Alle inzendingen over Oliver Pade

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...

Toen ik nog altijd in de veilige, besloten omgeving van mijn goede ouderlijke huis verbleef, als het ware ingesloten in de armen, in de liefdevolle omhelzing van mijn ouders en zus, was er op zondag vaak het Zondagsconcert op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek...

Als in trance liep de kleine heks naar haar magische witte droomdier. De eenhoorn verschool zich half achter de eikenboom middenin het bos. Hij snoof zachtjes toen ze dichterbij kwam. Ze wilde het liefste rennen, maar was bang dat hij zou schrikken, dus liep ze behoedzaam en langzaam, terwijl ze...

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad...

...tijdens onze wandelingen over die slingerende paden tussen de groene weiden; zo was de zomer van ons zesentwintigste levensjaar en zo zou ik je weer willen zien, mijn Lanersbach! Ik zou je kleine kerkje zo graag weer willen aanschouwen en het regiment van je dorpskapel dat uittrekt op...

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast...

Als klein kind leer je om te dromen. Een prachtige uitvlucht, aangezien het leven vol tegenslagen zit. Op een gegeven moment begin je te leren dat dromen ook werkelijkheid kunnen worden. Dat je elke kans moet pakken die er is en dat zelfs een kansloze kans een kans op zich is. Alleen soms hoe hard...

...enkele jaren samen met Lucy, Catherine en Oliver. Jouw vader gaf graag uitbundige tuinfeesten, waar veel schrijvers en kunstenaars kwamen. Samen met jouw nichten Mary Theresia Cassavetti en Aglaia Ionides was je een model voor James McNeill Whistler en Dante Gabriel Rossetti. Mary was...

...je het verschil, vijfenveertig jaren gelee was je jong en deerde een jaartje meer of minder niet. Maar nu gaat het met horten en stoten, vandaag fiets je vrolijk, frank en vrij over Neerlands paden, morgen strompel je achter een rollator. Volkomen bij bewustzijn stem je PVV, je laat de...

...aan een middeleeuwse kathedraal? Nu zijn we rijk en in de Middeleeuwen waren we arm. Toen reden er karren over hobbelige paden, nu zoeven er bmw’s over doorlatend asfalt. Er is genoeg geld. Maar wat doen we ermee?

Ben niet meer wat ik geweest ben, voel mij zelfs oud. Maar wil nog graag mee doen, met alles wat niet meer gaat. Waarom is het leven niet echt gegeven, zoals wordt verteld. Je moet er persoonlijk hard voor knokken en dan word je ook nog nog eens met het natuurgeweld elders...

...haar al jarenlang tegen, ze bewandelt dezelfde paden. Staat stil waar ik een fotomoment zie, een groet in het voorbij gaan. Zij fluistert een cipres en vraagt om geheimhouding, niet verder vertellen. Die boom is dus omgevallen, ik weet nog dat ik haar vroeg niet zo hard te duwen. Ze reageerde...

Ik wil maar een ding. Dat lekkere blonde wijf met mijn knots bewerken en vervolgens haar aan haar haren de grot in slepen. Vervolgens maak ik vuur zodat zij voor mij kan koken. Om zulks te bewerkstelligen ga ik op pad en knuppel een mammoet het leven uit de ogen en anders wel een bisamrat. Een...

Het ligt daar aan de grens van een bosgebied, genaamd de "Herbertusbossen", in de kunstenaarskolonie Heeze waarin mijn goede zwager trouw zijn diensten verricht en ik zou er willen komen, willen zijn en willen blijven voor altijd. Daar hoeden mijn zus en zwager een hondje, een zwart en levendig...

...vormde ze haar eigen band met Rob Ellis en Ian Oliver, later vervangen door Steve Vaughhan. Dat was het Trio PH Harvey. In 1992 verscheen het debuutalbum 'Dry', in 1993 opgevolgd door 'Rid of Me', met de beroemde, steengoede titelsong. Ze kan met haar stem alle kanten op. Ze had een relatie...

...voelbaar. Daar konden zelfs Helga Vlahovic en Oliver Mlakar die avond niets aan veranderen. Beide tv-grootheden waren bovendien erg nerveus en raakten verward in versprekingen, vooral tijdens de puntentelling, de gebruikelijke climax van de show. Voordat het ‘Welcome to...

