Alle inzendingen over dierbaar

Ze zaten steeds vóór me tijdens de vergadering en wierpen me hun onpeilbare, duistere blikken toe, tot het moment aanbrak, het onvermijdelijke, onherroepelijke tijdstip waarop ik vernemen moest dat ze niet langer te midden van de levenden verkeerden, dat hun wanhoopsdaad een feit was. Ik had hen...

Een taxi had me door de nacht gebracht naar het Wijkcentrum waar de bleekwitte letters "De Symfonie" aan de gevel oplichtten. In het kale vergaderlokaal zou de klok aan de wand anderhalf uur van mijn leven wegtikken terwijl ik bezig was met mijn zozeer gewaardeerde maar zo "domme" notuleerwerk en...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op...

...de obsessies, de gedachten bewaar ik als een dierbaar bezit van binnen, als een schat in een schatkist, onzichtbaar, kennelijk doelloos en nutteloos en op mijn verouderde gezicht, getekend door de lijnen van het leed, tekent zich vaak een onbedoelde grimas af, die ten onrechte aangezien wordt...

...van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning. Ik zal de oude, leren, gehavende bank voor me zien en de zwarte vitrinekast en de beide bureaus en ik zal terugverlangen en verlangend uitzien naar de dag van mijn terugkeer, van mijn thuiskomst in...

En zo herinner ik me, vader!, hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit. De encyclopedie die voor jou na de woelige...

...levensjaren tel... Het flatje werd mij dierbaar. De seizoenen van mijn leven passeerden er en de gebeurlijkheden stapelden zich op. Bezoekers kwamen en gingen; passanten en vrienden. Weinigen van hen beleven nog de dag van vandaag met mij. Vandaag mocht ik tekenen voor de oplevering:...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die...

...zo weinig tegen, dat een goede grap me gewoon DIERbaar is geworden. Als ik word gevraagd aan een goede poets mee te doen, zal ik het ook niet laten. Het eigenaardige daarbij is alleen, dat ik het soms als minder leuk ervaar, als ik achteraf zelf het slachtoffer blijk te zijn geweest. Het voelt...

In de hemel ben je van een hoop aards gedoe verlost. Geen belastingen, geen burengerucht, geen galstenen. Ach, zul je zeggen, wie gelooft er nog in de hemel? Fout! De meest verstokte heiden gaat plots geloven in een hiernamaals als hij een dierbare heeft verloren. ‘Tot ziens,’ zegt de atheïst...

...als het grenzeloze ongeluk en de immense eenzaamheid in het licht van de naderende dood en de tedere, intense liefheid, tot uiting komend in een dierbaar, onnozel, gekoesterd voorwerp, elkaar als het ware de hand reiken, hoe kunnen zij hun denkbeeldige hoofd te ruste leggen op hetzelfde kussen?

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige,...

Wanneer je een babytje bent, wil iedereen je aanraken, je vasthouden, en vindt iedereen je zo schattig, wat je ook doet...als kind wil iedereen je beschermen, je dat geven wat hij/zijzelf heeft gemist. Wanneer je een tiener bent, wil iedereen nog even de verantwoordelijkheid over je delen, en...

In de bloemenzaak zijn enkele heren druk bezig met het samenbinden van boeketten die ongetwijfeld dienen om vriendschap of liefde kracht bij te zetten. Razendsnel en uiterst handig schrapen zij met een mesje de bladeren van de kwetsbare stelen en voegen de bloemen bij hun "soortgenoten" zodat het...

In een traag tempo ben ik opnieuw "De Heuvel" genaderd: de vermoeidheid doordrong mijn lichaam en geest. Op het terras van "The Talk" heeft men uitzicht op de beide, loodgrijze torens van de Heuvelse Kerk en op het groene, verweerde Christusbeeld, symbolisch voor het Katholicisme dat zo lang de...

Het was een zomerdag in de zomer van mijn zevenenzestigste levensjaar, laat in mijn leven nog geschonken door een Onbekende, die op onvoorspelbare en kennelijk onverantwoordelijke wijze neemt en geeft. We naderden het huis, de boerderij, mij van zovele gelegenheden zo bekend; het huis met het...

