Alle inzendingen over ouderen ontmoetingen mevrouw

...haar verjaardag ben ik haar enige bezoekster. Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon. Hoewel met recht en reden haar aanklacht tegen haar lot en leven eindeloos zou kunnen...

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde...

...ben ik de persoon aan wie zij de oude mevrouw zouden kunnen toevertrouwen? Hulpmiddelen als een rollator en een wandelstok zijn binnen handbereik, naast de parafernalia die hoogstwaarschijnlijk haar lange leven vergezeld hebben en die haar nog omringen; een schilderij met afbeelding...

...over de zachte, lieve kop en vroeg om een pootje. Het dier tilde welwillend de rechterpoot op en legde die in mijn hand. Maar mevrouw verklaarde "dat de hond het niets voor niets" deed en ze haalde een beloning uit haar jaszak.

...neem, krijg ik weer een rood kartonnen pakje mee dat de zakjes "Cappuccino" bevat waarmee mevrouw mij wenst te bedanken......

...moest ik door het noodlot verliezen, maar alsof wij ons daarboven tevergeefs trachtten te verheffen, torenden nog altijd de gestalte en de krachtige geest van de oude mevrouw, nog altijd mijn gezellin, voorvechtster en schutspatrones, hoog uit boven de willekeurige en wrede,...

...feit waartegen hij niet bestand was geweest en mevrouw had de haar dierbare broer over moeten geven aan de zorgen van een instelling. We stapten tenslotte beiden in lijn zeven en ik zei toen ik arriveerde op het Nassauplein nog "tot ziens" maar was kennelijk ondanks alles toch te tactloos...

Ook Café-Restaurant "De Rustende Jager", grenzend aan de "Drunensche Duinen" in Biezenmortel, onlangs nog gehonoreerd met haar honderdjarig bestaan, mag er zijn en biedt met haar langgerekte en mooie serre een prima gelegenheid om samen te komen. Toen de herfst was ingetreden met slagregens...

...We schreven: de vroege zomer van het jaar 2019. Mevrouw had haar oude handen meteen al over die van mij gelegd met een gebaar dat alles zei, alles betekende. Later, in de zaal van het Zorgcentrum draaiden de wijzers van de klok aan de wand tergend langzaam cirkels over zijn wijzerplaat en we...

...trots Latijns adagium... We komen aan de praat. Mevrouw stamt uit het aloude Brabantse vestingstadje Woudrichem waar de jaren van haar leven razendsnel passeerden en zij heeft nu de leeftijd van eenenzeventig jaar bereikt. Een trouwe dierbare Tilburgse zus bezoekt haar nog steevast. We stellen...

...burenruzie is hoog opgelopen....De autistische zoon van mevrouw had de buurman nog in elkaar willen slaan maar dat is niet doorgegaan. Mevrouw is vroeger in het klooster geweest en verklaart: "Nee, de andere wang toekeren, dat lukt niet in deze maatschappij!"

...half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke wederzijdse wantrouwen weg dat ten onrechte...

...belangrijk zijn geweest. Hier ontmoet ik mevrouw A., een oudere dame wier grijze haar en vervallen gezicht een teken is van wijsheid en gezag. Niettemin bereikt ons gesprek nauwelijks de wellicht zozeer gewenste diepgang. Het blijft hangen aan de oppervlakte als waren we beiden zwemmers,...

...nadert en merkt op "dat ik me aan het verwennen ben" "Bent u hier patiënte?" is haar vraag "Nee, ik ben bezoeker" is mijn antwoord. Mevrouw heeft hier een kamer en ontvangt nog weinig bezoek. "Op Damast was het beter" verklaart ze. De solidariteit onder ouderen is groot.....

We hadden tenslotte de ingang van het park bereikt dat gesitueerd is in een volkswijk met een desolate atmosfeer, waar de trieste huizen huiveringwekkend aandoen en we strompelden voort door de lange, met bomen omzoomde en overschaduwde laan. Het park omringt het oude schoolgebouw, eens toneel van...

Hier dansten wij eens in een ver, vergeten jaar en hier is nu de chique zaal van "De Harmonie"; ik bevind me in de Tilburgse Stationsstraat in het pand op huisnummer zesentwintig, dat gesitueerd is naast het kantoorpand op huisnummer vierentwintig waar mijn dierbare, maar zeer betreurde en...

...op prijs stel. Samen verkennen we de buurt, mevrouw schuifelt voort achter haar rollator. Sinds haar verhuizing uit het dorp is ze als een ontdekkingsreizigster op vreemde kusten en ik benoem de gebouwen in de lange Professor Gimbrèrelaan voor haar: de Academie voor Journalistiek, het...

...kameraad en metgezel verkozen. Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de kamer in het verzorgingshuis waar de mensonterende eenzaamheid Gang und Gebe was. Slechts het knuffeldier "Moriaantje" was haar metgezel. Ik had me echter opgeworpen tot haar...

...Het echtpaar had nog naar Griekenland gewild en de goedgunstige werkgever had willen betalen maar ze hadden het er niet meer op gewaagd. In de Nieuwjaarsnacht was het einde gekomen toen mevrouw haar handen in een laatste teder gebaar op de samengevouwen handen van haar man gelegd had. Ze...

...verschrompelden en verbleekten onder de last en omvang van het overweldigende verdriet van mevrouw en van haar buurmeisje....

...in slaagde hen een fijne jeugd te bezorgen. Mevrouw had het nooit over haar kinderen, ze kon zich niet meer herinneren, dat ze kinderen had. Zelf vroeg ze regelmatig naar haar vader en moeder, die onuitwisbaar in haar geheugen zaten geprent. Het dementieel syndroom was in staat alles te...

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de...

...en een bloemetje te brengen. Hoe gaat het met u, mevrouw?'' ''Zal ik u vertellen, ik lig hier met een ongeneeslijke ziekte en zal niet lang meer leven. Ik ben joods en kan mijn vader en moeder niet herinneren. Ik weet wel, dat ik als driejarige een andere vader en moeder kreeg, helaas...

...hij me ogenschijnlijk leek te beklagen alsof ik mijn zogenaamde "zieligheid" van bejaard, alleenstaand vrouwtje zozeer demonstreerde en tot uiting bracht. Mevrouw was kennelijk een medebewoonster van onze Nassaustraat. Ik verzekerde haar dat ook haar flat wegens het groot onderhoud dat aan...

...dat eveneens met mij aan een tafeltje zat. Mevrouw vertelde over haar werkzaamheden bij Zorgcentrum "De Hazelaar". Ze kon daarmee veel voor anderen betekenen naar eigen zeggen en we kwamen te praten over mijn, kennelijk door de Voorzienigheid tot mislukking gedoemde, leven en...

...blikken waardig acht en die volgens zeggen van mevrouw zijn handen graag uitstrekt naar de meisjes en vrouwen Een en ander zint mijn nieuwe gesprekspartner allerminst. Ze is van de vrouwenliefde en nu achtenzeventig en haar ouders accepteerden de geaardheid waarvan zij blijk gaf niet. Ze was...

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote,...

...niet beheersen en ik sprak de bewuste dame aan met de woorden: "U praat wel heel erg druk" Boosheid riep mijn opmerking merkwaardigerwijs nauwelijks op maar mevrouw repliceerde; "Mag ik niet praten?" en "Ik ken u niet" Bij de kassa kwam het tot de welhaast noodzakelijke of verplichte...

...het duet uit de "Parelvissers"; "Ouie, c'est elle, c'est la déesse". Deze muziek weerklonk dan door de huiskamer. Nooit zal ik weten of mevrouw T. er een hogere schoonheidsontroering aan ontleende, die mogelijk in tegenstelling stond tot haar overigens grauwe, troosteloze leven.....

...gasten niet werd opgemerkt. Vele demente ouderen waren aanwezig en zij werden getrakteerd op een variëteit van liedjes uit de oude doos, die welhaast onlosmakelijk deel uit zijn gaan maken van het Nederlandse cultuurgoed, door twee uiterst charmante en charismatische jongedames die niet...