Alle inzendingen over Afscheid

De stille straat, geflankeerd door majestueuze gebouwen en met aan de rechterkant het schilderachtige kerkhof met haar getraliede toegangshek, doorsneden door een brede laan, die rechtstreeks naar het witte Christusbeeld in de verte leidt, ligt er op een vroege dag in maart sereen en rustig bij,...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde: bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis; de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

Er is tenminste één mens die om haar dood gehuild heeft. Deze was snel ingetreden, zo zei men; ze had zich niet lekker gevoeld; nog vóór de ambulance arriveerde, was ze heengegaan. Ik had haar eens "gevonden" te midden van de menigte, als een parel of een diamant op een mestvaalt, te...

...hartelijkheid en tederheid die mij nooit meer iemand op die manier zou verlenen. Voorlopig sloeg het afscheidsuur nog niet, maar ik zag het met huiver tegemoet......

Het was nog maar zes jaar geleden dat Vera Lynn had gezongen over "Berkeley Square" en "The White Cliffs of Dover" en dat een wrede, onzinnige oorlog continenten had verscheurd. Ze was naar de huisarts gegaan met de vraag: "Kan ik met die jongen van Broeckx in zee gaan?" "Ik zie geen...

...worden en dat de woorden van troost bij het afscheid nog net iets fijngevoeliger konden zijn. En zo werd dan welhaast de indruk gewekt dat de overledene slechts "sliep" dan wel in een mooie droom verzonken was met hemelse visioenen of dat in ieder geval de zo vertrouwde, bekende en...

...heeft zich moeten verharden onder het gruwelijke afscheid. Alleen Mozart's klanken overbruggen de rivier van de tijd, alleen Mozart zal me nog in verbinding stellen met Zijn vurige, romantische hart, alsof aftakeling, ziekte, gruwelen en dood niet bestaan en nooit bestaansrecht hebben gehad in...

Nog een keer ben ik naar het flatje geweest; leegte en stilte; het hart en de ziel waren eruit gesneden als uit een nog levende vogel. De klokken tikten nog. De stoel stond er nog. Het hoedje hing nog aan de kapstok; het kolderieke, kokette hoedje dat ze welhaast bij wijze van "practical joke"...

...andere bewoners, waar we eens, lang geleden, afscheid namen van jou, mijn vriend, vóór je verre reis naar en verblijf gedurende lange jaren op het zuidelijke continent..... Later, als ik je daar achtergebleven zus bezocht, was er nooit begrip bij haar voor mijn diepe, diepe vertwijfeling...

Nog niet zo lang geleden ontmoette ik het echtpaar in het park. Hoewel senioren, leken zij toonbeelden van bloeiend leven en blakende gezondheid. Hij hield nauwlettend de hand aan de pols van haar persoonlijkheid en registreerde iedere ritseling en rimpeling van haar brein en de huiver van haar...

Omdat hij zo hield van bepaalde schilderijen gaf ik mijn oude, verlamde vader een kalender voor het volgende jaar. Deze sierde de muur van zijn ziekenkamer en spiegelde hem optimistisch een zee van tijd voor, terwijl de tijd die hij nog te leven had wellicht uitgedrukt kon worden in dagen, in...

....en de dag is gekomen, die onvermijdelijk eens aan moest breken, waarop we al de lieflijke, kunstige, elegante en curieuze spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor...

Ach hoe koesterde hij de hond die ik hem geschonken had - de hond met de cognackleurige vacht en de naam "Rocky"; hoe borstelde hij het dier liefdevol, zorgvuldig en zorgzaam op het kleine plaatsje achter mijn ouderlijk huis; hoe wandelde hij trots met Rocky aan de lijn door de buurt - men...

In de zaak van "Pleïade" in de Nieuwlandstraat beschikt men over een groot assortiment "fijnzinnige" artikelen dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden, waarmee men een vriendschap of een liefde kan bezegelen, waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men...

In de Liefde is alles mogelijk, zegt men; zij schijnt anderzijds haar vaste psychologische wetten erop na te houden, als betrof het het mechaniek van een Zwitsers horloge waaraan geen radertje mag ontbreken om een feilloos precieze tijdsaanduiding tot stand te brengen.... In buslijn 6, op weg...

