Alle inzendingen over zwart-wit foto's

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede door haar veelzijdigheid in alles heeft bijgestaan.…

De bladzijden van het boekje worden gescheiden door fragiel vloeipapier en sinds jaar en dag bevat het zwart-wit-foto's uit een ver verleden; de vijftiger jaren van de vorige eeuw; de jaren van mijn babytijd en vroegste jeugd.…

Vaak blijf ik langer hangen, schijt aan de organisatie, "ja, gezellig, nog een bakkie koffie", overschrijdend de regels kijk ik met warmte naar de zwart-witte foto's. Daar ligt een recent verleden, dat besef ik maar al te goed, en dan ga ik schuldig weg. Teveel ramen, teveel verdriet, ik zie de tranen en helpen kan ik niet. (krachtterm)…

Fraaie, wandvullende zwart-wit-foto's van Tilburgs Heuvelstraat en van De Heuvel met negentiende-eeuwse taferelen van mensen in ouderwetse kledij waren te bezichtigen en er was een doorkijkje naar de feeërieke tuin waar mensen in het late zonlicht zaten te genieten.…

De zwart-wit-foto's uit die verre, vervlogen, voorbije tijd tonen ons gezinnetje met een baby, een mollige baby met een lieflijk wit mutsje om het bolle, welgedane hoofdje, wiens hulpeloze, stakerige beentjes uitkomen onder het jurkje en rusten op mama's schoot.…

Met zwart-wit-foto´s van gordijnen, wandkleden, place-mats en tafelkleden. Het werd eens per maand bezorgd. Onze moeder had het besteld om aan de creatieve verlangens van haar dochters tegemoet te komen. De gymnasiale studie werd te zwaar. Deze deed teveel een beroep op mijn koude, kritische maar eenzijdige verstand.…

Ik las Pinkeltje en een Zorro-boek met zwart-wit foto's uit de film. Op de televisie zag ik Bonanza, Ivanhoe en Catweazle. 'Het zwaard van Ardowan' vond ik helemaal te gek. Het lied van Thierry de Slingeraar 'En als ik trouw, dan heet mijn vrouw Isabella' zing ik nog geregeld diep in de nacht.…

Foto 1: Mijn oma van moederszijde houdt mij op de juiste wijze vast, terwijl ik een waarschijnlijk wit doopjurkje draag en mijn oudste broertje over mijn wang aait, terwijl ik een vinger in mijn mond steek. De gordijnen zijn dicht. Het zal in Bedum al vroeg donker geworden zijn.…

Je schilderde in het zwart-wit foto's na, verfijnde wolken, brandende kaarsen en expressionistische werken. Je kopieerde Bacon, wat je met grote vreugde verbrandde, en je werd beïnvloed door de Popart van Warhol en het abstract expressionisme.…

Een wit voetje halen zit er voor mij niet in.....…

Dat komt hier aan moeders rok binnen vallen, nemen een loopje à la slave to the rhythm met de werkelijkheid, maar geef de zwarte prins op zijn witte stokpaard eens ongelijk en je hebt rap, als je niet zingen kan, het helemaal voor elkaar gekunsteld. Kijk, verongelijkt is al een kunst op zich natuurlijk..…

Vreemd, sommige Nederlanders van gekleurde komaf geven af op Zwarte Piet. Is racisme, zeggen ze, maar er zit wel een Turkse bisschop op een wit paard. Inmiddels verhuisd naar Spanje om wat Moren mores te leren en schoorsteenvegers te recruteren voor een klusje in Nederland.…

Ik wil het één keer zwart op wit hebben staan: Barack Obama is níet zwart en ík ben níet wit. In publicaties lees ik alleen maar over een zwarte Obama.…

Tegenwoordig wordt steeds meer - ook in Nederland gesproken - over de tegenstelling wit-zwart met betrekking tot de huidskleur.…

Ik bezit twee zwart-wit-foto's, waar jij opstaat. Je glimlach is mij dierbaarder, dan de glimlach van de heilige Maagd. Ik voerde een toneelstuk op, samen met twee medebroeders en om een of andere reden mocht jij dat ook aanschouwen. Ik schat onze afstand op twee meter, twee pijnlijke meters.…

Gele advokaat mag ook niet meer, want dat doet de Chinezen weer zeer, zwarte schoenen, kroeskop kortom er is overal commotie op. We leven hier in Nederland, wat is er in vredesnaam aan de hand?…

de genuanceerdheid van de afbeelding op een foto in zwart en wit is mogelijk dankzij de schier oneindige combinatie aan schakeringen die hun samenwerking toestaat…

U heeft het vast ook gezien in het journaal, die foto van ‘het zwarte gat’, geweldig toch dat het gelukt is. We (de wetenschap) wisten dat ze er waren, Einstein had het voorspeld, maar ja maak er maar eens een foto van.…

Met Gabie sta ik trots op de zwart-wit-foto uit die eerste jaren naast de rood-gelakte step waarmee we steevast ons nabijgelegen parkje, dat niet meer was dan een uitgestrekt plantsoen waardoor een pad slingerde, doorkruisten.…

Zwarte vogel, spreid asjeblieft je vleugels en vlieg weg. Ik heb al zoveel aan m'n hoofd. En achterom kijken heeft geen zin. Het is daar te mistig om antwoorden te vinden. Pijn, stress en verraad. Ik wil er niet meer aan denken, maar dromen zorgen voor het omgekeerde. Zo, steek nu die sigaret maar op. Hoor!!.. ..Hoor je dat? Al die auto's?…

Mijn moeder had op de achterzijde van het portret waarop haar gezin in zwart-wit staat afgebeeld, door de fotograaf gerangschikt in een harmonieuze pose, geschreven dat de foto voor onze oma bestemd was die in de aangrenzende, naburige wijk woonde, maar wel op loopafstand. Iedere week overbrugde zij die afstand en bezocht ons.…

Ik zet mijn naam onder dit schrijven, misschien moet daar 'Witte' voor.…

In het contrast van ZWART WIT blijkt grijs haast onvindbaar !…

Moeder, je portret in zwart-wit aan de wand lijkt soms tot me te gaan spreken.…

"Wat is het hier toch met al dat wit?" vroeg mijn Afrikaanse vrouw. "Wit?" zei ik. "Ja, al dat wit. Ik ben er bang van. Je moest eens weten hoe het is in de Afrikaanse zon, het bloedhete licht dat onze krachten opslorpt. Ik heb het meer voor valavondzon, getemperd licht, de zwartheid van de nacht, de koelte van de nacht".…

De bergen die links en rechts zwart aftekenen tegen het rustige paarsrode water. Verder weg zijn de bergen grijzer, vager, misschien een tintje groen. Of blauw. Aan de voet van de meest nabije bergen die de randen van het fjord aangeven is nog vaag wat wits te zien. Bebouwing. Er ligt een klein plaatsje.…

En zo herinner ik me tevens het kleine plaatsje achter het oude huis, allerminst een tuin, dat afgebeeld staat op de zwart-wit-foto uit 1954 waarop mijn vader mij in zijn armen koestert. Hulpeloos en uiterst kwetsbaar lig ik op de foto tegen het brede veilige baken van zijn borst.…

Ik blijf op de ouderwetse manier foto's maken. Tot het moment dat de fabrieken geen films meer maken. Eén is er al over de kop. Mijn verstand zegt dat het met de anderen ook gauw afgelopen moet zijn. Wie maakt er nu nog foto's op de oude manier? Nou,ik. Gewoon een film in een zakje doen bij Albert Heijn.…

Het is een oude foto; over veertig jaar zou ik pas komen. Misschien wist ze dat al, kien als ze was tot die laatste weken. Ze vrat graskaas vanachter haar bejaarde bureau, ooit van duur eikenhout. Aan de muur de aquarellen die ze vroeger maakte. ‘t Wilde spetteren op het doek, de levenslust die haar verlaten had bij het vergrijzen.…

Ik had op de grond gezeten, om me heen foto's van mijn moeder. Die ene in zwart-wit. Bleu, naast mijn vader die, met zwarte kuif en donker montuur, al even verwachtingsvol keek: komt er nog een foto? Het kan niet anders of ze stonden samen in een fotohokje. Mijn ouders, hartverscheurend jong en voorgoed verleden tijd.…