Alle inzendingen over donker bos

Ik werd kwaad tegen mijzelf, welke eikel gaat er nou wandelen in een donker bos, zonder telefoon en eten als je bejaard bent en suikerziekte heeft. Het kon me niet meer schelen, dood ga je toch een keer. Ik sukkelde maar verder, doodmoe was ik geworden.…

Ik werd kwaad tegen mijzelf, welke eikel gaat er nou wandelen in een donker bos, zonder telefoon en eten als je bejaard bent en suikerziekte heeft. Het kon me niet meer schelen, dood ga je toch een keer. Het angstzweet brak mij uit toen ik weer dacht aan het paard. Teveel gedronken had ik niet. Toch hoorde ik gehinnik in de verte.…

Ze ging het donkere bos in en nam een hapje van het dak. 'Wie knabbelt daar aan mijn huisje?' Ze vluchtte de trap af. Ze rende zo snel dat ze haar glazen muiltje verloor --- 'Stop! Stop! Zet die printer uit! Het loopt hier over van papier!…

"Dat grote bos vol licht brengt mijn richtingsgevoel in de war," mopperde ze. Het bos om Annelie was weer even donker als eerst. Met flinke stappen liep ze met het welbekende vlammetje mee, dat zich een enkele keer verstopte. Al die grote, vage gedaantes dreigden stil. Vaak liet een huiveringwekkend geritsel zich horen.…

Ik dacht welke eikel gaat er nou wandelen in een donker bos, zonder telefoon en eten als je bejaard bent en suikerziekte heeft. Het kon me niet meer schelen, dood ga je toch een keer. Ik sukkelde maar verder, doodmoe was ik geworden. Opeens zag ik een open ruimte voor me met hier en daar lichtjes en toen wist ik waar ik was.…

Spoedig was ik in het grote donkere bos. Ik besloot niet ver het bos in te gaan, want menigmaal was ik daar verdwaald of overvallen door een zware onweersbui en kwam ik tot mijn grote schrik op een begraafplaats terecht. Dat is niet prettig midden in de nacht daar te lopen. Je hoort dan rare geluiden en zie je witte schimmen voorbij gaan.…

Het gerinkel duurt voort terwijl ze slingerend door het donkere bos naar de andere kant rijdt. Ik wil bellen, hou op nou, ze slaat met haar ene hand heen en weer, alsof ze zo kan zorgen dat de telefoon niet meer rinkelt.....als ineens doodse stilte haar overvalt!…

Hij reed echter naar een stil naburig verlaten donker bos. Ze begon tegen hem te schreeuwen dat hij haar uit de auto moest laten, want ze begreep nu dat er iets niet klopte. Hij deed haar oneerbare voorstellen en of ze daar maar aan wilde voldoen. Hij had nu naaktfoto’s van haar en zou die gaan posten als ze niet meewerkte.…

Soms heb ik het idee, dat ik door een gemeen bos loop, een groot donker bos, met grijptakken. Ik loop, ik ren, ik kruip, ik spring, maar wat ik ook probeer, de takken krijgen me altijd te pakken. Ze laten me niet met rust.…

Robert en Lianne snelden zo hard ze konden door de grote kasteelpoort naar buiten, het donkere bos in. De twee kinderen liepen gewoon met de maan mee, die zachtjes voortgleed aan het bijna zwarte uitspansel. Af en toe hoorden ze hoog boven zich een opgewonden gekrijs. Die spoken hadden het nu reuze naar hun zin.…

Met haar prachtige hoofd dat omlijst wordt door een donkere bos krullen, haar klassiek gevormde neus, dwingende blauwe ogen en volle lippen, ziet ze er uit als een onverschrokken godin die alom bewondering oogst. Het gebloemde schort zit een beetje strak om haar buik, want ze is weer zwanger.…

Dagen en nachten gingen weer voorbij en tijdens deze dagen en nachten kwamen groepjes vrouwen en mannen bijeen in het donkere bos voor geheime vergaderingen. Het volk maakte zich zorgen, natuurlijk om de vele verdwenen mooie dochters die nooit meer terugkwamen en natuurlijk ook over de toekomst van hun koningshuis.…

