Alle inzendingen over BEWAREND

Vele spulletjes die ik nog bewaar in mijn huisje herinneren me aan Haar, maar het meest schrijnende en navrante dat tot mijn stervensdag in een envelop met het opschrift "Famous Artists Schools" in mijn vitrinekast bewaard zal worden is haar schrijfwerk voor genoemde "school". De envelop...

In het noordelijke deel van Breda vindt je het natuurlijk zakelijke en toch schappelijke winkelcentrum Moerwijk. Hier klinkt levendig getrippel van kopers, die rond kijken. Hun blik wordt aangenaam verrast door allerlei lokkende waren en smakelijke spijzen. Ergens noodt een glazen hoek met zijn...

In het blikken trommeltje met de kleurige motieven dat ik eerder beschreef, bewaar ik een foto van mijn tante Gerdina, de zus van mijn moeder. Al mijn moeders zussen overleden vóór haar en in verbittering en eenzaamheid sleet ze haar laatste dagen. Op een andere foto uit de oorlogsjaren kijkt de...

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het...

“Ik vind je lief.” Meer hoefde ik niet te zeggen. Ik dacht nog, zal ik me voorstellen. Zal ik zeggen: “Hallo, ik ben Heleen van Royen, ga je met me mee?” Maar dat zou er wel weer heel dik bovenop liggen. Nee, ik ben gewoon naast hem op een kruk gaan zitten, heb mezelf een wijntje besteld en...

Zo loop ik gisteren even bij de Wibra binnen, op zoek naar een lijstje dat ze niet hebben maar toch even kijken! De gulden regel is: pak een mandje en er bungelt er dus eentje aan mijn arm. In de winkel staan twee dames te kletsen met wat artikelen in de hand en even denk ik: hou je mond, laat...

Ik ben mooi een argument tegen de doodstraf kwijt. Het is de schuld van Almelo. Daar is echt wel wat meer te doen dan alleen dat stoplicht. Dat zit zo. Vroeger gaf ik wel eens gastlessen aan MBO-studenten. Het was heel leerzaam en goed voor je relativeringsvermogen. Tijdens die lessen kwam de...

Destijds zat ik in de ruimte met de geel-gesausde muren een groot deel van de dag met de telefoon in mijn handen, dat wil zeggen op momenten waarop ik niet de toetsen van de typemachine aansloeg. Mijn ambities waren echter groter en meeromvattend. De studie lokte en lonkte. Hoopvol wachtte ik...

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar...

Schilderij in het Mauritshuis, 'anatomische les van dr.Nicolaes Tulp' door Rembrandt van Rijn 1632. Ik sta geëmotioneerd voor het doek, het onaangename gevoel dat ik nooit kon verklaren wordt onthuld in het schokkende verhaal van de jaarlijkse anatomische les, traditie in december of januari...

Het was tijd voor een nieuwe mobiel. Veel te lang met de vorige gedaan, maar de batterij liep leeg als een ballonnetje, dus het moest. Door de jaren heen had ik een collectie bewaar-sms'jes verzameld. Lieve dingen, leuke bedankjes, grappige opmerkingen, geestige beledigingen en een enkel...

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in staat...

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in...

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De stammen kunnen een geheim bewaren;...

Oma? Raad eens wat ik heb gekocht? Tja lieverd, geen idee, is het om te spelen, of te snoepen? Om te snoepen, Oma. Oei, dat wordt lastig en na een aantal snoepsoorten te hebben opgenoemd, van spekken, droppen, toffees en meer van die grappen, zegt kleinkind: nee Oma ik heb zoenen...

We speelden in die tijd nog met onze poppen. Lucia bezat de Barbie-pop; van mij was de Midge-pop met de sproetjes en het pony-kapsel. Het was een heel feest als we dure nieuwe kleertjes voor onze poppen konden kopen of cadeau kregen, wat slechts zelden voorkwam. We waren beiden veertien,...

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De stammen kunnen een geheim bewaren:...