...en wat verder bloeien zal. De vrouw nam afscheid van het bankje en de berg. Voldaan liep ze met haar kwispelende metgezel de weg naar beneden. Halverwege wachtte een kopje thee met een versnapering van de dichtstbij gelegen bakkerij. Het oude was begraven. De weg voor het nieuwe jaar was...

...dit onze zwanenzang, ons "adieu", ons afscheid? Nu pas scheen ik met spijt in mijn hart te kunnen waarderen wat ik nooit gewaardeerd had: haar stille, zwijgzame, maar trouwe gezelschap aan mijn zijde, haar kameraadschap, haar op spaarzame en zuinige maar oprechte wijze aan mij...

Ik had hen nog geadviseerd de hond niet aan te schaffen. We hadden een lange fietstocht gemaakt langs het kanaal tot in Haghorst. Tijdens een rustpauze adviseerde ik hen de hond niet te nemen. Maar het onwrikbare besluit was genomen: de Rottweiler aan wie de naam Appie, Ferno, Bries, Obri of nog...

Het was in dat uur, Vader!, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren...

De liefste man die ik ooit mocht kennen heeft zijn bestemming gevonden. Een machtige, krachtige "jet-airliner" heeft koers gezet naar de kust van Gambia en hem meegenomen en vandaar arriveren nu foto's in mijn laptop op overigens wonderlijke en onbegrijpelijke wijze van lachende zwarte kinderen...

Vermoedelijk meende hij dat ik altijd al een voorkeur voor hem had gehad, omdat ik hem ooit voor meerdere diensten ontboden had en hij verscheen dan ook met de boodschappen waarom ik gevraagd had en wilde zelfs die avond blijven om gezamenlijk televisie te kijken. Maar ik had zijn walgelijke,...

...en als we dan bij oma mochten komen op een van de eerste dagen van elk nieuw jaar in het kapitale vooroorlogse hoekhuis waarin we geboren waren en dat we eens zelf bewoond hadden, gaf ze ons die nieuwjaarskoeken, die ovale bruine koeken waarop in geglaceerde witte letters de goede wensen voor...

...lichaam talloze malen op jouw verzoek om en om gedraaid in het bed en je zei me nog: "We hebben samen fijn gestudeerd, niet?" En in de uren vóór ons definitieve afscheid probeerde ik je te herinneren aan die wandeling die we eens, als kameraden, zo lang geleden, maakten over de...

...achter het huis. De dag van het tragische afscheid dat ons door de ziel sneed en ons hart verscheurde is gekomen. Toen vader was ingestort, is een auto komen voorrijden en werd Rocky weggevoerd met onbekende bestemming; de dagen van onbezorgd geluk behoorden voorgoed tot het verleden en...

We kwamen weer bijeen in het koele, kale lokaal terwijl buiten de nacht viel en de verlichte tekst op een laat vertrekkende bus in het oog viel voor een opmerkzame waarnemer. Je had me voor de ruïne van onze relatie gesteld, voor het ultieme echec, voor een zo ongelooflijk en onvoorstelbaar...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op...

Hij was de broer van vader. In het gezin waren drie broers; ook Guus die is vertrokken naar Australië en een dochter, Cecile, die het leven niet kon dragen. Allen stonden rond mijn wieg en toen ik nog een kleuter was tekende en kleurde ik met de potloden van cederhout met hun heerlijke geur en ook...

Een regen van bonte herfstblaadjes, die ook een kleurig patroon op de aarde vormden, dwarrelde van de bomen in een onverwacht zonnige herfst op de dag dat Tippie, de oude, trouwe hond door haar poten is gezakt en in de armen van mijn zus is overleden. Zo graag had ik Tip nog eens gezien. De hond...

...achter het huis. De dag van het tragische afscheid dat ons door de ziel sneed en dat ons hart verscheurde is gekomen. Toen vader was ingestort, is een auto komen voorrijden en werd Rocky weggevoerd met onbekende bestemming; de dagen van onbezorgd geluk behoorden voorgoed tot het verleden en...

...zou ik zo'n dier "huisvesten"; zij het dat het afscheid van Pietje me te zwaar is gevallen en dat ik te zeer vrees voor nieuw, soortgelijk verdriet. Hoe had immers het beestje, het citroengele diertje, dat nog ooit zijn gezang zo mooi aangeheven had, voortgekropen over de bodem van zijn kooi...