Middenin een diep en donker bos. Het huilde dagenlang zonder eind. Af en toe zwom er een bever naar het hok en knabbelde aan de tralies van ijzer met haar grote witte knaagtanden maar het hielp niets. Het hielp nooit meer, de tralies van ijzer hadden het kind voor altijd opgesloten.…

Ik bukte mij voor het keukenraam, want daar stond ze, en liep de smalle weg op richting het bos. Verkeer was er niet, hoogstens een fietser. Ik liep het bos in en genoot bij de gedachte, dat ze me niet meer aantrof in mijn kamer en dat ze dan wel ongerust zal worden.…

Die gevleugelde danseresjes van jou verdwijnen nu allemaal in het donkere bos. En dat betekent dat het bed jou roept." Een kwartier later lag Elvira heerlijk tussen haar lakens. Mijmerend keek ze de schemerige slaapkamer in, terwijl ze moeders nachtzoen nog op haar wang voelde.…

Ook in het donker heb je een gezicht.…

Ik heb mezelf leren lopen in het donker. Als overlevingsmechanisme sloop ik stil, zonder énige vorm van beweging kenbaar te maken. Enkel in het uiterste geval kon en kan ik zeer snel handelen. Dit is een natuurlijke wijze van leven geworden, overdag, die ik dagdagelijks toepas. Ik ben er goed in. Ik ben er immers nog steeds!…

Maar alles lijkt en is hetzelfde, alle bomen lijken op elkaar, de struiken eveneens, het enige verschil wat nu ontstaat is: dat het donker wordt. Oeps, het wordt donker, kanonnen en nu? Ik ril een beetje en zeg, krijg het ook een beetje koud nu, welke kant moeten we op, waarop eega zegt: die kant.…

Als de dagen donker zijn en het hart verkeert in pijn, volg dan een pad naar een bos, geniet van de kracht die het uitstraalt. Zet je neer in het zachte mos, voel de warme stralen gefilterd door bladeren. Verwonderd en bijzonder is het gefluister van de bladeren, ze geven rust in het verwarde hoofd.…

Het is een oud geloof: God was boos.…

(en het bleef nog lang onrustig in Huize Bos)…

Grappige titel, zeker als je bedenkt dat Trump weer eens onder vuur ligt; hoe die man een zoveel kiesmannen is gekomen, zal altijd een raadsel zijn en blijven. Ik denk en zeg: dat die man volkomen ongeschikt is voor deze verantwoordelijke job. En weet je, mijn mening mag ik ventileren, ze zullen me niet zo snel een verbod geven om te praten of te schrijven…

Soms ben ik degene die op lippen bijt, om niets te willen zeggen, vaak ben ik degene die zegt: je hebt gelijk. Soms denk ik: barst! Maar zeg het niet, immers is er al genoeg shit in de wereld, dus waarom je druk maken om een bagatel? Soms draai ik m’n hoofd om, domweg omdat het me niet meer boeit wat een ander meemaakt, gewoon omdat er niet nog meer…

Een bos donker haar bevond zich in warrige wanorde op haar schedel. Ze stapte op en verdween uit het zicht. Nooit zou ik haar weerzien.....…

Lichtgetinte scooterklootzakjes, 1,70 lang met bontkraag en donker gekleed. Bron: Opsporing verzocht. De berichtgeving staat er gekleurd op.…

Het kon niet anders of hij was hier al eerder geweest, anders had hij dit nooit kunnen zien of weten, zo donker was het. Ergens kraakte wat hout en hij schrok, hield zijn pas en adem in en keek angstig om zich heen. Al wat hij zag was de duisternis van een brakend huis dat verval als naam had.…

De donkere dagen na kerstmis. Donkerder kan het allemaal in elk geval niet worden.…

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.…

De bosgeesten die ontwaken als de donkerheid zijn intrede doet. Krakende takken, ritselende verdorde bladeren. De beesten die hun holen verlaten en de vogels die hun nesten opzoeken. Het overdragen van de wacht in het bos. Ver weg was nog het geluid van autoverkeer te horen.…

Waarop ik nog steeds boos zeg: als je het zo niet bedoelt, dan zég je het ook niet, want kanker is geen scheldwoord maar een vreselijke ziekte. Nog briesend van woede, machteloze woede keer ik huiswaarts....…