Stoute papa

''Jij hebt mijn vader ook een keer ontmoet hé, Mien?''
''Hou op, wat en nare man was hij zeg, hij zat meer in de gevangenis dan thuis.''
''Ik weet het darling, vaak moest ik met hem mee om fietsen te stelen. Toch mocht ik hem wel, ik zie hem nog de bezoekers van een café verwijderen, want hij was oersterk. Mijn moeder was erg blij wanneer hij weer eens thuis was, dan was het feest met drank en hapjes.''

''Wat deed hij met de gestolen fietsen, Wouter?''
''Hij plaatste die in een gehuurd busje en bracht ze weg en verkocht ze aan een heler. Toen ik twaalf was en het tegen Kerstmis liep moest ik konijnen en hazen voor hem schieten. Hij maakte toen een pijl en boog voor me en liet mij oefenen achter het huis op kleine poppen. Iedere keer als ik miste schold hij mij uit. Ik had het dus gauw onder de knie, maar ik had helemaal geen zin pijlen te schieten op beesten.

Toch moest ik het van hem doen. Ik zei nog tegen mijn vader, waarom hij geen geslacht konijn kocht op de markt of in de winkel. Dat vond hij te duur, dus moest ik het bos in en het veld op, dichtbij ons huis, daar waren veel konijnen. Je zag ze vaak bij elkaar zitten en van de zon genieten.
Het was op een woensdagmiddag toen ik vrij van school was. Mijn vader was net thuis gekomen, want hij had de nacht doorgebracht in een politiecel wegens openbare dronkenschap.

Het was een week vóór Kerstmis toen hij mijn kamer in kwam met de pijl en boog en zei met een stem die geen tegenspraak duldde:
''Zo Wouter, je moet vanmiddag konijnen gaan schieten en ik wil er minstens drie hebben, want met de Kerst komen hier een paar kameraden van de gevangenis op visite en die lusten wel een stukkie vlees.''
Ik begreep dat die mannen met proefverlof gingen en mijn vader had hen uitgenodigd met hun vrouwen bij ons te eten. Ik herinner mij nog die vreetpartij, het was een vreselijke bende. De politie was nog aan de deur geweest vanwege klachten van de buren. Ze waren allemaal dronken en begonnen ook nog te vechten.''

'’Heb je nog konijnen geschoten, ouwe?''
''Ja, ik ging met lood in mijn schoenen naar het land en zag weer die konijntjes heen en weer rennen. Ze waren gewoon aan het spelen. Op een gegeven moment zag ik een vrij groot konijn. Ik spande mijn boog en liet de pijl weg schieten. Tot mijn grote verwondering had ik het arme beestje geraakt. Hij tuimelde nog een paar keer rond en bleef toen liggen en stopte ik hem in een aardappelenzak.''

''Waarom ging je vader niet zelf op konijnenjacht?''
''Dat durfde die lafaard niet, wel sloeg hij met gemak een mens in elkaar, maar een dier doden kon hij niet. Hij had vaak vlooien uit de gevangenis bij zich, maar liet ze gewoon op zijn lichaam leven. Wij hadden er ook last van, want ik zat vaak onder de vlooienprikken. Uiteindelijk heeft mijn moeder de vlooien bestreden met een poeder. Toen was hij nog kwaad ook op haar.''
''Heb je nog meer konijnen geraakt?''
''Neen darling, ik kon het niet meer, maar mijn vader wilde er drie hebben en ik was vreselijk bang, dat hij mij zou slaan, dus spande ik weer de boog, maar miste.

Toen zag ik pas, dat een grote man achter mij stond met een geweer over zijn schouder, het was de mij bekende jachtopziener. Hij greep mij vast en trok mij mee naar een kasteel, waar hij in dienst was van een kasteelheer. Ik spartelde natuurlijk tegen, maar ik belandde in een cel van het kasteel. Hij zei nog tegen me:
''Je hebt op het land van de kasteelheer gejaagd en een konijn gedood, het loopt weer tegen de Kerst, hé? Zeker weer een opdracht van je vader, zelf durft hij het niet, want ik ken hem, de lafaard.''

''Ergens was ik wel blij, dat ik gepakt was, want mijn vader werd gewaarschuwd en die kwam mij ophalen. De konijn werd in beslag genomen en omdat ik minderjarig was bleef een proces-verbaal achterwege. Wel moest mijn vader een boete betalen en had nu geen reden mij een pak slaag te geven. Mijn moeder en ik waren blij, dat hij vlak voor Kerstmis weer in de cel zat. Hij had een voorwaardelijke veroordeling lopen wegens diefstal van een scooter, maar had vlak vóór de Kerst een paar konijnen gestolen uit een poelierwinkel en werd op heterdaad betrapt.

Wij waren al blij, maar ze lieten hem toch weer vrij. Na de Kerst moest hij zich bij de gevangenis melden. Dus werd het alsnog een zooitje bij ons thuis met die andere boeven erbij. Ze zopen als ketters en vochten als leeuwen. Dat was mijn Kerst toen, zoiets vergeet je nooit.''