Mijn Duitse herder is een bijzondere hond. Hij zit altijd naast me in zijn mand. De dierenarts heeft hem gezond bevonden en hij heeft geen last van erfelijke aandoeningen. Komt nog wel eens voor bij herdershonden. Het klikt prima tussen mij en Victor, zo heet hij. Gelukkig woon ik op het...

...Het gras is hier groener dan groen, bomen groeien tot in de hemel, in de grond is hier alles goed. Ik kuier fenomenaal mijn late jaren langs bebladerde paden, en ik zie ze hangen. In platanen, beuken, berken en eiken, overal hangen de lijken. De dag loopt op zijn eind,...

Als ik overhoop lig met mezelf, als ik de antwoorden niet heb, als ik mijn genegenheid niet kwijt kan bij jou..., dan ga ik op bezoek bij mijn ouders. Ze zijn er altijd en immer met mij eens, zwijgend stemmen ze met mijn aanwezigheid in het voorbijgaan een ongehoorde groet. Dat doet me toch...

Een heerlijke zonnige dag noopt natuurlijk om naar buiten te gaan en zo deden we dat ook. Normaal lastig op donderdag maar vandaag dus niet, hoewel de voortekenen wezen op een minder geslaagd uitje want: buiten gekomen wordt ons pad geblokkeerd door een enorme vrachtwagen aan onze gebruikelijke...

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen,...

Heb je net goed onder woorden gekregen wat je de wereld wil mededelen, schieten andere hartenkreten langs je heen en sta je op drie waarnemingen en een - qua waardering. Kan gebeuren, vette pech, opnieuw beginnen. Een avondje klaverjassen met vrienden, je weet hoe het spel gespeeld wordt en je...

De deugniet in mij doet mij deugd, verwonderd kijk ik om naar van harte aanbevelingen in verband met mijn gemoedsrust. Waarom zou ik iets moeten zeggen als mijn hart het al uitschreeuwt? Hartendief heeft het begrepen en voorzichtig duwt ze mij over de rand in de wetenschap dat er geen weg terug...

In de Nassaustraat heb ik mijn eigen privé-zonsopkomst en zonsondergang, mijn morgen, middag, avond en nacht. Aan mijn venster tekenen zich de gekleurde hemels af achter de bomen die nu van hun bladertooi beroofd zijn De zon doet zich gelden op het middaguur tussen de wolkenpartijen en zij...

...doorgaan! Die kletterende pijpenstelen van enkele uren geleden gaven de nodige vraagtekens. De zon belooft een heerlijk ritje. Ontspannen trappen over wegen en paden. Maar wat is dat? Soms kietelen zwevende druppeltjes. Ja, de bomen zuchten en ademen uit. Hun opgespaard regenwater waait rond...

In Tilburg Zuid strekken zich nog altijd de grasgroene velden uit waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mos begroeid, breed pad voert naar het gebouwtje met de kleedkamers. In een lange stoet liepen wij eens naar het sportterrein....Daar, op die...

...lopen en dan begint een groot bos met wandelpaden met lichte hellingen en dalen. Tussen de bomen was het heerlijk koel. Naaldbomen en heidevelden wisselen elkaar af. Toen ik bij een vennetje kwam zag ik een bank en ging daarop zitten. Plotseling voelde ik mij niet lekker worden. Alles zag ik...

Ik houd van de natuur, verlies mijzelve vaak in beemd en bos, ik wandel mij van God los. Want hier, in dit schone ondermaanse, taalt dier noch gewas naar het agio van de mens. Het is eten of gegeten worden, groeien op afvallig blad, epifyterend op de bast, onderaards in duizend kleuren en vormen...

Als ik mij posteer op de "Social Sofa" vóór "Woonzorgcentrum "De Bijsterstede" tref ik vaak een bewoner of passant die mij aanspreekt. Zo ook op die zomerdag, waarop de atmosfeer mild en verzadigd was en de ongeschonden toekomst zich nog leek uit te strekken als een weldadig, breed en...

...geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren kameraden en we hebben de levensweg eveneens voor een groot deel samen afgelegd. Je scheen tot rust te komen door wat ik opriep als een visioen, een visioen van onze verbondenheid,...