Alle inzendingen over lichaam wandelstok onheil

...lichaam van oude dame. Op mijn wandeltochten door troosteloos en desolaat Tilburg naar zovele oorden en plaatsen waar het onheil ongebreideld regeert en zijn onheilspellend regime uitoefent, tik ik met de stok lichtjes de grond aan. De stok steunt mijn ritmische kordate pas waar mijn...

...steunen als op oeroude solide rotspartijen - het laten afweten, waar hun wankele beloften en voorstellen inzakken als bouwsels die rusten op drijfzand. De wandelstok echter stort niet in. Zij draagt en ondersteunt mijn verouderde lichaam en begeleidt me op mijn wandeltochten en behoedt me voor...

...van glanzend blauw metaal. Provisorisch en wankelend op mijn benen maak ik een wandelingetje door de winkel. De blauwe wandelstok zal voortaan mijn wandelingen begeleiden en mijn verouderende lichaam steun bieden.

...gelukkiger, gezelliger, fijner en voorspoediger gaat worden dan het afgelopen jaar. Het kan: onheil mag een eeuw rust nemen. Minstens.

Op die dag wenste men elkaar "fijne dagen": op die enige, luttele dag, die zo snel zou passeren: als een zandkorrel in een woestijn, als een druppel op een gloeiende plaat, want in de keiharde jungle van de maatschappij, in de slangenkuil, in het gekkenhuis, maakt men elkaar van dag tot dag af,...

...(waar bepaald niet zelden de wanhoop en het onheil worden verkondigd als worden zij van een kansel afgeroepen dan wel opgedrongen) kon de arts zelfs na ultieme inspectie de minste afwijkingen op de foto niet onderkennen aan het weefsel van de mij zozeer dierbare organen die de onmisbare...

...roep ik haar na. Ze wandelt door zonder om te kijken, maar zwaait even met haar wandelstok.

...ondergaan in het verpleeghuis, dat oord van onheil bij uitstek. (Hoe vroeg hij mij zijn totaal vermagerde lichaam, vel over been, als een skelet, in mijn armen te nemen en om en om te draaien in het bed, hoe verzocht hij mij hem in zijn bed van de zaal naar de ziekenkamer te rijden, omdat...

...die lichtjaren verwijderd is van dit oord van onheil. Later, op de gang, bekijkt mijn vriendin belangstellend een kunstzinnig vormgegeven beeldje in een vitrine, van een danseresje dat gekleed is in een gewelfd rokje en dat met een hand naar de hemel reikt. Met uiterste moed en...

...schuifelde over het grind, zwaar leunend op zijn wandelstok. Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich. ‘Meneer?’ Hij keek om. Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze leek wel...

...was daaruit langzamerhand weggetrokken zodat mijn gestage en kordate gang door de straten geen hindernis meer ondervond. De fatale diagnose ("tot uw dood!") was dus niet van toepassing en de wandelstok of de rollator hoefde geen dienst meer te doen. Een slijmbeursontsteking kan tijdelijk zijn...

...bewegenlijk en zelfredzaam. Een bron van vragen, drager van het antwoord. Mensenlichaam. Gewoon zoals 't hoort.

...de bestuurder van een auto zou kunnen besturen. Ik zou het tot leven kunnen brengen. Maar als ik IK zou blijven en niet terug zou keren in mijn lichaam, dan zou er niets gebeuren. Ik zou het, als ik zou willen, leeg achter kunnen laten. Is dat wat er gebeurt als er iemand sterft?

...enz. Want als ik het niet ben die al die dingen doet, wie doet die dingen dan? En als ik niet mijn lichaam ben, wie of wat ben ik dan wel? Heb jij een idee?

...na onze dood niks overblijft. Resomatie heet het onheil. In een aluminium container wordt een mengsel van water en kaliumhydroxide opgewarmd tot 180 graden, waarna de dode er zijn laatste bad in neemt. Na drie uur wordt het lichaam vloeibaar en blijven enkel de botten over. Die worden dan in een...

