Autobiografieen

Ze zei: ik kap ermee, vervolgens vroeg ze: wil je nog een bakkie? Met de twee kopjes naar de keuken en met de nieuwe koffie terugkomend zei ze nog een keer: ik kap ermee. Wat bedoel je, vroeg ik? Nou ik kap ermee, wat is daar zo moeilijk aan? Ik had er geen antwoord op maar ook...

Ze vroeg: zit er verschil in jouw jeugd, of de jeugd van nu, Nouuu antwoordde ik: een beetje (veel) toch wel. Ze vroeg: maar waarin zit dat verschil dan? en ik begon: wij hadden het lef niet om tegen te spreken want moeders wil was wet! We hadden evenmin het lef te laat te komen, want...

De les begon: zuster Hillegonda (soms brak ik bijkans mijn tong wanneer ik haar naam moest uitspreken) vertelde dat we een opstel moesten schrijven. Een onderwerp mochten we zelf uitzoeken maar het moest wel over de huidige tijd gaan. Tja dat was nog wat, onderwerpen genoeg maar om iets expliciets...

Men zou nu zeggen: je hebt niks te vertellen, men zou nu zeggen, dat iedereen zegt wat ie denkt en wie weet is dat goed. Daar zullen we nooit achter komen. Maar toen, was het niet vanzelfsprekend dat kinderen een weerwoord hadden want: moeders wil was wet. Toen was het niet logisch als kinderen...

In deze tijd van marsepein, pepernoten en chocoladeletters waar ik niet zo erg gek op ben, denk ik terug aan de tijd dat snoep niet hoog op de ladder stond. Nu ligt al maanden van te voren de Sinterklaas snoeperijen in de winkels, tóen waren er winkels die snoep verkochten, vanzelf maar elke...

Een jaar of vijftien geleden toen ik mijn eerste brouwsels plaatste op de site, kon het zomaar voorkomen dat honderden mensen je stukje lazen, dat tientallen lezers je werk beoordeelden en enkelen de toen nog aanwezige "vier" aanklikten. Bij dat eerste gloeide je, bij het tweede groeide je...

Ongelovig ben ik allang niet meer, wel qua geloof maar niet qua het feit dat er nog steeds dingen in ons huis gebeuren die vreemd zijn te noemen voor hen: de sceptici, maar wederom vindt mijn schoonmoeder het nodig acte de présence te geven. Mijn eega zet haar fotolijst gisteren in de kleine...

Zondagmorgen, eega heeft het benauwd (COPD), hoest tot ie groen en ellendig ziet, ik bel eerst dochterlief en dan toch maar de HAP, ik hang twintig minuten in de wacht want tja, een stem zegt wel elke 15 seconden dat ik op de 1 moet drukken als ik in levensgevaar ben, maar dat is in mijn ogen niet...

Zo zoetjesaan KOOK ik van het enorme aanbod qua kookboeken en kookprogramma's; je wordt er niet blij van, tenminste IK niet. Je kunt niet zappen, of er komt een KOK voorbij, je kunt geen blad inzien, of er komt ETEN voorbij, je kunt geen enkele zender op tv opzetten, of er komt wel iemand voorbij...

Soms twijfelt een mens aan zichzelf soms terecht en vaak niet want wat gebeurt er wanneer je een afspraak in het ziekenhuis moet maken? Men vraagt standaard je geboortedatum. Begrijpelijk. Als ze dat in beeld hebben, vragen ze je adres, je telefoonnummer, je postcode, allemaal nummertjes. Nou...

Uit alle macht probeerde ik te begrijpen wat me gezegd werd, uit alle macht trachtte ik, wijs te worden uit de woorden....moest de hulp inroepen van zijn zoon, die hem misschien beter begreep. Uit alle macht, en dat was veel, maar we kwamen eruit. Ik was gewoon even bij hem binnen gelopen: zag...

Gewoon 1 februari, een normale maandag voor de meeste mensen en ik maak weer rariteiten mee...twee weken geleden begon ik een afspraak te maken voor mijn eega bij de oogarts, op drie keer rollen van ons huis af, daar staat het ziekenhuis. Twee weken terug werd me verteld dat ik over twee weken...

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen. Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de...

Best een grappige aanhef, op 't verkeerde been in de storm, want hoe kun je nou in 's hemelsnaam op een verkeerd been staan: en dan al helemaal in de storm. Met het verkeerde been uit bed stappen: ook al een leuke want je ligt geheid op je snufferd. Maar toch: kan het gebeuren dat ik op mijn...

Voor 't eerst in mijn bestaan heb ik vandaag met iets gegooid, niks gebroken maar de onmacht dat mijn handen niet meer doen wat ik graag wil dat ze doen, die onmacht brak me vandaag. Niks bijzonders misschien voor mensen die nu hun wenkbrauwen optrekken, maar voor mij, dat gigantische gevoel van...

