Brief der brieven
Normaal gesproken is mijn zoon mans genoeg om voor zichzelf op te komen. Bij problemen op de lagere school echter is het wel normaal dat je als ouder contact opneemt met school als er zich iets voordoet. In goed overleg en met begrip van beide kanten kom je er met zijn allen meestal wel uit.
Sinds hij op het VWO zit doen we het anders. Komt hij met klachten over het onderwijzend personeel van zijn school en wil hij zijn verhaal kwijt, dan luister ik daar natuurlijk naar, geef mijn mening en eventueel advies, maar daarna zeg ik steevast: niet bij mij klagen. Pleeg overleg met de docent, ga naar de coördinator, of je mentor en bespreek daar het probleem is mijn advies. Probeer het eerst zelf op te lossen. Het is hem altijd prima gelukt!
Slechts één keer ben ik hiervan afgeweken. Verbolgen als ik was over de hoeveelheid strafwerk - die naar mijn zoons en mijn mening niet rechtvaardig was - en na telefonisch contact met een van zijn klasgenoten om enigszins te peilen hoe hij het had ervaren, om daarna van zijn moeder te horen hoe zij er over dacht, en van haar vernam dat er meer ouders verbolgen waren over de wanorde bij de desbetreffende docent, besloot ik in de pen te kruipen, met als resultaat deze brief:
Geachte mevrouw H.,
Voor wat betreft het strafwerk opgegeven voor klas 2A, deel ik u mee dat mijn zoon mijn toestemming heeft dit strafwerk – al hoewel gedeeltelijk al gemaakt – niet in te leveren.
Het is in principe beslist niet mijn gewoonte dit soort briefjes te schrijven, maar naar ik heb begrepen is er overleg gepleegd met de heer P. door enkele leerlingen uit de klas over het al of niet rechtvaardig zijn van dit opgegeven strafwerk. Voor zover mij bekend heeft de heer P. deze leerlingen toegezegd hierover met u contact op te nemen.
In afwachting van wat er uit dit gesprek zal komen ben ik – en naar ik begrijp meerdere ouders – tot deze beslissing gekomen.
Dan voor wat betreft het strafwerk i.v.m. het niet gemaakt hebben van zijn huiswerk. Dit is naar mijn mening onevenredig veel, zeker in combinatie met het klassikale strafwerk wat hij al zou moeten maken. Bovendien was er enig tumult in de klas ontstaan, tijdens het opgeven van het huiswerk in de vorige les, naar ik heb vernomen, waardoor mijn zoon het opgegeven huiswerk niet goed in zijn studieplanner had genoteerd en zodoende het huiswerk niet af had.
Voor een eventueel gesprek kunt u mij na 16.00 uur bellen op nr. I0123451234.
Met vriendelijke groet,
“En”, vroeg ik hem de volgende dag, “heb je het briefje laten lezen”?
“Ja, tuurlijk mam”.
“Zei ze nog wat?“
“Ja, ze fronste haar voorhoofd keek me recht in de ogen en zei: is je moeder er soms bij geweest”?
“Nog bedankt, mam”, gevolgd door een grote grijns.
Geen telefoontje gehad die middag, ook de dagen erna niet, discussie gesloten.
Inmiddels zijn we zo’n drie schooljaren verder.
Bij het opruimen van wat papieren kwam ik de bewuste brief weer tegen.
Bij het lezen ervan verscheen er een kruising tussen een glimlach en een boosaardige grijns op mijn gezicht. Ik gaf de brief aan mijn zoon en we hebben er samen nog hartelijk om gelachen!
Ik denk dat ik die brief maar zuinig bewaar…
telfort.nlGeplaatst in de categorie: school
brief
758
Geef je reactie op deze inzending: