Alle inzendingen over ouderen ontmoetingen mevrouw

Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon.…

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde nog kentekenen van een voorbije jeugd terwijl haar taal…

Binnen aangekomen ontmoet ik mevrouw, zijn moeder, die met een hoekig en onelegant lichaam, gekleed in een flessengroene jurk met witte bloemmotieven, diep is weggezonken in een fauteuil en die vol vertrouwen glimlacht naar zoon en schoondochter die mij kritisch monsteren bij deze sollicitatie; ben ik de persoon aan wie zij de oude mevrouw zouden kunnen…

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier over de zachte, lieve kop en vroeg om een pootje.…

Ik heb weer een mokkaschnitt meegebracht, mevrouws favoriete lekkernij. We genieten ervan en als ik afscheid neem, krijg ik weer een rood kartonnen pakje mee dat de zakjes cappuccino bevat waarmee mevrouw mij wenst te bedanken.…

Ik heb weer een "Mokkaschnitt" meegebracht, mevrouws favoriete lekkernij; we genieten ervan en als ik afscheid neem, krijg ik weer een rood kartonnen pakje mee dat de zakjes "Cappuccino" bevat waarmee mevrouw mij wenst te bedanken......…

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen.…

Mevrouw was allerminst de slankste, ze droeg een soort wijnrode baret en ze wees op een dakloze zwerver in de verte, rustend op een kartonnen doos.…

Ook Café-Restaurant "De Rustende Jager", grenzend aan de "Drunensche Duinen" in Biezenmortel, onlangs nog gehonoreerd met haar honderdjarig bestaan, mag er zijn en biedt met haar langgerekte en mooie serre een prima gelegenheid om samen te komen. Toen de herfst was ingetreden met slagregens en kou verpoosden wij daar en dronken thee en koffie…

Mevrouw had haar oude handen meteen al over die van mij gelegd met een gebaar dat alles zei, alles betekende. Later, in de zaal van het Zorgcentrum draaiden de wijzers van de klok aan de wand tergend langzaam cirkels over zijn wijzerplaat en we waren tot volledig stilzwijgen vervallen.…

Mevrouw heeft haar domicilie gevonden in Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen".…

Op de "Social Sofa" kun je altijd iemand ontmoeten (daar schijnen ze ook voor bedoeld te zijn). Mevrouw is drieënzeventig en ziet er nog goed uit. Dat heeft men haar ook gezegd. Maar de burenruzie is hoog opgelopen....De autistische zoon van mevrouw had de buurman nog in elkaar willen slaan maar dat is niet doorgegaan.…

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok.…

Hier ontmoet ik mevrouw A., een oudere dame wier grijze haar en vervallen gezicht een teken is van wijsheid en gezag. Niettemin bereikt ons gesprek nauwelijks de wellicht zozeer gewenste diepgang.…

Mevrouw heeft hier een kamer en ontvangt nog weinig bezoek. "Op Damast was het beter" verklaart ze. De solidariteit onder ouderen is groot.....…

We hadden tenslotte de ingang van het park bereikt dat gesitueerd is in een volkswijk met een desolate atmosfeer, waar de trieste huizen huiveringwekkend aandoen en we strompelden voort door de lange, met bomen omzoomde en overschaduwde laan. Het park omringt het oude schoolgebouw, eens toneel van mijn grandioze debacle en men noemt het het "Oude Dijk…

Hier dansten wij eens in een ver, vergeten jaar en hier is nu de chique zaal van "De Harmonie"; ik bevind me in de Tilburgse Stationsstraat in het pand op huisnummer zesentwintig, dat gesitueerd is naast het kantoorpand op huisnummer vierentwintig waar mijn dierbare, maar zeer betreurde en betreurenswaardige vader zijn door de uiterste rampspoed getekende…

Wie is de onbekende demon of godheid die onze lotgevallen vervlocht, die ons elkaar deed ontmoeten op dit merkwaardige kruispunt van wegen, laat in onze levens?…

Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de kamer in het verzorgingshuis waar de mensonterende eenzaamheid Gang und Gebe was. Slechts het knuffeldier "Moriaantje" was haar metgezel.…

Vandaag ontmoette ik mevrouw vóór "PortAgora" een dame van 84 jaar en toen we in gesprek raakten, bleken meteen al de overeenkomsten in ons verleden: beiden zijn we typiste geweest, zij het dat mevrouw in de watten gelegd is en ik verstoten ben.…

Op een van mijn talrijke maar nutteloze wanhoopsexpedities naar het stadscentrum had ik mevrouw al eerder ontmoet, maar ik herkende haar verouderde gezicht, getekend door diepe lijnen, aanvankelijk slechts met enige moeite...…

Op een dag kwam mijn buurvrouw Alie met het idee en bezoek te brengen aan een joodse mevrouw, die nooit bezoek kreeg in het ziekenhuis. Alie kende die mevrouw, omdat ze op dezelfde zaal heeft gelegen. Een prima idee vond ik het en we kregen toestemming mevrouw Netanya te bezoeken.…

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet aanzien.…

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de sensatiepers die volgeschreven zijn met riooljournalistiek…

De man, die mevrouw begeleidde, bekeek me met blikken waarmee hij me ogenschijnlijk leek te beklagen alsof ik mijn zogenaamde "zieligheid" van bejaard, alleenstaand vrouwtje zozeer demonstreerde en tot uiting bracht. Mevrouw was kennelijk een medebewoonster van onze Nassaustraat.…

Het voertuig zou me naar Tilburg Noord brengen waar ik een vriend zou ontmoeten. Ik was ruim op tijd en vóór onze ontmoeting in Zorgcentrum "De Heikant" besloot ik een terrasje te pikken op het Wagnerplein. Ik ontmoette twee dames: de tante en de oma (twee zussen) van het jonge meisje dat eveneens met mij aan een tafeltje zat.…

Mevrouw draagt een min of meer mallotige ruiten baret, halfzijdig, scheef over haar hoofd gedrapeerd.…

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken".…

Ik ontmoette mevrouw die morgen vóór de supermarkt. Ze droeg een mallotige, bonte pet die ze op haar achterhoofd gedrapeerd had en een zonnebril en ze was slank van postuur.…

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen.…