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de...

...mama in haar werkelijke, jeugdige gedaante. Zo dierbaar is ze me, nooit meer kunnen we gescheiden worden. In de wereld van droom en slaap ben ik bij haar voor altijd. Mijn droom is een kostbaar geschenk, een kleinood dat de ongenadige tijd teniet doet, verzacht, overbrugt, zoals een brug,...

...hopelijk gepaard! schalks sprak het schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje: “Lief, lekker, mooi, aardig, fijn, dierbaar en zo vrouwelijk scholletje: mag ik, mag ik, voor eeuwig zijn jouw snolletje van een scholletje!”

Mijn flatje heeft al vele bezoekers gezien: de lerares in haar chique, elegante jurk, de heren die geïnteresseerd waren; mijn dierbare en enige, grijsharige zus. Op een ochtend meldde Lisanne zich in het trapportaal. Ze droeg een koddige, kleine vlecht, die aan het uiteinde omwikkeld was door...

Ze bereikte de leeftijd van honderd jaar. Zij rust voor altijd in het stille graf dat in het voorjaar omringd wordt door struiken die bloesems dragen in de tuin van het klooster. Haar liefhebbende broer kon zijn tranen nooit bedwingen als hij haar bezocht. In die jaren van het Rijke Roomse Leven...

...alleen voor jezelf maar vooral anderen die je dierbaar zijn te wensen. Hoewel ikzelf nog te veel "ik hoop" uitspreek, weet ik dat hoop eigenlijk een illusie is die het karma (lot) van mij of andere niet kan veranderen. Dit betekent niet dat hoop nutteloos is; voor mij geeft hoop geen...

Er was eens een lief klein hondje, zijn naam doet er niet toe, maar ik noem hem Vlekkie. Guitig snoetje, diende baasje en vrouwtje naar behoren, kreeg op tijd natjes en droogjes, blikte vervolgens omhoog in dankbare oogjes. En toen ging het helemaal fout, Vlekkie kreeg alleen maar eten als er...

...leven is ten einde gekomen. De taal, die je zo dierbaar was, heeft je verlaten. Uitgekomen was wat op het plakkaat op je deur voorspeld was. Sprakeloos en woordeloos lag je op het bed. De verplegers in hun groengele kledij kwamen. Toen de meneer kwam om de crematie te regelen, besloten we jou...

Het merkwaardige paar, man en vrouw, gewikkeld in een duistere, dan wel florissante liefde die mij ontging en die ik bezwaarlijk kon peilen, bewoonde nog altijd het flatje op de bovenste verdieping. Noodgedwongen moest ik er aankloppen wegens verlies van mijn sleutels. De grote eettafel die de...

In die jaren van mijn vroegste jeugd toen ik voortdurend verkeerde onder de bescherming en koestering van de ouderliefde die als een veilige paraplu boven mijn hoofd was uitgespannen, als de altijd blauwe, onbewolkte hemel van de zorgeloosheid, bezat ik een klein popje, een duikelaartje dat uit...

Hoe kon ik het weten, liefste en meest dierbare zus, bloed van mijn bloed, lichaam van mijn lichaam, dat het moment daar was? Het moment was daar en ik wist het: jouw lichaam had het kind gedragen al die negen lange maanden; jouw lichaam had de pijn gedragen en had geboorte gegeven aan het kind,...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur...

...Op de schedel het haar, dat golft en glanst, dat kortgeknipt is en mij nog altijd tot sieraad dient. Het lichaam; mijn vrouwenlichaam, is me dierbaar; ik was het, ik verfris het, het draagt mij en vervult zijn diensten tot aan het onheilspellende tijdstip van de ouderdom dat aangebroken...

In mijn boekenkast bevindt zich te midden van de ondanks alles niet zozeer uitgebreide collectie; te midden van werken betreffende filosofie en pedagogiek, in de rij die geordend is als de rangorde in een leger en wel vrij onopvallend, het "Kattenboek". Met zijn kleurige afbeeldingen van de...