Alle inzendingen over van hier

Onderweg in de tram naar een zakelijke afspraak hoor ik ineens een stem uit het verleden. Ik weet de vriendelijke stem, die mij met een licht buitenlands accent vraagt hoe het gaat, niet gelijk te plaatsen. Iedereen die ik in deze stad tegen zou kunnen komen, zit op een tijdstip en dag als deze ergens op kantoor. Terwijl ik opkijk van het papierwerk…

In de tram onderweg naar huis, zie ik een ouder echtpaar verschrikt opkijken wanneer een jongen helemaal gekleed in het zwart met bijpassend geverfde haren en make-up tegenover hun plaatsneemt. De hondenlijn, waar hun al net zo grijzende hondje aan vastzit, wordt snel met een korte ruk aangehaald om plaats te maken voor dit indrukwekkende gevaarte.…

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is zeer uiteenlopend. Met plaatsvervangende schaamte…

Een paar jaar geleden werd ik door de Hogeschool Utrecht gevraagd een gastcollege te houden voor de werkveldoriëntatie van eerstejaars Personeel & Arbeid studenten. Een college met verplichte aanwezigheid welteverstaan. Bij de woorden verplicht en eerstejaars gierde de adrenaline al door mijn lijf. Terugdenkend aan mijn eigen eerstejaars verplichte…

Ik vind 't altijd fascinerend te zien hoe motorrijders eer doen aan de onbeschreven begroetingsplicht. Voor mij zou het niets zijn aangezien ik meer met de verplichting om te groeten bezig zou zijn dan volop m'n gedachten te laten gaan en te genieten van de rit. Ik schaar me, vind ik zelf, onder de gelukkige vrije denkers die er energie van krijgen…

Vandaag heb ik me letterlijk ondergedompeld in een bad vol toekomst. Als moeder van een bijna tweejarige is op een regenachtige dag naar het zwembad misschien niet de meest creatieve vorm van vermaak, maar wel een van de meest effectieve. Uiteraard besef ik, al zoekend naar een veels te krap en benauwd kleedhokje, vrij snel dat ik niet de enige "creatieveling…

Terwijl ik me sta op te maken in de badkamer, hoor ik m'n man en zoon met elkaar babbelen. Het gesprek, voor zover je het een gesprek kan noemen met een bijna 2-jarige gesprekspartner, is niet woordelijk te verstaan. Zachte geluidjes van het leven bereiken op gedempte toon de badkamer. Een even bemoedigende als beangstigende gedachte dringt zich, starend…

Waarom lijkt het toch dat wanneer je kind eenmaal 1 jaar is geworden, er vrij gespeculeerd mag worden wanneer nummer 2 op komst is. De vraag of er een nummer 2 gewenst is, wordt vaak niet eens meer gesteld. Drankgebruik en eetgewoontes worden angstvallig in de gaten gehouden en elk net verkeerd vallend jurkje wordt als mislukte poging het beginnende…

Al werkend op mijn laptop op een overvol terras, op een van de laatste warme zomerdagen, neem ik de tijd het publiek om me heen te observeren. Het is een komen en gaan van mensen. Zakelijke afspraken, kinderen die in uiteenlopende talen bevolen wordt zich te gedragen - waarop in het merendeel van de gevallen universeel verstaanbaar gehuil volgt - alles…

Zoals altijd tegen het einde van het jaar komt de tijd van bezinning en terugkijken. Ook wat de taal betreft kijken we terug op welke nieuwe woorden zijn ontstaan en welke woorden we in het volgende jaar niet meer willen horen. De nominaties zijn inmiddels bekend. Eén van de woorden die 2017 volgens een deel van onze medemens niet meer over de tong…

Lopend naar de metro kom ik langs een verpleeghuis. Ik moet er al tig keer langsgelopen zijn, maar deze keer nam ik de tijd om omhoog te kijken en hetgeen wat ik zag ook echt in me op te nemen. Ik zag in de - voor de vroege ochtend - iets te fel verlichte kamer, in de verte een familieportret hangen. De afstand was te groot om details te kunnen zien…

