Alle inzendingen over vertwijfeling

Ik loop elke dag vier maal met onze hond in de prachtige bosrijke omgeving in en rond ons dorp. Maar sinds t begin van afgelopen week kom ik steeds minder mensen tegen. En als ik ze tegenkom dan lopen ze met n grote boog om ons heen. Wat is er aan de hand? Ben ik melaats? Heb ik lepra? Heeft de buurt mijn levensgevaarlijke columns gelezen…

Het is moeilijk om een hond te laten eten uit dezelfde hand die hem slaat.…

Nu haar dagen begonnen waren te korten, nu haar borst verminkt was, waren wanhoop en vertwijfeling in haar innerlijk samengeklonterd tot massieve gesteenten en de neerslachtigheid was als een inktvis met zuignappen die haar in zijn onheilspellende omhelzing gevangen hield....…

Vanaf de voorste plaats in de bus, die hij bezette, hoorde ik mijn naam roepen als in wanhoop of vertwijfeling: "Ineke!" Hij was weer op weg: hij sjouwt her en der rond in de stad. Mijn afwijzingen zijn hem rauw op zijn dak gevallen, maar mijn verre geliefde heerst over mij, beheerst mijn hart, mijn ziel, mijn gedachten en al mijn gevoelens.…

bijzette aan de vertwijfeling.…

De afstand tussen de diepste eenzaamheid en vertwijfeling en de toppen van het geluk is een afstand die in lichtjaren niet te meten is; voor de schizofrenen zijn er de leegte en de wanhoop als voor weinig anderen.....…

Je bent nooit teruggekomen en je totaal onwetende zus heeft nooit de vergaande diepte van mijn wanhopige vertwijfeling kunnen peilen........…

....en in de verte, aan de horizon, aan de einder van het landschap, geflankeerd door de bebouwing en overwelfd door de lichtblauwe hemel, zag ik de bussen van "Arriva", zo vaak het decor van mijn wanhoop en vertwijfeling in het verleden, af en aan rijden.…

We moeten opdrachten gaan volvoeren die ons kennelijk de zin van onze levens zullen gaan tonen en die voor mijn mede-cursisten klaarblijkelijk de pijlers zullen gaan vormen die op zullen rijzen uit het moeras van wanhoop, vertwijfeling, angst en neerslachtigheid; stevige pijlers waaraan men zich op kan trekken, waarop men een nieuwe toekomst kan bouwen…

De larmoyante klacht is gericht aan de onbekende God die de wereld heeft achtergelaten in diepe ellende, leed en vertwijfeling. De wereld en de natuur die in hun lieflijkheid en schoonheid bestemd en geschikt waren voor grote liefde, harmonie en vredelievendheid.…

De vertwijfeling en de wanhoop houden geen halt, en al allerminst voor de deur van de "Zorgwoning".... Hier woont Ans met haar twee katten Winnie en Bleske.…

Zij loopt met hoog opgetrokken schouders, die, figuurlijk gesproken, de last van haar leven niet meer kunnen dragen, maar voert twee grappige honden aan de lijn. Thuisgekomen ploft zij neer voor het wervelende scherm waarop beelschone acteurs en actrices welhaast onafgebroken over elkaar heen buitelen tijdens hun gefingeerde liefdesavonturen. Voor haar…

En daar, aan de rand van dat park, waarin we onze doelloze zwerftochten voortzetten (jij in de rolstoel) lagen die zomerhuisjes, die tuinhuisjes, die het decor vormden voor mijn wanhoop en vertwijfeling om de vriend, die continenten verwijderd was.…

Peilloze vertwijfeling. Twee woorden die een wereld aan beelden ontsleutelen in mijn hoofd. Plots loop ik over een brug die lijkt te hangen in het niets. Sta ik er midden op? En ook de donkere nacht is overal om me heen. Het universum, zo oneindig groot - de eeuwige expansie van een plek zonder einde beangstigt me.…