...als een rollator en een wandelstok zijn binnen handbereik, naast de parafernalia die hoogstwaarschijnlijk haar lange leven vergezeld hebben en die haar nog omringen; een schilderij met afbeelding van vrolijk lachende kinderen, een kastje met glazen siervoorwerpjes en...

...tijdens deze idyllische situatie is mijn wandelstok, die hier in deze zandbak de functie als loophulp in het geheel niet waar kan maken. Er verandert veel in het laatste traject van ons leven. Zo af en toe is het ons vergund onbedoeld en kort een bekende en vertrouwde sfeer van vroeger op...

...materiaal te vinden, dat leidde tot de plek des onheils. De restanten van Ingrid en Lodewijk werden teruggevonden in een citroen-boomgaard in Alquerias, twaalf kilometer van Murcia. Hun lichamen waren begraven op een halve meter diepte en hun lichamen waren in stukken gezaagd en in vuilniszakken...

...men als patiënt al blij was als genoemde lichaamsdelen nog enigszins functioneerden. En van een bruut, lomp commando als "klep open!" knapt een mens geestelijk noch lichamelijk op. Als men dan weer eens bloedend, strompelend of aangeslagen de spreekkamer verlaten had, verlangde men naar...

...- zozeer gewenst en zozeer eeuwenlang gepropageerd door de traditionele godsdiensten - in deze tot onheil gedoemde wereld in een grote mate eeuwenlang geschonden is en wordt.

...toekomst en bestemming. Hij voelde zich als een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven, als een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan. Vanzelfsprekend bood Schuberts...

...voor de ultieme tandpasta die een dergelijk onheil nog schijnt te kunnen keren..... Ik laat mijn lichaam zakken in de langgerekte bruin-lederen ligstoel, kennelijk een variant op de chaise-longue of de standstoel, maar allerminst bestemd om in te luieren of in te ontspannen. Onvervaard...

...Al mijn moed bij elkaar rapend begin ik mijn lichaam puntsgewijs te beoordelen. Tja, die oren. Echt blij ben ik er nooit mee geweest. Flaporen, één van mijn zwakke plekken. Alhoewel: Ik heb er veel prachtige dingen mee gehoord. De intieme woordjes die manlief me influistert, de eerste...

...Mijn grootmoeder liep altijd gewoon met een wandelstok en daar kwam ze overal mee. Af en toe verving ze die door een bezem en veegde daarmee dan gelijk haar straatje schoon. Een bezem zie je trouwens ook niet meer. Die is vervangen door een loeiende, in zijn achteruit staande, stofzuiger op...

...sprak met een duidelijk, merkwaardig accent, maar niet alleen de oorlog had haar getraumatiseerd. Ze had niet meer kunnen zorgen voor haar oude vader en nu had ze geen familie meer. Het onheil en het verdriet hadden haar aangegrijnsd en het zelfgekozen einde was eens aanlokkelijk...

Wie een ander niet met zijn dode lichaam wil opzadelen, die wandele als Henoch met God.

...de toekomst kijken! Ik kan het u aanraden. Het enige wat ik niet zeker weet is of de wandelstok ook zal blijven bestaan.

...ramp zijn. We mogen nog van geluk spreken dat er in een land zonder regering, visie of structuur niet meer doden zijn gevallen. Bij zo’n onheil treft niemand schuld. Tenzij de weergoden, die de affiche van Pukkelpop dit jaar gewoon niet goed vonden. Laat dat duidelijk zijn.

...op. Aan haar uiteinde draagt deze nog een lichtpaarse bloem. Ik ken haar naam niet. Is het de zwaardlelie die standhoudt? Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één kwaliteit op; mijn schrijversgave. En zo...

...dat de geest van de broer beschadigd was dan dat zijn been eraf was; een voor mij dubieuze gedachte. Ze moesten de man niet. Het onheil, zo wijd verbreid, dat overal de waarachtige medemenselijkheid en liefde zozeer in de weg staat, deed zich ook hier voor.