Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tien over half vijf.

Een foto van een horloge rustend in de hand van degene die hem gevonden heeft. Een hand in een handschoen, de handschoen vol modder van het graven in de aarde. Het horloge lag in een massagraf in Srebrenica. Los tussen de gevonden lichamen die al in een zeker stadium van ontbinding waren. Onnodig te vragen hoe lang dat horloge daar lag. Net zo lang als de lijken natuurlijk. Alleen aan dit horloge was nog geen ontbinding te zien. Geen roest, geen kapot glas van het wijzerplaatje. Een solide, sterk en stevig van edelmetaal gevormd juweel dat stil was blijven staan om tien over half vijf.

Was het tien over half vijf ’s nachts of tien over half vijf overdag stil blijven staan? Was het door een schok? Had het delicate uurwerk zijn adem ingehouden door wat er gebeurde? Door wat het zag? Wat zag het? Wat is er gebeurd? Tikte het horloge nog toen het samen met de tientallen lichamen onder de grond werd verborgen of stond zijn hart gelijk met het hart van zijn eigenaar stil? Waren ze verbonden in ziel en lichaam door de tijd die ze bij elkaar waren? Wie was de eigenaar? Droeg hij of zij het horloge iedere dag bij zich? Was het een kostbaar bezit voor de eigenaar? Of was het een krijgertje, een niemendalletje gekocht van een handelaar op de markt of geruild tegen een transistorradio? Zoende hij het bij elke spannende onderneming? Vroeg hij het horloge om begeleiding en wreef hij het bezwerend over het glasplaatje om de wens kracht bij te zetten? Je weet hoe mensen met dierbare voorwerpen om kunnen gaan. Was het horloge een erfstuk geweest? Droeg de eigenaar zijn voorouders in het klokje mee? Dacht hij aan zijn vader als hij het tussen zijn vingers hield? Aan de vader van zijn vader? Had hij plannen om het aan zijn zoon te geven wanneer de zoon zijn eerste zoon zou krijgen? Waren er al plannen gesmeed voor de overdracht van het horloge? Waren die voorouders met de eigenaar en het horloge voor altijd en eeuwig begraven? Bij de rest van de massa?

Gedumpt. Begraven om te vergeten. Zand erover. Een gesloten circuit. Tijd voor een nieuwe generatie. Tijd voor een nieuw begin, een nieuwe start, een nieuw land, nieuwe dingen met nieuwe herinneringen – een schone lei. Is het mogelijk om opnieuw te beginnen en de tijd – tien over half vijf – achter je te laten?

Schrijver: Pauline van Munster, 28 juli 2009


Geplaatst in de categorie: geweld

4.0 met 8 stemmen 672



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)