Alle inzendingen over ouderen individu mevrouw

De ogen van mevrouw zijn bijna blind, maar op het brede scherm van de nieuwe Sony-televisie, pas nog aangeschaft, zag ze onlangs nog de koddige figuren van een aangeklede kat en van muizen die allerlei avonturen beleefden en ze vertelt daar opgetogen over Het lijkt of mevrouw haar levensweg in omgekeerde volgorde aan het bewandelen is; van de volwassenheid…

De man, die mevrouw begeleidde, bekeek me met blikken waarmee hij me ogenschijnlijk leek te beklagen alsof ik mijn zogenaamde "zieligheid" van bejaard, alleenstaand vrouwtje zozeer demonstreerde en tot uiting bracht. Mevrouw was kennelijk een medebewoonster van onze Nassaustraat.…

Binnen aangekomen ontmoet ik mevrouw, zijn moeder, die met een hoekig en onelegant lichaam, gekleed in een flessengroene jurk met witte bloemmotieven, diep is weggezonken in een fauteuil en die vol vertrouwen glimlacht naar zoon en schoondochter die mij kritisch monsteren bij deze sollicitatie; ben ik de persoon aan wie zij de oude mevrouw zouden kunnen…

Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon.…

Mevrouw hield immers zozeer van dieren.... De eend nam een bad in de vijver en poetste vervolgens zijn verenpak op de oever.…

Ieder mens op deze wereld is een individu. Een individu wordt met eigen genen en eigen karakter geboren en bepalen jou als individu. Je omgeving kan je genen en karakter niet veranderen. Toch zijn ze van invloed op je leven doordat ze medebepalend zijn voor je gedrag.…

Mevrouw heeft hier een kamer en ontvangt nog weinig bezoek. "Op Damast was het beter" verklaart ze. De solidariteit onder ouderen is groot.....…

Mevrouw mijn vriendin was om voor haarzelf ondoorgrondelijke redenen verjaagd uit haar mooie stadse woning waarin zij nooit meer terug zou keren nu de onheilspellende dementie had toegeslagen en onbewust en onwetend, gedeeltelijk beroofd van haar verstand, kijkt zij mij in de ogen.…

...en zo herinner ik me mevrouw A., mijn protegée gedurende drie lange jaren, zo onschuldig, zo eenzaam en zo oud en haar zwarte knuffeldier, genaamd Moriaantje dat zij eens gewonnen had in een loterij, meestal haar enige "gezelschap".…

"Noem me liever een lelijke mevrouw", repliceerde ze. En daar moest ik het mee doen.…

Op een dag kwam mijn buurvrouw Alie met het idee en bezoek te brengen aan een joodse mevrouw, die nooit bezoek kreeg in het ziekenhuis. Alie kende die mevrouw, omdat ze op dezelfde zaal heeft gelegen. Een prima idee vond ik het en we kregen toestemming mevrouw Netanya te bezoeken.…

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet aanzien.…

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de sensatiepers die volgeschreven zijn met riooljournalistiek…

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier over de zachte, lieve kop en vroeg om een pootje.…

Mevrouw draagt een min of meer mallotige ruiten baret, halfzijdig, scheef over haar hoofd gedrapeerd.…

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen.…

En hoe, mevrouw.’ Hij nipte. ‘Maar mijn vrouw zit in de WW.’ Ik begreep het. ‘De Weight Watchers.’ Hij knikte waarderend. ‘Geheel juist, mevrouw. En daar zitten allemaal van die post-moderne vrouwen. Een broeinest van vernieuwing en opruiing.’…

De lokale wekelijkse krant is in alle vroegte weer gedeponeerd in de brievenbus met haar inmiddels toch wel gebruikelijke nieuwsrubrieken en met op haar laatste pagina het armzalige lijstje van overledenen, onder wie mijn moeders vroegere vriendin Mien, de moeder van mijn jeugdvriendje Martin met wie ik eens knikkerde in de gang van de lage witte "Maycrete…

Verantwoordelijkheid voor vrede ligt niet in anonieme massale verantwoording voor het individu, maar in ieders individuele verantwoording voor het gedrag van de massa.…

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde nog kentekenen van een voorbije jeugd terwijl haar taal…

Ouders moeten hun kinderen opvoeden. Het is te makkelijk om de bal ergens anders neer te leggen.” Zo gooide mevrouw Verdonk de bal terug. Geen enkele reflectie.…

Kreeg mevrouw niet zoals de meeste vrouwen boven een bepaalde leeftijd een oproep voor b.v. een borstkanker-onderzoek? En toen mevrouw eenmaal dood was, heeft niemand iets geroken of is men het reukvermogen ook al kwijt in die omgeving? Afijn, nu is er dan een initiatief van: de eenzame ouderen moet je tijdens je vakantieperiode niet vergeten.…

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen.…

Wankelend op mijn benen vroeg ik, eenmaal ingestapt, een oudere dame of ik naast haar mocht komen zitten. Mevrouw stond dit van harte toe. De leeftijd had ons beiden "aangevallen" en overrompeld als de onvermijdelijke stormen in het najaar.…

Ieder mens is een individu. Een individuele steun voor anderen, wel te verstaan!…

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun levensgezel hun ontvallen is…

Een bleek uitziende ober kwam naar haar toe en vroeg beleefd: ''Waar kan ik u mee van dienst zijn, mevrouw?'' ''Graag een kopje koffie en een plak cake met slagroom'', zei ze vriendelijk. ''Dat komt in orde, mevrouw.'' Ze keek om zich heen en zag tot haar schrik de haar bekende gigolo bij een oudere dame zitten.…

Mevrouw de vrijwilligster sjoelt en speelt al twaalf jaar bingo met de ouderen en zij draagt op haar bloes de chique en trotse zilverkleurige speld die haar waardevolle en zozeer gewaardeerde functie vermeldt.…

Op zich nog betaalbaar, maar ik hoef u niet uit te leggen, dat veel mensen (kinderen) niets betalen en anderen (ouderen, zieken) al gauw meer dan € 20 extra. Dit zou allemaal nog best goed kunnen uitpakken, ware het niet dat het niet echt helpt. Er zullen steeds weer mevrouwen anderhalf miljoen eisen en doktoren worden niet zorgvuldiger.…

Waar ge een individu hoort spreken over principes... wees voorzichtig. Waar ge een staatsman hoort spreken over systemen... wees voorzichtig. Waar ge een godgeleerde hoort spreken over dogmen... wees voorzichtig.…