Alle inzendingen over weggedragen

Mijn prettig gestoorde minder toerekeningsvatbare aardige excentrieke overleden buurman, met chronisch pathologisch verlies van verscheidene liefdes, had op z'n begrafenis een muziekwens: Napoleon XIV: 'They're coming to take me away'…

Dan draai ik een shaggie en sta even stil in kringelende rook, geniet van de rust die links en rechts van mij onder marmer in veel verdriet is weggedragen. Een kraai vliegt krassend op, ik vervolg mijn weg.…

De verschillende dinergangen werden door jou geïnitieerd, want door jou kwamen de bedienden met de vers gekookte spijzen binnen en werden de gebruikte borden weer weggedragen. Ook een speech van de gastheer werd door jouw geluid ingeleid.…

In Staphorst geeft een huisarts van zijn gemeente aan de achterdeur de vaccinatie, jaja, mensen zien buren in een kist worden weggedragen en ondanks de kreet: het is de wil van God als je ziek wordt, zijn er toch mensen die wel geloven maar toch de prik graag gaan halen.…

In Brabant sloopten twee agenten van nog geen 25 jaar een taxi omdat ze het niet eens waren met het weggedrag van de chauffeur. Een troost: ook voor hun staan de incontinentiespullen klaar. Want net als hun oudere collega’s krijgen ook deze knulletjes te maken met uitstroom, verklaarde de commissaris. Dat dan weer wel.…

We zagen haar ontzielde lichaam weggedragen worden. We huilden stiekem achter onze televisies. Bij 'Back To Black' voelden we onze eigen somberheid weerspiegeld. Amy is voor eeuwig in onze harten. Amy is de moderne Maria Magdalena.…

Op Hemelvaartsdag, voordat hij door witte wolken weggedragen, de aarde en zijn volgelingen verliet, had Hij dit nog eens extra benadrukt. Vandaar dat de discipelen en velen met hen, wel honderdtwintig mensen in totaal, bijeen zaten in een gebouw waar genoeg ruimte voor hen was.…

Steven werd weggedragen, door die tuin heen. Hij zag heel grote bloemen met scherpe stekels. Daarna ging het tussen geweldig hoge en dichte graspollen door, net een woest bos. Naar het zwarte gebouw toe... Buiten was het ook al bijna donker... (wordt vervolgd)…

Je ontmoette in Florence Beda weer, inmiddels dertig, maar ook Hugo Simberg, die 'De gewonde engel' had geschilderd, waarbij een geblinddoekte engel door twee sombere jongens op twee stokken wordt weggedragen. Voorts ontmoette je Magnus Enckell, die een dierbare vriend werd, en de charmeur Axel Gallen, die overigens geen kans bij je maakte.…

Zij wordt weggedragen. Een heel knap humoristisch-tragisch eindbeeld. Tenslotte is er het dansstuk Frequentie 2, waarin drie danseressen rondom een ronddraaiende, lekkende zandzak dansen. De zandzak maakt steeds kleiner worden zandcirkels en de dames glijden er soms doorheen. Ze vangen ook zand in hun handen op, wat ze in de lucht gooien.…