En zo kan het voorkomen dat eega doordat ie niet lekker is, iets vergeet; dat overkomt natuurlijk iedereen wel eens maar dit was super-vervelend. Ik vraag hem vanuit de kamer: waarom ligt jouw ziekenhuiskaart op tafel, een grommend geluid komt me tegemoet. Ver******* ik had een afspraak in het...

Een veelgehoorde kreet: vroeger was alles beter, een tikje achterhaald want TOEN wist je niet beter, nam genoegen met datgene wat voorhanden was, immers: er was geen keus? Ouders met een volkstuin, wat betekende dat: seizoensgroenten bijvoorbeeld een aantal keren in de week voorgeschoteld...

Een appje op mijn mobiel (tja je gaat met je tijd mee, of niet?) mam: mag de kleine bij jou het weekend? Zonder na te denken zeg ik: natuurlijk. Het kind is opa-gek, heerlijk en ik ben totaal niet jaloers dat ie met Opa een heel ander contact heeft dan met Oma. Mam: moet je dat nog met Pap...

Tring, de telefoon, aan het nummer zie ik dat het bekend is, dus zeg ik mijn naam niet. Oma? Ja lieverd vertel eens hoe was je dag? Nou oma, ik probeerde je gisteren ook al te bellen maar je was in gesprek. Tja lieverd, dat kan, ik had iemand aan de telefoon die erg verdrietig was en dan kan ik...

Pletmachine achter de rug, dan moet je na een paar dagen wel weer terug, want de uitslag, tja dat weten we: daar moet je meestal op wachten. Inmiddels al een geroutineerd persoon kom ik bij de balie, wordt omhelsd door de verpleegkundige die me inmiddels al zes jaar meemaakt, dat kweekt en geeft...

Haar dagen zijn geteld, niet expliciet van ' morgen is het gedaan' haar dagen op aarde zijn geteld, het monster sloeg weer toe. Eerst dacht ze aan een verkoudheid, die maar niet verdween. Toen aan een griep die maar aanhield. Toch maar eens naar een dokter, die liet bloedprikken, en dan: komt...

Wat begon als een onschuldig lijkend griepje bleek na maanden toch geen simpel griepje te zijn, nee het was erg, erger dan iedereen had verwacht. En zo kreeg ze te horen dat de kanker al in vergevorderd stadium was. Niks meer aan te doen zei de arts. Niks meer aan te doen? Een verkoudheidje,...

1988-1989 was het, toen eega met een hernia plat moest liggen, geen sinecure voor een man maar ach: het kon en ging niet anders. Het leven ging gewoon door en zo gebeurde het dat er in huis het een en ander verkast moest worden. Nou was het nooit mijn sterkste kant om zware dingen te...

2016 Koningsdag, de geschiedenis herhaalde zich vandaag. Daar waar ik zelf vroeger met een kraampje de spulletjes van de kids stond te verkopen (en zij het net zo hard weer uitgaven aan de andere kraampjes) stond vandaag mijn stoere dochter letterlijk in weer en wind met een vracht aan...

Wat begon als een heel gewone zaterdag had een vervolg dat me nu, versleten en wel, op mijn gat laat zitten en nou weet ik best wel dat er goeie en minder goede dagen zijn, maar dit is duidelijk een mix van beide, een mens zou warempel van andere zaken uit zijn doen geraken. Eerst subtiel het...

Vakantietijd en tja die moet tegenwoordig worden doorgebracht op vaak heel mooie prijzige locaties. Op het moment dat er wat foto's via de social media (waar ik ook bij hoor) voorbijkomen, denk ik ineens terug aan de vakanties van toen. Niet dat er nou zoveel sprake was van echt vakantie vieren,...

Een weekje waren ze maar weg, een week = zeven dagen, zeven maal vierentwintig uur, maal de minuten en seconden = een soortement van eeuwigheid. Slaat nergens op natuurlijk maar zeven dagen is toch mooi, z e v e n dagen en die waren láng. Natuurlijk kregen we foto's binnen, berichtjes en zo...

Op RTL4 was woensdagavond een ingrijpend televisieprogramma over vijf mensen die allen ongeneeslijk ziek zijn en "ten dode zijn opgeschreven": ze zijn allemaal stuk voor stuk dood-gewone (sinister in dit geval) mensen. Vier hebben kanker, een man heeft ALS, en alle vijf hebben ze één ding...

1990 zal het zo'n beetje geweest zijn, ik was druk, altijd met twee banen, drie kinderen en een eega. Werkend in zowel de thuiszorg als 's avonds voor een schoonmaakbedrijf (waar ik het zo naar mijn zin had dat ik alleen al voor de lol ging werken) en een behoorlijk huishouden dat toch echt op...

Dertien jaar geleden is het alweer toen we toch weer overstag gingen om een hondje aan te schaffen. De keus van de naam liet ik over aan Oma, die er Wiskie van maakte...een heerlijk beessie maar het begin in ons gezinnetje liep niet meteen van een leien dakje. Dag 1: Er was ons aangeraden om...