Alle inzendingen over eiken

...weet dat er van de raming niks klopt! Net zomin als van de slimme actie er een eikenboom te willen plaatsen!

...werden. En toen, waarschijnlijk na hun dood, kon iemand de eik kappen. Dat is eiken geduld.

Ze gingen wandelen in het dichtbij gelegen park, want het was mooi weer. ''Doe mij een plezier Wouter, ga niet weer met een boom praten, ze praten toch niet terug.'' Daar liepen de twee oudjes, zij als altijd gekleed in een lange gebloemde jurk met daaronder witte sokken en platte bruine...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken...

...in dorp en stad. Wat heb je aan frisgroene eiken zonder het kleurige gefladder van atalanta’s, oranjetipjes en wintervlinders? En is een lente lente zonder zingende kool- en pimpelmezen? Kleuters worden opgevoed met het mooie verhaaltje over Rupsje Nooitgenoeg. Maar Homo Economicus...

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in...

Diep ademend fiets ik door de laan vol eiken. Overal klinkt een lichte roffel. Om mij heen vallen heel wat eikels, maar ze raken me niet. Opeens... Een harde tik op mijn voorhoofd! Een sprinkhaan is tegen mij opgevlogen en springt naar beneden, belandt in de zachte grasberm.

...en door triomfantelijke, eerbiedwaardige eiken. Eiken, die hun kruin tot in lengte van dagen welwillend, liefdevol en zelfs vergevingsgezind uitstrekken boven de arme Tilburgers die hier graag samenkomen om hun wederwaardigheden en roddels met elkaar te delen. En die eveneens graag een beroep...

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als...

En eens, eens toen je zwakke, maar zo tedere en zo kwetsbare ziel nog altijd in je flakkerde met een vlam die spoedig zou doven, nam je me mee naar die velden, die ik de velden des doods zou willen noemen. Sinds lange jaren rust je daar, onder de eik die je uitkoos en die je beschermt, zoals het...

...nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen en het pad flankeren. Veertig jaar zijn gepasseerd en mijn vriendin staat nog altijd aan mijn zijde.....

...al gehaakt die haar lichaam zal moeten omhullen in de kist en ze is al gaan kijken op de natuurbegraafplaats waar de vogeltjes kwinkeleren en waar de oude eiken zich verheffen. Daar wil zij liggen. Zij haakt en breit en fietst maar de dood nadert al op kousenvoeten; ziekte en dood strekken hun...

...ze naar de bomen en vertelden hun verhalen. De eikenbomen hoorden het allemaal en ruisten met hun bladeren terug en zo was hun lot. Op een dag had foppe er weer genoeg van. De oude eik had zijn bladeren laten vallen want het was herfst en de winter zou weldra haar intrede doen. De vogels...

Heb je het al gehoord vraagt Els aan Kas Tanje, het schijnt dat Coni Feer er de beuk heeft in gegooid. Kas weet van niets en Els zegt dat de dennen met elkaar sparren als voorbereiding op het gevecht van Linde Boom met Pla Taan. Huh, zegt Els, Pla laat bast vallen als er een zuchtje wind is, dat...

Vandaag moest ik voor oogcontrole naar het ziekenhuis, even de mening en het oordeel van de oogarts vragen. Op advies van mijn opticien. Gelukkig woont mijn oudste broer in de buurt en heeft me begeleid. Nodig, want je krijgt daar spul in de ogen gespoten en dan zie je even wat slechter en is zelf...

....en het werd weer Kerstavond. Je was nog te midden van de levenden en op deze avond waren we samen zoals inmiddels traditie was geworden. Op de radio weerklonk romantische muziek en we overdachten wat het jaar ons gebracht had in stilzwijgende mijmering.... Je rust onder rulle bruine aarde op...

Hij heft me door zijn blikken uit het wilde, woeste water van twijfel en vertwijfeling, zodat ik me spoedig op de hoogvlakte van zijn liefde bevind, veilig voor de laagte, voor de grauwheid en leegte.... Hij raagt met de wisser van zijn glasheldere brein door de uithoeken van mijn wezen en houdt...