Misschien zijn het de hormonen die me met een groeiend wondertje in m'n buik vatbaarder maken voor emoties, maar het jaaroverzicht van 2016 hakt er bij mij -terwijl ik met een kopje thee op de bank met uitzicht op de nog trots pronkende kerstboom- hard in. Het shot van het jongetje dat onder het stof en bloed verdwaasd en alleen een ambulance in wordt…

Sommige geluiden krijg je nooit meer uit je systeem. Zo ben ik wanneer ik een eettafelstoel over een houten vloer hoor schuiven, weer even "thuis". Niet in m'n huidige thuis, maar het thuis waarin ik de wereld in al haar vormen nog moest leren kennen vanuit de veilige basis die ik thuis noemde. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n klein, betekenisloos…

FANTASIE VERHAALTJE Foppe loopt over een weiland Dan naar de sesamstraat Naar bert en ernie Die vindt hij het leukst Dat zijn vrienden Een vrolijke en een rustige Dan gaat hij naar zijn moeder Daar zit hij rustig aan tafel Te praten en te eten Want hij houdt van haar Nu denkt hij Wat is er in mijn hoofd Dan gaat het mis Hij krijgt…

De berichten op het nieuws laten niets aan de verbeelding over, worden er hele lieve en leuke acties op touw gezet om mensen toch maar een beetje in de buurt van elkaar te laten komen. Heel lief echt heel ontroerend ook, net als de dame die in een hoogwerker even gedag kon zeggen tegen een dierbare! Zo geweldig. De krant lezend zie ik tot mijn verbijstering…

Hallo Ivan Waarom hoor ik niets meer uit het verre Rusland waar de engel Ivan woont. Heb jij verdriet over jouw moeder of ben je angstig voor de toekomst. De wereld gaat een onzekere tijd tegemoet, er is overal ter wereld veel te doen over het virus met zieken en doden. Ik vond het altijd leuk om je brieven te ontvangen en de foto's die je mee…

FOPPE ZIJN NIEUWE IDENTEITSBEWIJS FOPPE HEEFT EINDELIJK NA EEN MAAND EN TIEN JAAR FRANEKER GGZ EEN NIEUWE IDNTEITSPAS HIJ WAS AL BANG ER VOOR. EERST MOEST HIJ MET HEIN NAAR DE PRIMERA OP DE FOTO OOK MOEILIJK EN TOEN NAAR HET GEMEENTEHUIS MET DE BMW EN VINGERAFDRUKKEN EN FOTO INLEVEREN KOST OOK NOG EEN HOOP. DRIE WEKEN LATER LOOPT HIJ MET ZUSTER…

Al langere tijd speel ik met de gedachte om, als het hier in Nederland mij te Hollands benauwd wordt, te emigreren naar het prachtige IJsland. Een land waar men nog steeds gelooft in meerdere goden en godinnen, volgens het officieel geheten Ásatrú (= trouw aan de goden): het oude zogenaamde heidense geloof dat rond het jaar 1000 na Christus praktisch…

.............................................................................. Iedereen heeft een wond, iedereen heeft een zaadje, iedereen heeft een schaduw, iedereen heeft een tijd, iedereen heeft een verhaal waarin hij wil geloven. Iedereen weet dat alles maar een maskerade is voor de harde waarheid dat alles uiteindelijk zinloos is. Dat maakt…

.............................................................................. Het leven is een ingewikkeld apparaat, waar ze pas op je oude dag de handleiding komen brengen. .............................................................................. Geluk moet wél van twee kanten komen, vind ik. ..............................................…

.............................................................................. Werken is: je ongelofelijk druk maken over dingen, waarvan je voorheen niet eens wist dat ze bestonden, op een adres, dat je hiervoor niet kende, met personen die je niet wilt kennen en met een energie en een persoonlijkheid die je eigenlijk niet hebt. ...............…

