Alle inzendingen over Mijn hart lacht weer

...mensen hem niet in de aarde moeten zoeken, maar in de harten van mensen. 'Als ik in een paar harten zit, ben ik al gelukkig', aldus Sinan Can...!

...ze je gewoon niet nodig'. En zo krijg ik er weer wat oefeningen bij voor het herstel van mijn schouder. In mijn park loop ik alle gehoorapparaten in mijn familie langs. Was het misschien geen toeval dat ik mijn hart volgde om naar Afrika te gaan en uitkwam bij een dovenschool, elf jaar...

...was het, wat is ie leuk hè’.. Langzaam boren mijn teennagels zich in het laminaat. De groepsdruk uit zich nu nog in omhelzingen en ongekende solidariteit maar onderhuids worden de messen al geslepen. Straks in aflevering zoveel mogen ze voor het eerst gierend van de zenuwen aan een uier...

...de keuken. Weer kom je die spiegel tegen en alweer zie je dat bekende kapsel met 2 uitgesproken meningen: richting plafond en richting vloer. Je piept even de slaapkamer in en ziet het heerlijke lichaam van je Mister Right zich in een makkelijke pose leggen en bedenkt: “Mijn haar mag er dan...

...in zijn stoel. Hij had alle aandacht en ik kon weer ademhalen. “Dat was een bijzonder introductie Pauline,” zei Henk even later in de pauze tegen mij. “Ik ben eigenlijk schrijver,” schraapte ik, nog steeds schor. Henk zweeg. “Ik schrijf makkelijker dan dat ik...

...zag dat ze net geen mooie benen hebben. De enkels zijn ietsje te dik. Niet lelijk hoor, maar ook niet sexy.’ Hij ging weer wat rechter op zitten en zei: ‘Geweldig toch. Ik wou dat ik het concept K3 bedacht had.’

...manier lukte het niet. Vorige week was het weer APK-dag voor mij en natuurlijk had ik mijn kentekenbewijs bij me. De vriendelijk lachende monteur zei niets over het eentje en ik ook niet. Toen ik terug reed naar huis zat ik natuurlijk met extra aandacht naar de nummerplaten te kijken. Toen...

...open...tja, hij heeft niet echt kleine voeten, daar is ze inmiddels ook achter, want steevast met achteruit parkeren hoort ze nu: tja dat waren weer de mijne hè? Je leert 't nooit. Ze lacht hardop want wederom heeft ze het voor elkaar om óver zijn voeten te rijden... Oeps.

...gone". Verbaasd keek hij me aan. Ik glimlachtte weer en dacht: Lieve jongen, kon ik het je maar duidelijk maken. Je hebt me zo gekwetst, als mijn hart nog meer kon breken zou het dat vooral doen. Tranen die uit mijn ooghoeken vallen. Het spoor van de traan laat een oude huid achter, hoe vaker ik...

...is het? Spielerei of spiegelei?’ waarna zij weer met een origineel woordje kwam. Eens legde ik haar uit dat Klaas Vaak zand in de ogen van kinderen strooit waardoor ze slaap krijgen. Zo werd Klaas als iemand die zand in je ogen strooit terwijl een ’vraagbaak’ iemand is die betrouwbare...

...fouten. In alle gesprekken komt dit thema steeds weer terug. De organisator vertelt dat hij ooit een lezing bezocht van de toenmalige zakenvrouw van het jaar. Iemand in de zaal vroeg haar naar haar fouten. Ze antwoordde dat ze nog nooit een fout had gemaakt. De sprankelende energie was meteen weg....

...hij een maand eerder was gevonden, was het mooi weer geweest", "hier zou ik nog niet dood gevonden willen worden". En hier staan we dan, zijn vrienden arm in arm, de familie is al aan de koffie, wij nemen echt afscheid van een man die door weinigen begrepen werd. Lokaal 181, zomaar een...

...wijst naar de sportpagina. Ze geeft hem zonder weerwoord de krant. ‘ Kijk, wijst hij haar op de voetballer, dat is een vriend van me’’ terwijl hij terugloopt naar zijn plaats. ‘ Zo’, zegt ze. Haar hart maakt een roffel. Verder weet ze niets te zeggen. Even later stapt de man uit....

...vòòr februari te krijgen. Lukte niet. De receptioniste won. Maar alleen omdat de ufoloog weer binnen kwam lopen. Met opgeheven wijsvinger….

...wacht, lacht nu het best. Nog even en ik heb weer een echte plek om te slapen, maar dat is niet in de huiskamer. Met een wastafel nog wel, heel lang geleden. En dát zijn pas muren, dik tevreden. Nou hoef ik niet uit het diepst van mijn hart in Hilversum te wonen om me thuis te voelen. Maar...

