Alle inzendingen over Nicolaas van der Waa

...is er de angst die rampenscenario’s schetst. Waarom zou je een fout maken in het leven, als je de nadelen ervan al hebt gezien in je droom? De mens is een complex wezen. Complexiteit echter maakt de mens niet onbegrijpelijk. Angst en wensen zijn begrippen die we allemaal kennen en los van...

...vertrouwde beeldscherm, waar was ik gebleven? Waar ben ik geweest? Ik besluit mijn computer uit te zetten en als laatste redmiddel – dit om weer helemaal tot mijzelf te komen - lijm ik twee oude schoenen op de vloer. Na dit gedaan te hebben neem ik mijzelf voor bij de eerste de beste...

...een T-shirt voor je kind met de tekst: ’Echt waar! Het was een ongelukje!’, niet geweldig goed van pas komen? Je zou het standaard mee kunnen nemen in de luiertas. Wellicht een uitkomst voor al die moeders die zo’n leuke, maar o, zo’n watervlugge wildebras in huis hebben. Lijkt me een...

...moet wel een vreselijke geur zijn voor een muis, waarna ik mijn laatste bier op de grond goot en mijn vermoeide rug even rechtte. Nu moest ik toch echt naar het toilet. Nog éénmaal boog ik voorover om de muis te zien, maar zij was nergens te bekennen. Weer rechtte ik mijn rug. De muis echter zat...

...het werkelijke een echte duik kon noemen. Hoogstwaarschijnlijk kantelde mijn lichaam daarom tijdens mijn val naar beneden, zodat mijn lichaam 180 graden omsloeg. Met een gigantische smak en plat op mijn rug, kwam ik niet bepaald zachtzinnig op het wateroppervlak terecht. De pijn was...

...er samen nog hartelijk om gelachen! Ik denk dat ik die brief maar zuinig bewaar…

...verpleging komt nog even langs en na een uur, waarin ik praktisch geen contact met haar kan maken, zeg ik: “mam, ik ga even een sigaretje roken, ben zo weer terug en dan breng ik u met de rolstoel naar het restaurant, oké?” Ik pak mijn tas en nog niet goed en wel bij de deur aangekomen...

...steeds kleiner. Maar ik bleef de dingen doen waarin ik zelf niet geloofde. Daarom heb ik hulp gezocht. Sinds kort bezoek ik een therapeut. Hij praat en vertelt mij over mijzelf en mijn herinneringen. Hij leert mij te luisteren naar mijn hart. En vreemd, maar sinds ik dat doe voel ik mijn...

...een brede lach op Martins gezicht. “Om je de waarheid te zeggen, hij heeft wel een paar krachttermen gebruikt, om het zo maar even te noemen.” “Dan hoop ik dat jouw zoon inmiddels bijgekomen is van de schrik” sprak Rosa. Daar moesten ze samen spontaan om lachen. Als Rosa even naar het...

...bosjes kwamen wij weer op eigen terrein. Onnodig te zeggen dat het lang duurde eer we weer wat bijkwamen van het lachen, onze zoon deed vrolijk mee, al begreep hij natuurlijk totaal niet waar het over ging. De uitspraak: ‘Hé, viezerik, trek eens een fatsoenlijke broek aan, joh!’ werkt...

...zijn). Na zes weken mocht ik weer naar huis, waar ik bepaald niet blij mee was in dit geval. De band die ik met dit kindje kreeg was sterk en saamhorig. Maar even zo sterk leefde de angst hem/haar ook te zullen verliezen. Het was een hele opgave, maar op de één of andere manier leefde ik van...

...ene hoofd, mijn twee armen, twee benen en één hart, niet anders voel dan andere mensen.

...afwezig is krijg je het eindelijk terug, waarna bij aansluiting blijkt, dat het nog verder kapot is dan daarvoor. Geen wonder dat men stijf staat van de stress. Als je ziet wat je allemaal moet doen omdat men jou een verkeerd gemaakt iets heb verkocht. Dan kan ik niet meer over service...

...dat ik uitgezocht heb is echter veel te zwaar voor mij. Ik wil me echter niet laten kennen en steeds fanatieker schuif ik naar voor, naar achter, naar voor… Pang! Er knapt iets in mijn rug en daarmee ook in mijn hoofd… Genoeg zo!! Ik pak mijn spullen, spoed me naar de uitgang ...

...elk leven, zag de cirkel van evolutie erin. Zag waarschijnlijk al lang geleden een glorieuze, nieuwe toekomst tegemoet. Was niet bang het te betreden. Simon bleef praktisch bij de emoties van het leven. Een wereldramp kon hij als geen ander beschrijven. Als een ziener hoog op een berg gezeten,...