Johanna is zo’n kind dat niet opvalt. Toen ze voor de tweede keer met de andere famkes meekwam, stelde ik me voor en vroeg hoe zij heette. De paar volgende keren herinnerde ik me, vaag en op het nippertje, dat ik haar al kende, en vermeed behoedzaam haar naam, waar ik niet zeker van was, te...

Hoewel ik gisteren allerbelabberdst geslapen had en mij helemaal niet goed voelde, heb ik mij evengoed ’s morgens meteen al tranen gelachen. Toen ik de toverlantaarn aanzette op 'Goedemorgen Nederland' was daar juist een discussie gaande tussen een soort opperhoofd van de Roma zigeuners in...

In haar ogen, in haar stem, heb ik gezien en gehoord dat ze geniet van mijn verlies. Omdat het zo onbevattelijk is om te geloven, sta ik hierin letterlijk moederziel alleen. Mensen vatten niet of willen niet vatten wat ik vertel en ze schuiven het probleem naar mij. 'Wie zo'n moeder heeft zal dat...

Het was een feestelijke gebeurtenis als we een filmvoorstelling kregen in de klas. In die verre jaren van geestelijke armoede en verwaarlozing waren we niet veel gewend en er was toen ook nog geen televisie. Achter in de klas, achter de ouderwetse banken van glanzend hout werd het filmapparaat op...

In een merkwaardig gewelfd doosje uit tropisch hout dat rondingen vertoont als van een voluptueuze dame, bewaar ik nog altijd enkele curieuze en nietige en zo schamele voorwerpjes, enkele herinneringen of souvenirs, zoals daar zijn: een lok van het grijze, stugge haar van mijn oude moeder,...

Het was een tijdschrift, met merkwaardige, esoterische, maar kunstzinnig verantwoorde patronen; met zwart-witfoto's van gordijnen, wandkleden, place-mats en tafelkleden, dat eens per maand bezorgd werd en dat onze moeder besteld had om aan de creatieve verlangens van haar dochters tegemoet te...

Misschien waren de foto's een troost voor haar in haar laatste jaren. Ik bewaar ze nog in een schoenendoos. Ze tonen mijn ooms en tantes, oma's kinderen, in de diverse fasen van hun levens, gelukkig of ongelukkig, op vakantie, tijdens hun huwelijksvoltrekking, in het Verre Oosten en in vele...

Ze stond te wachten voor het grote warenhuis, gekleed in haar grijze rok, witte bloes en donkerblauwe blazer. Ze keek blij verrast toen ze mij aan zag komen.Ik ben eerst geld op gaan nemen en ondertussen kocht ze alvast een flesje "Fristi" voor me in het restaurant..... Omdat de "al te...

Lotsverandering, dat is het ondergaan van de wisselvalligheden in het leven. Het leven kan zijn als een kaleidoscoop, waarin de beelden grillig en bont telkens een andere vorm aannemen. Wij zijn niet zeker van ons lot, van onze toekomst, al denken wij vaak en al zeggen we vaak: ‘zie zo, hier zit...

FOPOPMERKINGEN TIJDENS HET WARME ETEN Foppe is een beetje druk omdat hij de griepprik heeft gehaald en zelfstandig wil wonen en geld moet wisselen en moet ontbijten met ina maar dat is pas morgen. In een lachbui komt hij aan de tafel en die is gedekt met een rijkelijk gevulde...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend, maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse...

Ik liep weer eens tegen een leuk boekje aan. Nederland en zijn bewoners. Het is geschreven in 1873 door de Italiaan Edmondo de Amicis na een uitgebreid bezoek aan Nederland. In de Verenigde Staten werd het voor een bepaalde periode zelfs het meeste populaire boek over Nederland. Hij beschrijft...

Het Twee Steden Ziekenhuis te Tilburg is omringd door een merkwaardig samenraapsel van gebouwen die geen samenhang vertonen en die niets met elkaar te maken schijnen te hebben zoals een kraamkliniek, een restaurant en een tankstation, alsof de theorie van de "grote chaos" bewaarheid is geworden en...