...sterretjes, mooi was dat. Toen wist hij het weer, wat hem naar buiten had gelokt. Hij zag haar nu, haar donkere haren verborgen haar gezicht. Een wollen want nam de zijne vast, hij lachte, even maar, alsof hij haar herkende. Ze draaide, waarna haar armen mijn middel omklemden. Het moest ze...

...dit niet, ik wil weg van hier Ik kan je niet weer gaan zien Niet nog een keer de pijn, het afscheid Ik zou nog liever dood gaan Ik maak me los uit je warme, lieve omhelzing Kijk je vragend aan en zeg Weet jij waar de nasikruiden staan? Ik ben al zo laat met alles... Je wijst naar een...

...nemen en weten dat de persoon nooit meer naar je lacht, nooit meer naar je belt, nooit meer die kleffe zoen geeft maar ook: wanneer het om de belangrijkste persoon gaat die je alles kon toevertrouwen, dat, jawel dat ben je kwijt. Afscheid nemen bestaat wel en verdomd, ik haat het, ik wil het...

Triest toch, de reclame van de Staatsloterij? Al maanden achter elkaar zie je dezelfde persoon die zo dolgelukkig is een staatslot te hebben, de stumper heeft weer niks gewonnen! Oh ja, ik weet, de aanhouder wint maar dit is wel erg tragisch..

...wijst naar de sportpagina. Ze geeft hem zonder weerwoord de krant. ‘Kijk’ wijst hij haar op de voetballer, dat is een vriend van me, zegt de man voordat hij terugloopt naar zijn plaats. ‘Zo’, zegt ze. Haar hart maakt een roffel. Verder weet ze niets te zeggen. Even later stapt de man...

Wie het laatst lacht hoeft helemaal niet het beste te zijn.

...zin dan. Het vuur van de passie. Het vuur moet weer en meer zichtbaar worden, voelbaar. Je moet het vuur ervaren zoals in het houtkacheltje op de plek waar ik dit schrijf. In de sport. In spelletjes. In werk. In contacten met je dierbaren of wie dan ook. In seks. Zoek de mensen of de dingen op...

...terwijl zij plagend naar hem terug liep, haar rok optilde en pardoes op hem ging zitten. Langzaam bewoog ze heen en weer. En terwijl ie in haar uiteen spatte, fluisterde ze in zijn oor: "Kom nog eens terug".

...eet het alstublieft en dan is Groenkapje weer levend en zonder pijn.’’ De wolf lachte het hertje uit en daarna slokte de wolf het hertje op. En zo bleef Groenkapje zeven vette jaren samen met het konijn en het hertje achter de tralies in de maag van de wolf. Totdat op een dag er...

...contrast met de reden van ons bezoek. Ik blijf even staan, kijk nog eens goed om me heen. Het café waar ik graag kwam, zie ik in de verte. ‘Weet je niets originelers, vraag man als ik weer thuis ben, ‘dat schreef Nietzsche al’. Ik voel me betrapt. Natuurlijk, ‘Het Dorp’ van...

...bezoek. Ik blijf even staan, kijk nog eens goed om me heen. Het café waar ik graag kwam zie ik in de verte. ‘Weet je niks originelers?’, vraagt man als ik weer thuis ben. Ik voel me betrapt. Natuurlijk, ‘Het Dorp’ van Sonneveld is niet voor niets een klassieker. En toch was het zo. Ik...

...banend in mijn land van oude bomen, krakend onweer en brede wegen. Onaantastbaar, als miljoenen sneeuwklokjes in de rijp, zette je frisse sporen bij zonsondergang aan mijn heldere horizon. En toen mocht ik je wegbrengen. In het echt. Naar het station waar je de trein moest hebben. Zo...

...ook nog in de politiek willen en zo blijkt maar weer eens dat je elke boerenpummel met een paar diploma's makkelijk een hoge functie kunt geven. Integriteit is er niet, je kunt niet eens zeggen: integriteit is ver te zoeken, nee die is er gewoon niet. Men zorgt puur en alleen voor het eigenik,...

Je kunt janken zoveel als je wilt, als je maar lacht om je eigen gejank.

...met je innemende glimlach die bij mij elke keer weer "Als ze lacht" van Yevgueni oproept Ik wil een verleden delen Met jou Een verleden dat zich voortzet in een heden en een toekomst Ik wil een liefde met je beleven die zelfs Nicole en Hugo in verlegenheid brengt Een liefde gelijk een...