Alle inzendingen over konijntjes

De konijntjes zijn eigenlijk bang, want vossen jagen op konijnen. Maar mamma Vos heeft nu wel wat anders aan haar kop dan op konijntjes jagen. Haar kind is in gevaar en ze weet niet hoe ze kan helpen. De konijntjes gaan bij elkaar staan en fluisteren iets wat mamma Vos niet kan verstaan.…

De konijntjes aten weer heerlijke planten. De volgende dag woonden alle konijntjes die verhuisd waren, ook weer op de heuvel. Die twee moedige kleintjes waren overal naartoe gerend. En overal hadden ze verteld dat de fee teruggekeerd was.…

Waar waren die konijntjes gebleven? Hij bladerde weer naar de plaat in het boek. Het kind lag weer te slapen zoals Joost hem de eerste keer had aangetroffen met een konijntje in zijn armen in een verder leeg konijnenhok; er waren zes konijntjes verdwenen. Langzaam bladerde hij verder in het boek.…

." Ach ja, dat dachten die kleine konijntjes. Ze wisten nog zo weinig... Vele pootjes wroetten en klauwden in de grond. De aardkluiten vlogen in de rondte. De konijntjes groeven zeker wel de diepste gang van de heuvel. Ze dachten vast dat er eten onder de grond was en dat gaf hun werklust. Toch werden de meeste konijntjes na een tijdje erg moe.…

Grasvelden met wilde konijntjes. Koeien die rustig wakker worden, de een al duidelijker in het bezit van hormonen dan de ander. Herten die al sierlijk ronddartelen. De zon nog achter de bomen. Echte Belgische mest bij gezellige boerderijtjes. De IJzertoren van Diksmuide. Ik zag niet enkel, ik hoorde ook België bruisen van het leven.…

Ik wees naar enkele konijntjes die languit op hun buik onder een struik lagen en vroeg of dat geen natuur was. ‘Die beesten zijn dom’, zei hij, ‘ze hebben geen wil, geen doel, niets!’ Ik vroeg hem of hij dan wist welk doel een boom dan wel kon hebben.…

Het volgende wat hij zag - hij had geen benul van tijd – was een felgekleurd mobiel met clowns en konijntjes boven zijn hoofd. Hij wou van alles zeggen, maar kon enkel “gaga” uitstoten. Hij voelde hoe alle herinneringen ontsnapten aan zijn geest.…

Vier kleine konijntjes komen aanhuppelen en gaan nieuwsgierig naar de kuikentjes toe. Even later spelen ze met elkaar. ‘Kom jongens, tijd om naar huis te gaan,’ roept moeder konijn. De konijntjes lopen achter hun moeder aan en … de kuikentjes lopen mee! Het lijkt wel alsof ze het konijn als hun moeder zien.…

Tussen het groen dartelen hazen en konijntjes, schuw maar vrij, als fluisterende schaduwen van het oerinstinct dat deze grond nog draagt. Aan de oever van de sloot, waar het hoge gras en wat riet wiegt in de bries, woont een eendenpaar. Negen kleine kuikens volgen hun ouders in een rij als een levend kralensnoer, teder, moedig en kwetsbaar.…

Op slag heb ik medelijden met de konijntjes in de tuin van de buren en vooral met mezelf. Tijd voor mijn oordoppen? Stel je niet aan zeg ik tegen mezelf, alles heeft een keerzijde, zo zou er geen stilte zijn zonder lawaai, dat wist de wijsgeer Heracleitos al.…

Ik ril: konijntjes! Een rijke wolk van gastershave danst voor de man uit. Slap handje: ’Van Dromelaere,’ stelt hij zich voor. ’Wil je wat drinken? Koffie? Fris? Water? Of voelen we al voor een biertje?’ Dan zit hij. Achter zijn bureau dat vol ligt met iPhone’s, iPad’s en macbook’s. Beeldscherm op Facebook, het digitale drijfhout van internet.…

Een vreemde omgeving van bomen en struiken, kuilen en grote stenen, van wegvluchtende konijntjes gevangen tussen het licht van de koplampen en lichtgevende ogen vanuit het struikgewas in de berm rechts van mij. Bomen werden bedreigende schaduwen en oneffenheden in de weg valkuilen.…

Het gras was groen, netjes gemaaid en in de verte alleen wat huppelende konijntjes; De benen kriebelden. Ik kleedde me altijd om in de tweede kleedkamer van rechts. Mijn vaste plek. Eigenlijk heeft iedereen wel zijn vaste plek in een vaste kleedkamer. Dat is denk ik zo ingebakken in de mens. Wij hadden Frans in de kleedkamer.…

'' ''Ja, ik ging met lood in mijn schoenen naar het land en zag weer die konijntjes heen en weer rennen. Ze waren gewoon aan het spelen. Op een gegeven moment zag ik een vrij groot konijn. Ik spande mijn boog en liet de pijl weg schieten. Tot mijn grote verwondering had ik het arme beestje geraakt.…

Onder het huis hadden de konijnen een kraamkamer gemaakt, wanneer ik uit het raam van de slaapkamer keek zag ik de jonge konijntjes onder het huis vandaan komen. Vroeg in de ochtend klonk het geluid van vroege vogels die een nieuwe dag aankondigden. Ze floten liedjes over de vrede, maar dat drong niet tot mijn ouders door.…