende media. Goede bedoelingen die geen enkel respect afdwingen.
Gegijzeld tussen de kwaadaardige vocabulaire van Wilders, het gebrek aan eigen visie, het ontbreken van Europese daadkracht en bevreesd voor de peilingen, schijnt niemand de moed te hebben om luid en duidelijk te zeggen dat onze samenleving voor een transformatie staat. Dat we in onze geschiedenis op een breuklijn terecht gekomen zijn. Dat onze zelfgenoegzaamheid tot het verleden gaat behoren, dat we met een constante instroom van potentieel nieuwe Nederlanders zullen moeten leven, waarvoor we plaats zullen moeten maken. Dat daar geen ‘Piemel -of de fik erin’ tegen bestand is. Grote woorden hebben we nodig, hoopgevend perspectief en geen gepiep. De historische botheid van de Nederlander kon in het verleden nog weleens gemuilkorfd worden door iemand met alom aanvaard gezag, maar is verworden tot
een hersenloos gebrul waarin alle frustratie over de naweeën van crisis en ongelijkheid in de samenleving in meeklinken. Niemand laat zich nog door feiten in de ‘luren’ leggen, de burger is zo doorgeïndividualiseerd dat de eigen waarheid boven elk verstand prevaleert.
Onder de indruk ben ik alleen door de broodnuchtere Staatssecretaris Dijkhof die zonder vergoelijkende glimlach zegt waar het op staat. En die het, als een van de weinigen, lukte om in de Kamer Wilders het bos in te sturen met de opmerking dat hij geen antwoord geeft op onjuiste constateringen. (‘waarom vluchtelingen wel alles krijgen en eigen volk niet.., of zoiets)
Het enige dat wellicht helpt is een Den Uyltje:
‘Het wordt nooit meer wat het was.’
En geldt dat niet op elk moment voor alles?
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Hub Trawant hup....