Bij toeval loop ik langs een pand aan de Lindendreef. Doorzonliving, drie slaapunits, waarvan één met de gebruikelijke afmetingen van een hondenhok en bestemd voor het derde kind dat niet gepland was en waar geen rekening mee is gehouden in het bestemmingsplan. Ook nog een 'ruim bemeten' zolder die, ‘desgewenst,’ in een handomdraai als ‘study’ kan…

Nog geen koffie op en dan een rekening van het gasbedrijf krijgen. Niet zomaar een rekening. Een rekening van drieduizend euro. En dertien cent. Bellen, bellen en nog eens bellen.’Hebt u toch echt gebruikt meneer. Misschien ligt het aan uw meter, meneer. U moet het helaas gewoon betalen, meneer.’ Helaas? Gewoon? Een uur later wandel ik helaas…

Er wordt gebeld. Voor de deur staat een jongen van een jaar of twintig. Hij is gekleed alsof hij zo van een begrafenis is weggelopen: driedelig zwart, rode stropdas. ‘Laat mij raden,’ zeg ik. ‘Een Jehovagetuige die de religieuze kledingcode niet helemaal serieus neemt. Uw schooltas ontbreekt en uw schoenen zijn te slap om tussen een deur te steken.’…

Negentienvijfennegentig. Een accountantskantoor zoekt een vennoot en gezien mijn ervaringen denk ik wel te kunnen solliciteren. De personeelschef, een op Andries Knevel lijkende zenuwlijder , scheiding rechts, bril en pak, ontvangt mij vriendelijk in zijn kantoor en begint het gesprek met de mededeling dat het koud is voor de tijd van het jaar.…

Er komt nogal wat nieuws voorbij zo hier en daar. Even een kleine greep hieruit: De uitgesproken gek Elon Musk: “Mars koloniseren is de enige manier om de mensheid voor een apocalyptische ramp te behoeden. „We moeten een multiplanetaire soort worden”, zegt hij al jaren. Merkwaardig idee. Suïcidale idealisten uit heel de wereld zijn overigens razend…

Mijn collega Fröhlich, met wie ik samen een accountantskantoor run, en ik, zijn onderweg naar een hotel ergens in Nederland. De eigenaar nodigde ons uit vanwege “boekhoudkundige kwesties, die opgelost moeten worden”. Of wij dat als gerenommeerd accountantskantoor op ons willen nemen. Met de auto naderen wij het hotel. Voor de ingang een groot bord…

Net voor ik mijn kantoor binnen wil lopen word ik begroet door twee dames. Allebei een jaar of vijfentwintig. Ze lijken sprekend op elkaar. Tweelingen. Geen twijfel mogelijk. ‘Dag, van Gellekom, ik ben Hannie,’ zegt één van de dames. ‘En ik ben Jannie,’ zegt de ander. ‘Is het werkelijk??,’ vraag ik. Ik dacht echt dat ik alles al had meegemaakt.…

Een van de belangrijkste cliënten van ons accountantskantoor, heeft in onze woonplaats een heuse Rotary-sociëteit opgericht. Dat ontbrak er nog aan. Ik kreeg een uitnodiging voor de opening van: deze ‘club voor ontmoeting en gezelligheid voor een gezelschap illustere “kerels”. Ik verzin het niet, het staat echt zo in de uitnodiging. Dus bel ik mijn…

Met collega Fröhlich van ons accountantskantoor van Gellekom&Fröhlich , ben ik op uitnodiging van onze cliënt, Johannes Burg, onderweg naar een golftoernooi ergens in het Gooi. Burg schijnt daar hoge ogen te gooien. Onderweg zijn wij, op verzoek van Fröhlich, even gestopt bij een McShit voor iets hartigs. Zelf neem ik alleen karnemelk. Als ik die…