...materialistisch als het aankomt op boeken? Waarom heb ik mijn boeken niet gewoon achtergelaten op vakantie, in plaats van ze te ruilen met andere reizigers? Tja, ik wilde toch ook niet in het vliegtuig zitten zonder boek... Morgen maar weer eens langs de boekenwinkel en dan heel lang door...

...hij ons in het oog kreeg, kwam hij met wild zwaaiende armen op ons af en zei: "Hé, je mag hier niet fietsen!" Even is het stil en dan flap ik er spontaan uit: “Ongelovige Thomas, mijn jongen: Gezegend ben je!” “Kwamen die drie soms uit het Oosten, dat jij...

...de overdracht van het horloge? Waren die voorouders met de eigenaar en het horloge voor altijd en eeuwig begraven? Bij de rest van de massa? Gedumpt. Begraven om te vergeten. Zand erover. Een gesloten circuit. Tijd voor een nieuwe generatie. Tijd voor een nieuw begin, een nieuwe start, een...

...de kamer. Tante Mies lachte net zo hard mee. Waarschijnlijk zag ze het hele voorval weer als een film voor zich afspelen. “Nou, geloof het of niet.” Ze veegde de lachtranen van haar gezicht, pakte haar tas en besloot maar weer eens op huis aan te gaan. Deze story spant toch echt de...

...ik terug kom ligt het op mijn bureau, anders zwaait er wat!” Stamp, stamp, harde klap! De deur is dicht, hij ligt nog net niet uit zijn voegen… We zijn verdeeld in kantoortuintjes, alsof we hier te kampen hebben met een ernstige vorm van ADHD. Ik heb er een bloedhekel aan en zie het...

...aan kan doen, heb ik gewoon geen respect voor waarom ze die colafles moet weggooien van de baas. Ik kan het niet opbrengen, ik begrijp het niet. Ben ik een slecht mens? Misschien. Vanavond hossen mijn broertje Vincent en ik mee op de deuntjes. Utrecht staat op z’n kop, we gaan pas om 7 uur...

...een datingsite. Het heet een sociaal netwerk waar je elkaar kunt ontmoeten. Ik ben niet speciaal op zoek naar een relatie.’ Zij draait haar hoofd abrupt naar hem om. Vragende blik in haar ogen. ‘Niet perse,’ reageert hij zichzelf schuw. ‘Als het wel zo uitpakt is dat natuurlijk...

...klanten in mijn wijk trouwens. Ik had een wijk waar het inkomen ruim boven modaal was, maar er werd absoluut niet op mij neergekeken, integendeel: ze toonden respect en hadden altijd wel een vriendelijk woordje voor mij over. “Goedemorgen, mevrouw De Wit, ik heb een aangetekende brief voor...

...de ogen en zegt: “oké, je bent het waard,” waarop hij na een kort zwijgen vervolgt: “ooit heb ik tranen van geluk van iemand gekregen. Ik zag meteen dat ze heel speciaal waren, zo fonkelend en helder, echt bijzonder mooi! Ik heb ze in een flesje gedaan en draag ze altijd bij me. Welnu:...

...vielen. Toen keek ze eens naar het plafond van waar uit inmiddels een klein regenbuitje van druppels naar beneden kwam vallen. Drup, drup, drup. Vreemd, heel vreemd. Bruine druppels? Wat? Wij tuurden met zijn allen naar het plafond dat opbolde als een zwangere buik en weldra verspreidde zich...

...al veel opgetrokken wenkbrauwen zagen. ‘Waar is dat?’ Ik zou willen dat ik je de stilte van de Bourgogne in het hoogseizoen kon laten horen. Ik zou willen dat er één foto uit de grote stapel de totale ervaring Bourgogne zou tonen. Maar aan de andere kant, misschien ook niet. Het...

...glas wijn voor vanavond in en bedenk dat deze blunder á elf euro een leuke, maar weliswaar nogal dure grap is geweest...

...gebleven als het voor iedereen is te zien? Waar is de intimiteit als naakt zijn voor het grijpen ligt? Zijn we nu zover gekomen dat we ook onze seksuele spanning massaal moeten delen, zoals we ook al doen met het collectieve verdriet om slachtoffers van laffe moorden? Maar buiten dat –...

...naast haar plaats te nemen; hij pakte de krant waar hij mee bezig was en ging languit op de bank liggen. Wat verbeeldde zij zich wel. Ze mocht blij zijn dat hij haar de deur niet wees! Van lezen kwam echter niet veel. Het werd donker in de kamer; een zware moeheid overviel hem. De krant viel...

...in de Haagsche duinen, ik voelde weer even dat ik een dochter met een trotse vader was.