Alle inzendingen over eenzaamheid muziek verleden

In een arbeidershuisje moest ik de slagen van mijn moeders harde handen op mij neer laten komen, dag aan dag, jaar aan jaar en nu ik oud van dagen ben geworden, resteren mij slechts de stilte in mijn flatje en het welhaast wurgende luchtledige van mijn eenzaamheid die mijn voorland is en die tot mijn dood mijn metgezel zal zijn, die mij achtervolgt…

Heerlijk die muziek van toen, toen geluk nog gewoon was of zo?…

Die bracht hij naar een werkplaats, waar ze werden opgeknapt door jongeren met een eenzaam verleden. Het werden kleurrijke kasten, geschikt voor in een modern interieur.…

besluiten nemen tot ze een ons wegen ( en dat duurt natuurlijk veel te lang) ze maken zich steeds minder geliefd ( vooropgesteld dat er nog sprake was van….) zeg: als er nieuwe verkiezingen komen, vroeg ik vorige week….je zei, nee joh en ik zeg nu met een Omtzigt in de gelederen wordt het hoog tijd dat het roer omgaat, de democratie is namelijk voorgoed verleden…

De meer moderne muziek beroert mij nauwelijks, spreekt niet meer tot mijn verbeelding....…

De muziek is van een vrij traditioneel genre maar zij sleept me mee door toppen en dalen van mijn gemoedsleven, roept herinneringen op aan gevoelens van diepgaande en vergaande liefde, aan de kloof en het ravijn van mijn liefdesverdriet uit een ver verleden stammend, aan hoop en wanhoop, woede, haat, zelfhaat en mensenhaat, verdriet, angst en melancholie…

Maar ik kwam weer in mijn eenzaamheid uit bij contacten die ik had verloren en die zich niet meer zouden herstellen omdat de emotie te hevig was geweest en nooit in een mildere vorm terug kon komen.…

wreedheid van uw medemensen, met uw sterfelijkheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid, met de onmetelijkheid van het heelal die u zozeer vreesde?…

We ontmoetten elkaar voor het eerst in een muffe danszaal waar we allebei verveeld rondliepen.We hadden wat gedronken en lachten maar een beetje om de flauwe grappen die overal werden verteld...en voelden ons intens eenzaam. Bepaalde soorten eenzaamheid drijven je onwillekeurig naar mensen die ook eenzaam zijn.…

De doorbraak van de eenzaamheid wordt versterkt door dingen uit je verleden tijd. Waarom denkt men alleen maar aan het beëindigen van iets: gelijk als een verslaving. Als ik eerlijk ben dan is dat nog gemakkelijker dan het opnieuw beginnen van je leven.…

Het vernieuwde interieur van Restaurant "De Katterug" kan echter nauwelijks een dimensie toevoegen aan het heilloze bestaan van een eenzame en verdoolde met de voorwerpjes die daar zijn opgesteld en die lieflijkheid suggereren, met de bolronde zilveren lampen of de spiegels of de palmen van kunstmatige makelij.…

Ik had er rondgedoold tussen de volgelingen, slaven en adepten van het consumentisme, allerminst van plan iets aan te schaffen, onherstelbaar en onvoorstelbaar eenzaam, zoals zo vaak. Plotseling zag ik haar.…

De ongenadige tijd vertekent en verheerlijkt het beeld dat oprijst in onze geest van ons verleden en vaak nog denk ik terug aan die mooie, maar door eenzaamheid getekende jaren, doorgebracht in mijn bovenetage…

En dan vooral je in stilte laten voeden door het verleden, door Bach en nog vroegere componisten. Brahms bestudeert deze muziek op een manier die herinnert aan een studie muziekwetenschap zonder dat dit vak al bestond, of nog maar net geboren was! Een bekende uitspraak van Jean Sibelius is: "wilt u nieuwe muziek?…

Graag biljarten, om te luisteren naar muziek, bekijken film, soms heb ik gelezen en ga ik lopen. Ik droom vaak om tijd voor romantische avonden met de persoon. Welke muziek luister je naar? Ik graag luister klassiek en pop. Jouw vriend in Rusland. Dat was de eerste Rus, de bloemist.…

Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek was beurtelings lichtvoetig of zwaar op de hand, melancholisch of vrolijk. Zo herinner ik me vol weemoed en verdriet mijn ouderlijk huis nu de eenzaamheid die ik doorkruisen moet is als een onbegaanbaar pad, als een dorre en troosteloze woestijn.....…

Er waren inktzwarte duisterwolken die intense schaduw wierpen op het dansende verleden. Dan zag Bjarne de pijn op een manlijk gezicht met herinneringen van gestorven familieleden en huilende kinderen op de begraafplaats. Het krassen van de kraaien zat ook in de muziek van zijn huurkamer.…

Op papier of in muziek. De klanken interesseren ons voor de tekst. Het is toch meestal de tekst die blijft hangen. En later op de dag weer door het hoofd gaat. Zou het geschreven woord dan misschien toch meer waarde hebben dan het gesproken woord?…

De dames van de Opstapbus moesten uitgebreid kletsen over wat er vandaag weer op het culinaire menu stond; de eenzaamheid had zich opgekropt in hun innerlijk en werd uitgerold als een feestelijke loper op een catwalk waarover mannequins paradeerden. Het leed dat een heel leven in beslag nam wordt uitgevent en geëtaleerd.…

Ritme leidde in het verleden een wat slapend bestaan, maar is sterk geaktiveerd door bovengenoemde componisten die daarmee flink school gemaakt hebben. Ritme werd weer een gelijkwaardig bestanddeel van muziek. Dan is er de melodie als tweede basiselement van muziek.…

Het hondje kromt de pootjes doodgemoedereerd in het mandje en ademt diep, zich onbewust van eenzaamheid, walging, angst en mismoedigheid.…

Bovendien krijgen de orkesten van die tijd een strakke organisatie en komt de dirigent is zicht die, in tegenstelling van de dirigerende clavecinist uit het verleden, nu zijn opwachting maakt. Het zogenoemde "heterogene" orkest uit het verleden wordt nu "homogeen" genoemd.…

Met rinkelende enkelbandjes liepen we op het podium bij de muziek van de Radetsky-mars. Het doet me heel goed deze herinneringen, die telkens door de muziek naar boven komen drijven. Dat is bijvoorbeeld ook het geval bij het lied van “Twee reebruine ogen, die keken de jager aan”.…

''Mooie muziek heb je opstaan, Wim, het lijkt wel kerkmuziek.'' ''Dat is het ook, het is namelijk Gregoriaans. Deze muziek stond vooral in de Middeleeuwen in dienst van de kerk. Men kende in die tijd uitsluitend kerkelijke muziek.…

Toch heb ik eerdere depressieve perioden meegemaakt en altijd trok ik me dan terug in mijn kamer met de muziek. Altijd in november en maart en in juli. Die drie maanden is nog steeds het struikelblok. Ik weet niet hoe het komt. Maar soms moet een mens ook even alleen zijn. En er komt ook een einde aan de eenzaamheid. Het is een gevoel.…

Qua muzikaliteit worden de jaren zestig nooit meer overtroffen.....…

Een melodie, afkomstig van een straatorgel, overspoelde het geheel en de tranen barstten overvloedig uit mijn ogen om de melancholie van de muziek. Beeldde ik me de meewarigheid, het medelijden en de verbazing in waarmee de nog jonge en elegante serveersters en het overige publiek mijn eenzame gestalte bekeken?…

Voor ieder mens bestaat er een eenzame bloem. In gedachten omhels ik zon en sterren om de aarde weer te voelen. Het komt vanuit mijn tenen, ik probeer te bewegen nu je weg raakt uit verleden. Ik maak een notitie voor in het latere verhaal van toen.…

Als ik er even niet aan denk komen er flarden van het verleden langs me heen. Het verleden dat mij tot een ander mens heeft gemaakt, het verleden dat niet tot het verleden wil behoren maar steeds opduikt in het heden en ook zal opduiken in de toekomst.…

Toegegeven: negatieve ervaringen uit het verleden stop je niet zo maar weg. Bovendien staat er als een paal boven water, dat niemand voor wie dan ook kan bepalen wat goed voor iemand is. Ieder persoon, ieder echtpaar, maakt nog steeds zelf uit, hoe om te gaan met het begrip eenzaamheid.…