Alle inzendingen over padden

"Auberge du Bonheur" is een benaming die veel goeds schijnt te beloven. Zou het Geluk hier zijn domicilie gevonden hebben, waar het nergens in de wereld thuis schijnt te zijn? Hoe dit ook zij, we vertrekken vanaf deze "herberg" om in het stervormig aangelegde park in de nabijheid te gaan...

Moordenaarslaantje, takken van de vleugelnoot overhangen weldadig het smalle pad. Ik zie zevenblad en daslook, parasieten in de schaduw van het loof, maar ook de aardster en op zo'n moment denk ik: "Er zijn mensen die dit cijfermatig waarderen, en dan lach ik mij de ballen uit mijn broek". Ik...

Eens schonk je mij het schilderij met de vogels (zijn het kraaien; zijn het raven?) omdat je vermoedde dat het mijn lievelingsvogels zijn. Als kind naast jou observeerde ik de dieren al graag. Nu, ten tijde van onze felle strijd die ik zozeer had willen vermijden, wekken de afbeeldingen mijn...

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier...

Krampachtig houd ik vast. Wetend dat het leidt tot niets. Altijd is ergens een opening, loslaten in deze. Dat lijkt me theorie en geen praktijk. Houvast heb ik nodig zolang zich geen gelijkwaardig alternatief aandient. Dan wòrd ik losgelaten. Hier heb ik niets in te brengen, maar moet het er mee...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn...

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar...

Als ervaringsdeskundige-aan-de-goede-kant weet ik inmiddels ruim twintig jaar dat een tegen jou uitgesproken valse getuigenis, een keiharde leugen dus, de goedwillende strijder met eerlijkheid als eigenschap als hoogste in het vaandel, ernstige schade is berokkend. Niet de waarheid, maar slechts...

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...

Toen ik nog altijd in de veilige, besloten omgeving van mijn goede ouderlijke huis verbleef, als het ware ingesloten in de armen, in de liefdevolle omhelzing van mijn ouders en zus, was er op zondag vaak het Zondagsconcert op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek...

Als in trance liep de kleine heks naar haar magische witte droomdier. De eenhoorn verschool zich half achter de eikenboom middenin het bos. Hij snoof zachtjes toen ze dichterbij kwam. Ze wilde het liefste rennen, maar was bang dat hij zou schrikken, dus liep ze behoedzaam en langzaam, terwijl ze...

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad...

....en zo beklommen wij eens die berghellingen, baadden wij in het zonlicht tijdens onze wandelingen over die slingerende paden tussen de groene weiden; zo was de zomer van ons zesentwintigste levensjaar en zo zou ik je weer willen zien, mijn Lanersbach! Ik zou je kleine kerkje zo graag weer...

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast...

Als klein kind leer je om te dromen. Een prachtige uitvlucht, aangezien het leven vol tegenslagen zit. Op een gegeven moment begin je te leren dat dromen ook werkelijkheid kunnen worden. Dat je elke kans moet pakken die er is en dat zelfs een kansloze kans een kans op zich is. Alleen soms hoe hard...

Je denkt dat je nog jaren mee kan, zestig is jong. Maar over vijftien jaren ken je het verschil, vijfenveertig jaren gelee was je jong en deerde een jaartje meer of minder niet. Maar nu gaat het met horten en stoten, vandaag fiets je vrolijk, frank en vrij over Neerlands paden, morgen strompel je...

Nieuw beleid moet altijd geld kosten. Wie zal dat betalen? is altijd de vraag. Een enorme misvatting. De meeste problemen ontstaan niet door te weinig geld maar door te veel. Kijk naar hoe de kredietcrisis ontstond. Hoe kan het bestaan dat we in 2010 zeggen: een nieuwe kerk moet functioneel gebouwd...

Ben niet meer wat ik geweest ben, voel mij zelfs oud. Maar wil nog graag mee doen, met alles wat niet meer gaat. Waarom is het leven niet echt gegeven, zoals wordt verteld. Je moet er persoonlijk hard voor knokken en dan word je ook nog nog eens met het natuurgeweld elders...

