Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Uit of in de kast

Op het braakliggende terrein bij het zoetwatermeer was vroeger de puinstort waar het afval uit Amsterdam met grote vrachtwagens werd gestort. Omdat wij het niet breed hadden, gingen we soms kijken of er nog bruikbare spullen lagen. We vonden een keer een hele serie hondenriemen afkomstig uit een failliet gegane dierenwinkel. Verderop op het ruige terrein streken in de zomer zigeuners neer, die daar in woonwagens en tenten sliepen. Mijn vader ging vaak bij die zigeuners op bezoek en ze wisselden verhalen uit. Mijn moeder vond dat minder leuk omdat mijn vader dan vaak van huis was en zij alleen de zorg voor de kinderen op zich moest nemen.

Op het ruige terrein was ook een motorcrosscircuit waar eens in de zoveel tijd races werden gehouden waar wij als kinderen naar gingen kijken. Ik kan me de geur van de benzinemotoren nog goed herinneren.
Ik was als jongen erg avontuurlijk ingesteld en zwierf vaak langs het water van het uitgestrekte meer met aan de overkant het Amsterdamse bos.
De jongens van school vonden ons maar vreemde mensen omdat we niet in de stad woonden en ik toch in Amsterdam naar de katholieke lagere school ging. Sommige kinderen kende ik al vanaf de kleuterschool, maar ik had geen idee hoe zij woonden in de stad. Mijn moeder bracht ons de eerste jaren met de auto, een rood Dafje, naar school, ik had nog niet veel van de stad gezien.

Op een mooie zomerdag tijdens de zomervakantie ontmoette ik een zigeunermeisje. Ze was een jaar of vier ouder dan ik en ze gaf mij allerlei complimentjes over mijn uiterlijk. Ik was dit niet gewend en ik schrok toen ze mij plotseling een zoen gaf. Het was de eerste zoen waarvan ik mocht genieten.
Ze bleek niet te kunnen schrijven en ik heb geprobeerd het haar te leren, maar op een gegeven moment liet haar vader haar weten dat ze niet meer met mij om mocht gaan. Toen de zigeuners tegen het einde van juli vertrokken heb ik haar niet uit kunnen zwaaien. Plotseling waren ze vertrokken.

Mijn ouders kochten een ruigharige herdershond omdat er bij ons was ingebroken. Mijn moeder was verdrietig omdat zelfs de spaarpotjes van de kinderen waren gestolen.

Er kwamen jagers om op fazanten te jagen, omdat mijn vader de jagers kende kregen we een fazant om op te eten. Onder het huis hadden de konijnen een kraamkamer gemaakt, wanneer ik uit het raam van de slaapkamer keek zag ik de jonge konijntjes onder het huis vandaan komen.

Vroeg in de ochtend klonk het geluid van vroege vogels die een nieuwe dag aankondigden. Ze floten liedjes over de vrede, maar dat drong niet tot mijn ouders door. Ze hadden een ongelukkig huwelijk met veel verbaal geweld en fysieke ruzies. Ik had als jongetje een eigen fantasiewereld zoals wel meer kinderen dat hadden.

Vele jaren later met de komst van de computer en het internet bestond mijn Facebook vriendenkring eind oktober 2016 voornamelijk uit vrouwen. Vrouwen die gedichten schreven, vrouwen die zich bezig hielden met kunst, cultuur, natuur en wetenschap.
Ze reageerden respectvol en bemoedigend toen ik aankondigde dat ik een date had met een lager opgeleide biseksuele man.
Ze waren helemaal niet verbaasd dat ik plotseling uit de kast was gekomen. Ik was er helaas wat verlegen mee en wilde het liefst weer terug in de kast, waar ik me veilig had bevonden.
De meeste mannen vond ik onaantrekkelijk, veel onaantrekkelijker dan vrouwen, het kwam maar sporadisch voor dat ik de genegenheid kon opbrengen om er een aantrekkelijk te vinden.
Ik was helemaal niet van plan geweest om uit de kast te komen en haalde mijn populaire Facebookbericht gehaast weer van het scherm. Ze bedoelden het goed, maar het kwam te dichtbij.
Ik kon ook niet meer terug in kast, die was te klein geworden, ik moest iets met mijn gevoelens voor de liefde doen en had daarom alvast een eerste kennismaking in de dierentuin van Amsterdam.
Ik bleef tegelijkertijd doorzoeken op de contacten website, ondervond dat veel mannen alleen maar naar een georganiseerd sekscontact op zoek waren, en daarvoor was ik te emotioneel na alle intense ervaringen met de liefde. Ik zocht het echte werk, compleet met kusjes en aanhankelijkheid, een lach en een traan en gevoelens van vriendschap. Gewoon even naast iemand zitten die Bjarne een knuffel gaf. Samen naar de aapjes kijken en even een hand op een bovenbeen.

De psychiater had verteld dat ik nooit op een enkel paard moest gokken. Van alle markten thuis zijn. Openstaan voor nieuwe contacten, maar ik wist van mezelf hoe eenkennig ik was. Ik had alleen maar een paar langdurige vriendschappen die ik al decennia lang had, er kwamen geen nieuwe mensen bij.

Ja op Facebook, en dat vond ik ook wel leuk, maar wat stelde het verder voor, de meeste mensen hadden veel meer Facebookvrienden dan ik en er waren er bij mij zelfs bij die nooit ergens op reageerden. Ik kon er niet sentimenteel van worden.

Doordat ik depressieve gevoelens had na de dood van mijn vader, had mijn huishouden een achterstand opgelopen, maar sinds ik droomde over mijn lieve stoere toekomstige date, draaide ik weer regelmatig een was en hing ik de was op aan de waslijn op het balkon.
Er was een onderbroek op straat gewaaid, ik raapte het beschaamd op van de stoep, er had een vogel op gescheten.

Het was spannend dat er een nieuwe persoon in mijn leven kwam en ik vond het ook leuk om in Artis naar het jonge olifantje te gaan kijken, maar ik was ook wel een beetje nieuwsgierig naar het slurfje van mijn nieuwe date.

Niet te hard van stapel lopen bedacht ik, vriendschap en liefde zijn beide iets wat moet groeien, zo was het met Emma Petronella ook gegaan en met Peter en met mijn ex vrouw.

Niet te hard van stapel lopen, schreef ik op de eerste lege bladzijde van mijn groene Hector Havermout schrift.

Schrijver: Bjarne Gosse, 22 maart 2017


Geplaatst in de categorie: individu

4.3 met 3 stemmen 50



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)