Alle inzendingen over leden

Wie het leed van de gehele wereld op de schouders neemt, draagt bij aan de vergroting van het totale leed.

Niets heb ik meer te hopen, niets meer te bereiken, ik, Paul, ik, de ongelukkigste aller schepselen. Laat ik U mijn verhaal vertellen, ik zal U niet lang vervelen. Kijk, mijn vader was wetenschapper en mijn moeder was er al niet minder erg aan toe. Vanaf mijn prilste jeugd bekommerden zij zich...

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn...

Je ziet het overal, mensen lijden onder hun eigen bestaan. Die laatste levensjaren gaan vaak gepaard met pijn en dient bestreden te worden, van paracetamol tot paardenmiddelen. Vreemd is dan te constateren dat de heren/dames doctoren lepra tegen willen gaan door pijnprikkels te stimuleren. Lepra is...

‘Moeder is dood’... Hij zet een voet op de keukenstoel en begint zijn veter te strikken. Een traan valt precies op het ene uiteinde van de veter die hij in zijn hand houdt. Ik hoor het mijn vader nog zeggen. 'Moeder is dood'. Ik voel de schrik en de onwerkelijkheid van de situatie opnieuw, nu...

...Neemt niet weg dat het bloody pijn doet, dat godverlaten wenen in het verleden.

Langzaam kleurt de sneeuw rood en het gillen van de zeehonden gaat je door merg en been….. met een speer knuppel of geweer worden ze gedood. de sneeuw kleurt Veertig procent (het is niet te geloven) van deze prachtige dieren is nog in leven, als ze gevild worden…het jacht- seizoen...

Nee, dit gaat niet over politiek. Dit gaat over het leven zelf, over gewone mensen die dagelijks deelnemen aan hun eigen toneelstuk. Altans, zo kwam deze scène mij voor. Een momentopname uit het toneelstuk dat Leven heet. Het ging zo. Ik zat op de fiets en zag links van mij op de stoep een man...

Stammen strijden, doch hun hoofden weten niet dat de leden lijden.

Een tijdje geleden maakte ik een onverhoedse beweging met mijn hoofd, een verrekte nek was het gevolg. Dat ik daarna op het balkon in de snijdende wind een sigaretje ging roken droeg niet bij aan enig herstel. Inmiddels trekt de pijn langs mijn linkeroor naar zowel mijn brein als mijn schouder, de...

Niet de dood noch bloedoffers zullen mij bekoren. Er is mij een veel dieper en langer lot beschoren. Ik zal met ziel en zaligheid tot het leed van de wereld met haar mensen behoren.

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar, dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt, vlak bij de vergrendelde zware deur, die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos...

Waarom deze Hartenkreet: omdat dit te gek voor woorden is, daarom! Zie de link! Laat U Horen.....

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad. Met zoveel blijdschap herken ik hem aan de baard, aan de mannelijke schouders die zoveel gedragen hebben en...

De lullige, nietige cadeautjes die ik meteen al gewonnen had in de eerste ronde van de "Bingo" zaten in een papieren tasje en bestonden uit twee zakken met snoep, een pak chocoladekoekjes en een nietig, onnozel vetplantje. Het was rumoerig geweest in de grote zaal van Zorgcentrum "Zonnehof" tijdens...

"Le sentiment de l'existence" Rousseau Het is er mistig van de rook. Hij loert naar een paar beeldschone meisjes, die opvallend giechelen. Wanneer een van de meisjes naar hem kijkt, kijkt hij brutaal terug, wat een afstotend effect heeft, precies wat hij wil bereiken, al zou het liefste bij...

...ik ben tweeëntachtig, mijn zussen zijn overleden" Het grijze haar van mevrouw overwoekert haar hoofd en achter de zware, zwartgerande bril gaan haar droevige ogen schuil, schoongewassen door vele tranen. Haar enige opmerking aan het adres van Angelique, de chauffeur, die nog troost schijnt...

Door de duisternis die de wereld ook in de vroege morgenuren overspoelt ben ik opnieuw op weg gegaan en passeerde ik de gebouwen van de GGZ. Onder meer die heilloze, nu verlichte vergaderzaal waarin ik eens mijn zinloze en onbetaalde notuleerwerk verrichtte terwijl de andere deelnemers aan de...

"Ik stel voor dat je wat urine naar het laboratorium brengt. Loop maar even mee". Best een toffe ribbroek heeft hij aan, ziet ze terwijl ze achter hem aan wandelt de lange gang door. Haar huisarts heeft net als de meeste dokters zijn witte jas in de kast laten hangen. Gesprekken lopen bij hem...

Morgen ziet oma haar kleinzoon. Dat overkomt wel meer grootmoeders, zult u denken, maar deze oma ziet haar kleinzoon slechts een keer per half jaar. Onder begeleiding mag ze een uur genieten van hem, er speelt een en ander in de familie, sommigen van hen mogen daar zelfs niet bij zijn. De vorige...

'Is it the pain of the drinking or is it something else?' [Neneh Cherry] Mensen, doe niet als ik, verstik je woede niet, want het leven wordt een hel en uitzicht is er niet, wellicht uitkomst, maar lang, zeer lang zal het duren. De moed om daar te komen waar ik als depressief kind de mist ben...

Na dertig jaar trouwe dienst gaf de lamp het op, althans deze ging aan en uit bij tussenpozen, wat mijn trouwe Ilonka ergerde en op de zenuwen werkte. Ik had de meneer ontboden die voor een nieuwe lamp met LED-verlichting zou zorgen en hij verscheen inderdaad volgens afspraak en monteerde fluks en...

Als er geen grote rampen gebeuren, zijn we morgen met 7 miljard. Op www.worldometers.info kan wie niks beters te doen heeft de aangroei van de wereldbevolking op de voet volgen. Elke dag komen er gemiddeld 209.000 mensen bij, vooral in de ontwikkelingslanden. Als er ergens geen mensen moeten...

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën...

...en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk quantité négligéable was, over het grote huis met de vijf slaapkamers, waarin zij eindeloos moest poetsen. In de harde grond van soortgelijk leed, dat ook mij eens getroffen had, was, zoals...

...op het uitzenden van de rondegang van leden van ons koningshuis ter ere van de verjaardag van een koningin, die geen koningin meer is en zelfs niet meer leeft. Maar dit terzijde. Overigens vind ik het niet vervelend om de Koninklijke Familie jaarlijks charmant zak te zien lopen of...

Ik voel me gepromoveerd naar de eredivisie. Zat ik eerst nog twee jaar lang elke vrijdag in weer en wind en voor- en tegenspoed te zwoegen op een snelsonnet, ja zelfs vanaf diverse vakantieadressen…, nu mag ik mee doen met de groten. (een snelsonnet: slechts zes regels, ha! daar lach ik nu...

...en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk quantité négligéable was, over het grote huis met de vijf slaapkamers waarin zij eindeloos moest poetsen. In de harde grond van soortgelijk leed dat ook mij eens getroffen had, was, zoals...

...en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk quantité negigeable was, over het grote huis met de vijf slaapkamers, waarin zij eindeloos moest poetsen. In de harde grond van soortgelijk leed dat ook mij eens getroffen had, was, zoals nu...

...en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk quantité négligéable was, over het grote huis met de vijf slaapkamers, waarin zij eindeloos moest poetsen. In de harde grond van soortgelijk leed dat ook mij eens getroffen had, was, zoals nu...