Ik kom haar al jarenlang tegen, ze bewandelt dezelfde paden. Staat stil waar ik een fotomoment zie, een groet in het voorbij gaan. Zij fluistert een cipres en vraagt om geheimhouding, niet verder vertellen. Die boom is dus omgevallen, ik weet nog dat ik haar vroeg niet zo hard te duwen. Ze...

Ik wil maar een ding. Dat lekkere blonde wijf met mijn knots bewerken en vervolgens haar aan haar haren de grot in slepen. Vervolgens maak ik vuur zodat zij voor mij kan koken. Om zulks te bewerkstelligen ga ik op pad en knuppel een mammoet het leven uit de ogen en anders wel een bisamrat. Een...

Het ligt daar aan de grens van een bosgebied, genaamd de "Herbertusbossen", in de kunstenaarskolonie Heeze waarin mijn goede zwager trouw zijn diensten verricht en ik zou er willen komen, willen zijn en willen blijven voor altijd. Daar hoeden mijn zus en zwager een hondje, een zwart en levendig...

Mijn Duitse herder is een bijzondere hond. Hij zit altijd naast me in zijn mand. De dierenarts heeft hem gezond bevonden en hij heeft geen last van erfelijke aandoeningen. Komt nog wel eens voor bij herdershonden. Het klikt prima tussen mij en Victor, zo heet hij. Gelukkig woon ik op het...

De lokatie is wonderschoon, voorzien van een oprijlaan voor langzaam verkeer. En ze komen en masse, de rolstoelbezitters, de brom- en scootmobielbezetenen, de rollatorschuifelaars. Het gras is hier groener dan groen, bomen groeien tot in de hemel, in de grond is hier alles goed. Ik kuier...

Als ik overhoop lig met mezelf, als ik de antwoorden niet heb, als ik mijn genegenheid niet kwijt kan bij jou..., dan ga ik op bezoek bij mijn ouders. Ze zijn er altijd en immer met mij eens, zwijgend stemmen ze met mijn aanwezigheid in het voorbijgaan een ongehoorde groet. Dat doet me toch...

Een heerlijke zonnige dag noopt natuurlijk om naar buiten te gaan en zo deden we dat ook. Normaal lastig op donderdag maar vandaag dus niet, hoewel de voortekenen wezen op een minder geslaagd uitje want: buiten gekomen wordt ons pad geblokkeerd door een enorme vrachtwagen aan onze gebruikelijke...

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen,...

Heb je net goed onder woorden gekregen wat je de wereld wil mededelen, schieten andere hartenkreten langs je heen en sta je op drie waarnemingen en een - qua waardering. Kan gebeuren, vette pech, opnieuw beginnen. Een avondje klaverjassen met vrienden, je weet hoe het spel gespeeld wordt en je...

De deugniet in mij doet mij deugd, verwonderd kijk ik om naar van harte aanbevelingen in verband met mijn gemoedsrust. Waarom zou ik iets moeten zeggen als mijn hart het al uitschreeuwt? Hartendief heeft het begrepen en voorzichtig duwt ze mij over de rand in de wetenschap dat er geen weg terug...

In de Nassaustraat heb ik mijn eigen privé-zonsopkomst en zonsondergang, mijn morgen, middag, avond en nacht. Aan mijn venster tekenen zich de gekleurde hemels af achter de bomen die nu van hun bladertooi beroofd zijn De zon doet zich gelden op het middaguur tussen de wolkenpartijen en zij...

Tanka Een middag vol zon; die plensbui van vanmorgen blijft steeds rond waren als verfijnde dwergregen: bomen halen diep adem. Tekst in Proza: Gelukkig, de voorgenomen fietstocht kan toch doorgaan! Die kletterende pijpenstelen van enkele uren geleden gaven de nodige vraagtekens. De...