Alle inzendingen over humus

Herfstdepressie: af en toe ga je weer door van alles heen over de bodem, wat later humus bleek voor de volgende periode.…

Wijs: ‘All I want for Xmas’ Ik wil geen quinoa pitten Of tomaten consommé Humus met gepofte knoflook Hazelnoot- aardpeerpuree ‘k Hoef geen rode bietenburger Want ik lijd aan groentenvrees ‘t Is voor mij pas kerstmis…met vlees Feestelijk: courgettelinten ‘t Is of ze bij Albert Heyn Teriyaki Ratatouille Totaal van het pad af zijn Roergebakken…

Het is een weldaad door bos en weiden te wandelen, ’s zomers de geur van het gehooide gras te kunnen inademen en in de herfst de humus op te snuiven.…

Nog even wachten op de mooie bladverkleuringen van bomen en struiken, op de geur van humus in het bos en op de laatste maaibeurt van het gazon. De zomerbloeiers staan volop in zaad. Bloemen doen ze allang niet meer. Niet meer nodig, want de bevruchting is voltooid. Alle genetisch materiaal zit opgepompt in het zaaddoosje.…

Het is herfst en ook voor het boomblad lokt de humus. Een blaadje zou dan kunnen zeggen: Ik trek al krom, zo broos worden mijn nerven, de strohalm zal mij niet lang kunnen dragen, ik hunker naar het zijn in aardse lagen en velen zullen weet ik met mij sterven.’ Zijn mensenlevens werkelijk als gras, dat komt en gaat?…

Het vuur-seizoen, waarin alle vruchten worden afgestoten en waarin de zonnecellen van de bladeren verroesten, verschrompelen, verdrogen, afvallen en tot humus vergaan. Niemand kan zeggen dat de heraut, de slijt van de tijd, niet waarschuwt.…

Humus verbladeren en vallende bladeren, wintergloed in koude dagen, hittetoestanden in zomerse dagen, de knoppen die om lente vragen, donkere nachten die in licht ontwaken. Ons levensrad die blijft draaien, in lengten van dagen. Natuurlijke bronnen die worden verslonden. Dierlijk leed in over-redelijke vormen.…

Onder haar voeten vergingen ze tot de humus die Moeder Aarde voeden zou voor een nieuwe lente in een nieuw jaar. Maar zover was het nog niet. Een donkere winter kwam eraan, waarin kristallen van ijs al wat verloren was gegaan, transformeren zouden tot nieuwe vormen van licht en leven. Het was een seizoen van verwerking, contemplatie, bezinning.…

Zijn bladeren vergaan in de aarde, worden humus en voeden nieuwe wortels. Er is geen sprake van verlies, alleen van transformatie. Zo gaat het met ons allemaal. Vergankelijkheid is geen doodsklok, maar de stille wijzer die ons wijst naar de eeuwigheid in het huidige moment.…