Ze vroegen aan Hem, aan mijn arme, goede vader "Of hij weleens gelukkig was". "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig" was zijn antwoord. Hij rust onder bruine, rulle aarde, op de velden aan de Karel Boddenweg, onder een oude eik. Zesentwintig jaar na zijn dood zie en hoor ik op het brede scherm...

...de grond is hier alles goed. Ik kuier fenomenaal mijn late jaren langs bebladerde paden, en ik zie ze hangen. In platanen, beuken, berken en eiken, overal hangen de lijken. De dag loopt op zijn eind, kraaien dalen in wolken neer, de plek is aangelegd nieuw, maar zo oud het zeer !

Eens verzekerde je me: daar wil ik voorgoed rusten; op die velden; onder die oude eik. En zo strooiden we jouw zilverwitte as daar in lang vervlogen tijd uit. Er is geen grafsteen waarop je zo dierbare naam staat ingebeiteld; waarop we bloemen zouden kunnen leggen; waarop een lichtje zou kunnen...

Ach liefste, aller-, allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische, cognackleurige steen cadeau, die je gekocht had bij "Pleïade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen. We stonden zij aan zij, heel ons lange leven. Aan jouw...

Ach liefste, aller-allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische cognackleurige steen cadeau die je gekocht had bij "Pleiade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen.... We stonden zij ;zij, heel ons lange leven. Aan jouw hand...

De lichtblauwe voorjaarshemel overkoepelde onze Regte Heide waar grafheuvels aan een verre Prehistorie herinneren en hoog in de lucht danste en dartelde de leeuwerik en mijn vriendin herkende zijn zang. We waren het lieflijke, rustig voortkabbelende blauwe beekje met haar kleine stroomversnelling...

...een stemming van rust en vrede stralen al die eiken, beuken en kastanjebomen uit. Maar binnen dat gebladerte vol lieflijk aanzien schuilen rovers en prooien van de komende nacht. Uilen, vossen en ook nog andere roofdiertjes maken zich op om hun speurtochten naar voedsel te beginnen. Zullen de...

...die ze aangeleerd kreeg op de MULO... Zij zijn niet meer te midden van de levenden; zij rusten voorgoed onder oude eiken op het "landgoed" aan de Karel Boddenweg, maar voor altijd blijven zij in de geest bij mij....

Vele Tilburgse families koesteren hun moeder in hun hart en bezoeken het Zorgcentrum waar ZIJ, zwaar verouderd, haar dagen nog altijd rekt. Ter gelegenheid van Moederdag is de gang gesierd met een guirlande van kleurige vlaggetjes en op het slagroomgebakje, dat prijkt in een glazen kastje, treft...

Als ik het flatgebouw genaamd "Berkenrode" passeer met bus of auto, weet ik dat je daar bent, dat daar, op die velden, onder die oude eik, eens je zilverwitte as is uitgestrooid, mama! Dat was je wens; daar wilde je voorgoed rusten. Je portret in grijstinten siert mijn wand. Je draagt daarop...

In Nederland staan heel veel bomen. Als ik door mijn raam kijk, zie ik een rode boom en een gele boom en dan is het nog niet eens herfst. Verderop staan groene bomen, eentje met witte bladeren. En dan die bladeren. Een deskundige kan je aan het blad vertellen van welke boom hij stamt: kastanje,...

Weet u, ik ben best wel een lawaaiig mens, ik heb Zappa gezien in de Jaap Eeden hal en in Ahoy. Rammstein, Uriah Heep, Cradle of Filth, zet 'm op, u doet mij daar plezier mee. En dan fiets ik, zomaar op een maandagmiddag laat, richting mijn jongste broer, via Medemblikstraat naar Azaleaplein....

...deze bloempjes van de ontluikende lente geven hun reine, verkwikkende ademstromen door aan oude beuken en eiken, hernieuwen de bloeikracht en levensmoed van deze woudreuzen.