Alle inzendingen over verkeer wereldstad indrukken

...eeuw. Tot op de huidige dag het trotse kenmerk en het symbool van deze wereldstad.

Ik vraag me wel eens af, als ik iets hoor, zie of lees, "wat moet ik hiermee"? Goud op snee, vervuld en verguld draagt men water naar de zee, ik zie ze lopen door de duinen en over het strand, voetsporen markeren het zand als land dat verloren gaat in de onstuimige branding, koppen schuimend in...

Om indruk te maken moet je altijd met iemands eerste vergissing beginnen.

...waarin men vandaag de dag nauwelijks nog gelooft. In kinderlijke argeloosheid hield ik mij een romantische uitspraak en frase voor de geest waarmee ik op tegengestelde wijze de beroemde wereldstad verheerlijkte. Het toneel van oneindig veel drama en ingrijpende gebeurtenissen: "Wien, Wien,...

...brachten de ouders een armbandje mee uit de wereldstad; een armbandje met zilveren bedeltjes, waarin de beroemde bezienswaardigheden als Sacré Coeur en Eiffeltoren waren gegraveerd ("Het was nog duur" had de moeder gezegd) en een klein plastic televisietoestelletje met een bewegend,...

...van Nederland, tijd voor een andere baan, een wereldstad naar de kloten geholpen, maar wacht eens, daar ligt een uitkering in het verschiet. Wouter verloochent al zijn principes, kaasschaaft de bevolking naar een minimum dat zijn weerga niet kent, de zak vult zijn zak. Klink en Rouvoet,...

...het ziekenhuis! Jawel, achteraf was ik er op de verkeerde verdieping uitgestapt, maar dacht: dat ze die afdeling wel weer terug hadden gezet op het oude vertrouwde plekje! Niet dus. Een dame bracht me naar de goede verdieping, tja dat zag er wel bekend uit, dus me snel gemeld (nou ja snel) bij...

...hoe minder angstig je wordt. Dus ook in het verkeer. Een paar jaar geleden voelde ik steeds meer paniek opkomen in bus en auto. Zelfs in grote ruimten. Op het Centraal station bijvoorbeeld voelde ik me onbehagelijk worden als ik bijvoorbeeld naar boven keek, het dak zou in principe kunnen...

Mijn eerste indruk van mensen is wat mij betreft in veel gevallen de laatste.

...'Het' verplaatste zich van wereldstad naar wereldstad. Nooit gebeurde 'het' in een dorpje op het platteland. Behalve ooit voor Vincent van Gogh, maar die was gek dus dat telt niet. In de jaren zeventig was 'het' na een lange reis weer terug in Berlijn waar Lou Reed en David Bowie...

...Waar ben je nu? Lig je ergens op een bank in een wereldstad, terwijl achteloze en onverschillige passanten aan je voorbij lopen? Mag je de kruimels oprapen van hun welvoorziene dis, als je in de vuilnisbakken graaft? Marek, ik ken je beter dan je denkt. Zal er nog een weg begaanbaar zijn naar de...

...dat is weer goed voor het milieu. Ook het aantal verkeersdoden zal afnemen en het openbaar vervoer neemt juist weer toe. Het verhaal van Camiel is in ieder geval gedurfd. Al 21 jaar houden burgers en instellingen de boot af en dan is het er ineens weer. Net als de hypotheekrente-aftrek zijn er...

Een staanplaats in de bus laat je weten hoeveel bochten er in de stad aanwezig zijn.

Twee treinen en een bus verwijderd van mijn vriendin. Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen...

Het was weer eens tijd om mijn voorraadje sokken aan te vullen, er waren de afgelopen weken slachtoffers gevallen, ik had de nagels van mijn grote tenen niet op tijd in de gaten. Mijn zoon is mede debet aan het slinken van de stapel bolletjes gepaarde voetbedekking, hij steelt ze onder mijn neus...

...Het boek bevat vele kleurige, fotografische indrukken van het continent dat in mijn jeugd zozeer tot mijn verbeelding heeft gesproken en dat ik, ook later in mijn leven, nooit zou bereizen. Volzinnen die de diverse, majesteitelijke, indrukwekkende landschappen beschrijven, leerde ik van...

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een...

Voor wie door de regen heen keek viel er hier weer zoveel te genieten dat ik zeg snuif uit onze overvloed mee Marloes Robijn frêle beauty: 'Jij beleeft me vergeet het verschil van mij en de dag Bezing me dan, nachtegaal, wees mijn braker Zie me gloren, vallen, mijn maan in bonte...

...egoïsme van andere gehaaste verkeersdeelnemers. Terecht dat Veilig Verkeer Nederland de politiek oproept om verkeersveiligheid veel en veel hoger op de maatschappelijke agenda te zetten.

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid...

...ruzie via msn of sms...uitmaken gewoon een toets indrukken..diegene blokkeren en pc uit. Eerdaags kan er nog getrouwd worden en gescheiden ook een druk op de knop en we hoeven de deur niet meer uit! Pfff, ja het is anders als 20 jaar geleden. En op de achtergrond hoor ik heel toepasselijk...

...binnen. In zijn woonkamer kwam de truck tot stilstand. Peter kwam gelukkig met de schrik vrij, maar ik denk dat zijn vraag of de verkeersveiligheid er beter op is geworden, hierbij is beantwoord. Scheelt hem weer een avondje handtekeningen shoppen.

...mijn wagentje. Alhoewel…bij nader inzien lijkt mij een andere slogan minstens even zinvol. Ja! Die gaat het worden. “Wees geen beer in het verkeer!” oefen ik alvast, duidelijk verstaanbaar voor manlief. De frons op zijn voorhoofd en zijn opgetrokken wenkbrauw verkies ik te negeren…

Een dame van rond de 75 jaar reed met haar splinternieuwe ferrari op de A67 ongeveer 60 kilometer per uur. Een stel agenten in een politiebusje merkte dit op en ze hadden de dame bij de eerstvolgende afrit aan de kant gezet. Eén van de agenten was uitgestapt, liep naar de Ferrari en vroeg de...

Groot is de verleiding deze stralende vakantiedag meteen weer op ons strandje neer te ploffen. Maar die boodschappen moeten nu toch echt worden gedaan en bovendien willen we ook wel eens iets van de omgeving zien... Dus stappen we in de auto. We genieten van het Franse heuvellandschap waar onze...

“Goedemorgen juffrouw, mag ik een retourtje Hilversum Noord, aangetekend met bericht van ontvangst?” De lokettiste op het station keek me verbijsterd aan. Dan maar even bij een van haar collega’s langs: “Hebt u tien postzegels eerste klas naar Helmond Brandevoort?” Glazige blik. En...

...Utrecht. Het stadshart is omringd door drukke verkeersaders waar niks verandert. Bovendien is Utrecht het Mexico-city van Nederland. Vieze lucht hangt continu als een deken boven de stad. Jacqueline, ik weet dat Europa niet meewerkt als het om roetfilters gaat, maar we kunnen de lat in...

Zo vlak voor mijn vakantie maak ik mij zorgen. Want het schijnt dat je het vliegtuig niet in mag als je in de war bent. En iedere vijf minuten overkomt het me weer. Ik barst telkens opnieuw uit in een hysterische schaterlach. Want ik las zonet het laatste nieuws over mijn grote inspiratiebron...

Dan kom je op een site terecht op Internet en boek je impulsief een gidsenreis voor juli naar Ierland. Meer omdat ik dan niet alleen zou moeten gaan. Juli werd wel september, maar goed …ik ging. Er konden maximaal 8 mensen mee. De eerste weken zag het er naar uit dat we met zijn vieren...

“Men kan niet praten en breien tegelijk” – zo luidt één van de vele varianten van een Nederlands gezegde. Dat is, ten dele, maar al te waar. Vraag mij gerust, of ik temidden van het geroezemoes op b.v. een verjaardag selectief wil luisteren of anderszins wil waarnemen, dan zal het mij niet...