Alle inzendingen over dierbaar

...zullen mogelijk mijn ogen tot in lengte van dagen kunnen rusten op wat mij zozeer dierbaar werd.....

Tijdens het stervensproces gaat de aandacht naar de stervende. Dat is ook logisch. Toch mogen we de nabestaanden niet vergeten, want ook zij zijn heel belangrijk. Zij blijven immers achter met verdriet, met vragen en soms ook met boosheid. Om nabestaanden ruimte te geven organiseren veel...

Op veel kaarten en in liedjes tegenwoordig ten gehore gebracht staat: afscheid nemen bestaat niet, nou ik verzeker je, dat bestaat gewoon wel en dat het ook nog eens verrekte pijn doet, ook dat kan ik je verzekeren. Op jonge leeftijd afscheid nemen van een dierbare deed toen pijn, maar niet zoveel...

....in die lang voorbije jaren van onze jeugd kwamen ook de cornflakes weleens op tafel en in die grote doos was dan gewoonlijk een verrassing verstopt. Zo herinner ik me een klein plastic speelgoedje in de vorm van een ouderwetse fiets, een vélocipède, dat ruimschoots tot onze kinderlijke...

De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis van een auto.... Ik ben opnieuw...

...en schonk hem aan Vader, die ook sinds lang niet meer te midden van de levenden is. Rocky droeg een cognackleurige, haast goudgele vacht en lange jaren vergezelde hij ons, was hij onze dierbaarste vriend en kameraad. Op die oude foto zie ik hem nog. Ik mis hem boven alles en iedereen...

Een regen van bonte herfstblaadjes, die ook een kleurig patroon op de aarde vormden, dwarrelde van de bomen in een onverwacht zonnige herfst op de dag dat Tippie, de oude, trouwe hond door haar poten is gezakt en in de armen van mijn zus is overleden. Zo graag had ik Tip nog eens gezien. De hond...

Het televisieprogramma "Rail Away" toonde ons onlangs die vredige en feeërieke landschappen in Baden-Würtemberg, op energieke wijze doorkruist door de treinwagons. Eens het schouwtoneel van de Duitse Romantiek, een geestesstroming die ik in mijn hart draag als het kostbare, dierbare erfgoed van...

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje! Ik wist dat je terug zou keren van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen. Op je saaie kantoor werkte je dag aan dag gedurende...

...Ik zal de fles nooit aanbreken maar bewaren als dierbaar attribuut, als bewijsstuk, als dankbetuiging nu mijn werk gewaardeerd wordt, nu ik gepromoveerd ben tot "assistente" van dit bepaalde bestuur, nu ik iets beteken voor deze bepaalde ongelukkigen en na jaren en jaren van onbeloonde,...

...mij en in mijn droom zie ik mijn oude ouders, zo dierbaar, zo lang al niet meer te midden van de levenden... Ach, als zij dit eens zouden hebben meegemaakt! Vader klemt een dikke sigaar tussen de lippen. We zullen samen op reis gaan, een reisje langs de Normandische kust. We zijn al bepakt en...

Het donkerrode bloed: mijn bloed, mijn verraderlijke bloed was getapt uit de dunne, bijna onzichtbare ader, die net onder de oppervlakte van de huid in mijn fragiele elleboog ligt en het bevatte nog onduidelijke geheimen omtrent mogelijk ziekelijke processen die diep van binnen in mijn lichaam aan...

...de oude klok, die mijn wand gesierd had, die mij dierbaar is en die na aan mijn hart ligt - waarvan ik in mijn jeugdjaren de cijfers aflas - naar de berging te brengen. "Daar zijn we buren voor", verklaarde hij opgewekt en enthousiast en voortvarend tilde hij de klok van de muur en nam deze in...

Wat is dood? Het woord ‘dood’ roept bij de meeste mensen een gevoel van angst en verdriet op. Veel mensen hebben in hun naaste omgeving immers wel iemand verloren. Liever denken we niet aan de dood en stoppen het weg. Toch behoort de dood net als de geboorte bij het leven. Er is een begin en...

....en zo treft men op het Lieve Vrouweplein in onze stad, vlak bij die fontein die altijd maar ongeremd en zo enthousiast en uitbundig zijn water ten hemel stuwt en vlak bij de woning die in een voorbije eeuw korte tijd het domicilie vormde van de wereldberoemde schilder, het massieve en...

Marek, ik zag in de advertentie dat je vermist wordt. Vervormden de wolkenformaties zich voor je ogen tot wonderlijke, demonische gestalten? Zag je overal buitenaardse wezens? Wat is er met je gebeurd in dat ziekenhuis in Polen, dat je ontvlucht bent? Bonden ze je vast, was je alleen in die...

In die tijd van mijn onschuld, die tijd van mijn kinderjaren, toen de volwassenheid mij nog niet overweldigd had, toen ik "Tacitus en Wolkers nog niet kende" zette mijn moeder mijn geliefde poppen in een kring in de fauteuil en ze kregen allemaal een kleurige strik om... En zo treden mij de...

Ik had de rouwannonce, in feite tegen beter weten in, op het prikbord geprikt dat een prominente plaats innam in de ruimte die gefrequenteerd werd door de bezoekers van de eetclub. Ik had echter kunnen beseffen dat al mijn zogenaamde "vrienden" dermate ziekelijk opgingen in hun overigens...

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje! Ik wist dat je terug zou komen van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen. Op je saaie kantoor maakte je dag aan dag gedurende veertig...

...troost betekent in mijn eenzaamheid en die mij dierbaar is als was het een mens met bloed, zenuwen, gedachten en gevoelens en die is als de robot die voor sommige ouderen vandaag de dag zelfs nog een kameraad is. Het innerlijk van de machine toont haar vele verfijnde functies en ik ben...

In een achterkamertje van mijn huis staan de platenkoffers, eens het meest dierbare bezit van mijn vader, te verstoffen. In de vakken van hun harmonicavormige innerlijk bevatten zij nog altijd de LP's met de kleurrijke hoezen waarop de bonte afbeeldingen, vaak van taferelen uit vervlogen tijden....

Het breien was mij kennelijk moeilijk aan te leren. Het rozenkranszakje dat door geduldig was- en strijkwerk van Zuster Theodorina tenslotte presentabel was voor de jaarlijkse handwerktentoonstelling in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en...

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en...

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een...

Op het schilderij, dat mij dierbaar is en waarop ik al in vroege jeugdjaren vaak mijn ogen vestigde, dat mij zal blijven fascineren en dat nu mijn woonkamer siert, staat, in schimmige contouren een molen afgebeeld. In de familie beweert men dat onze opa het kunstwerk eens kocht van een Belgische...

Het loslaten van het leven is één van de moeilijkste dingen die een mens moet doen, zo niet het moeilijkste. Iets loslaten waarvan je gehouden hebt doe je niet zomaar, dat levert strijd op. Die strijd zien we ook in de terminale fase. De ziel moet zich los gaan maken van het lichaam en het aardse...

Ze waren de gang weer gegaan, ze hadden de weg weer afgelegd vanuit het dorp naar de stad. En ze hadden ongetwijfeld de flats na hun reis met trein en bus zien opdoemen. De flats waartoe ook mijn woning behoort, die al jaren een beschermd stadsgezicht vormen: de eerste flats van Tilburg uit 1954 of...

Zijn levenswerk en zijn levensdoel vormen zijn draaiorgel en de muziek die het voortbrengt: chansons als "Daar bij die molen". Rustig, kalm en gelaten zit hij naast het orgel, een strohoed op het hoofd. Al tachtig jaar, Het orgel is bont en kleurig en versierd met onduidelijke gestalten van...

...bovenwoning, die mij ondanks alles zeer dierbaar was. Zij was gemeubileerd met mijn oude eikenhouten bureau en met een metalen, witgelakte tafel met rond bovenblad die ik mee heb genomen naar mijn huidige woning. Een boompje, gevoed door de zegeningen van de hydrocultuur hield het leven...

..."prestatie" van het lijden koestert men als dierbaar bezit; de klachten zijn de valuta die men wil uitwisselen in de communicatie als waren het de meest courante geldmiddelen. Maar het slachtoffer blijft alleen en het is blind voor de kloof die hem van anderen scheidt; ongezien blijft de...