Ik wil opener zijn dan de dichter die eenieder achter laat in vertwijfeling, ik wil concreter zijn dan het hartstochtelijke krijten. Ik lig hier, op een veld van gras, dat elders groener was, maar ik zie vliegtuigstrepen, gezagvoerders spelen boter, kaas en eieren op grote hoogte. Daar kan ik echt niet bij komen, ik doe ook geen moeite.…

Achter de huizen verscholen in de Anselmusstraat woonde je met je vriend, die in vertwijfeling achterbleef. "We zijn maar één dood verschuldigd", verklaarde je me en bij het definitieve afscheid weerklonk een treurig en weemoedig chanson uit je zo geliefde Oostenrijk.....…

Het massieve, oprijzende geboomte verheft zich aan mijn venster en vaak heb ik mijn blikken erop gevestigd; in wanhoop, in vertwijfeling, in blijdschap en euforie. Als een nieuwe morgen aanbreekt die gaandeweg verlichting brengt, is de blauwe tint van de hemel zichtbaar achter de grillige openingen in het bladerdek.…

Nu de lente weer aanbreekt, zijn de bloeiende boompjes met hun roomwitte en roze bloesems wel ruimschoots misplaatst op het parkeerterrein in Tilburg West tussen de troosteloze gebouwen van het Twee Steden Ziekenhuis en De Hazelaar. Oorden van onheil waar het tomeloze leed bij uitstek zegeviert, maar wellicht kunnen zij tot troost dienen voor de slachtoffers…

Men kan aldaar in vertwijfeling ronddwalen zonder in zijn tot hopeloosheid vervallen en tot enge, onbetekenende en zinloze dimensies vervallen bestaan nog enig soelaas of houvast te vinden. De bebouwing, de brokstukken van wat men eens architectuur noemde kunnen bezwaarlijk tot de minste inspiratie of verhevenheid aanleiding geven.…

Mijn ouders konden aan de vooravond van aftakeling, achteruitgang en levenseinde de reis nog maken, maar ze leefden onder doem en schaduw van ongeluk, wanhoop en vertwijfeling om de ongelukkige zoon, mijn arme broer...…

De eenvoudige, zeer gevoelige vrouw die mijn moeder was, sleepte zich in haar getormenteerde leven door diepe dalen van vertwijfeling en wanhoop tot het bittere einde kwam....…

In machteloze vertwijfeling moest je je totaal afgetakelde lichaam tenslotte overgeven aan de genadeloze, onverbiddelijke dood...…

Zo doodt de tijd, zo geneest de tijd, zo stormt de tijd vooruit en zo bevrijdt de tijd ons en zo zullen we uiteindelijk rusten na de vertwijfeling, na de wanhoop en na de loutering.....…

En ze heeft zich in de diepte gestort uit wanhoop, vertwijfeling en verdriet.... Haar hart en ziel hebben geen stand meer kunnen houden onder de overlast van de ziekte die haar overweldigd heeft en als een lawine van een berghelling is gerold....…

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft achtergelaten en die nu verblijft in verre, onnaspeurlijke…

Hij heft me door zijn blikken uit het wilde, woeste water van twijfel en vertwijfeling, zodat ik me spoedig op de hoogvlakte van zijn liefde bevind, veilig voor de laagte, voor de grauwheid en leegte....…

En, plaatsvervangend, staat hij ook aan mijn zijde, mag ik hem lenen en op hem leunen als onherroepelijke wanhoop en vertwijfeling mij aangrijpen, als de onomkeerbare situaties van het leven mij teveel worden.....…

Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en wanhoop stemmend. Meeuwen zoeken het tevergeefs hogerop terwijl zij langs de gevels zwermen.…

Een afgrond en een ravijn van de diepste vertwijfeling, radeloosheid en wanhoop openbaarde en opende zich voor hen....…

Hij had altijd tijdens de vergaderingen met schijnbaar goedmoedige, tevreden en rustige blik in het rond gekeken; nooit was daaruit een spoor van angst, vertwijfeling of verwildering naar voren gekomen.…