Hartenkreten

De oude neogotische kerk is jaren geleden verbouwd tot Wijkcentrum maar enkele details herinneren nog aan de eredienst die hier eens plaatsvond. De grote bronzen klok die nooit meer van zich kan laten horen en die, wat verloren en verweesd, nog altijd een plaatsje heeft behouden in de gang en de boo...

Wanneer we op een schitterende dag als vandaag, door de gemeente toeren komen we door de weilanden met al wat daar normaal op thuis hoort, koeien, schapen, zelfs ooievaars zitten alweer hoog en droog gezellig te wachten op wat komen gaat…dan verschijnt het golfbal veld en je ziet stoere (? ) kerel...

Het heerlijke weer zorgt voor open ramen en deuren, natuurlijk, daar hoeft geen epidemie voor te heersen natuurlijk al is het met deze heerlijke temperatuur geen straf buiten- naar binnen te halen! En zo worden de vogels naar buiten gezet, heel gezond voor ze natuurlijk, maar het baasje had niet opg...

De beide vriendinnen hadden plaatsgenomen in de rieten tuinstoelen in de stille tuin vlakbij het landhuis. Ver strekte zich voor hun ogen de grasvlakte uit; het bezit van de familie en ook de feeërieke boog, begroeid met rozenstruiken lag in hun blikveld. In de vijver zaten brutale en ondeugende wa...

De lente is ingetreden, laat in mijn leven, die op wonderbaarlijke, grandioze wijze alles vergoedt wat scheef is gegaan. De lente die alle frustraties verzacht, die ieder ongeluk wegmasseert terwijl in Kiev en Marioepol een beestachtige schoft zijn gang gaat en alles ruïneert, alles op onvoorstelba...

Op de stempas, die mij bezorgd werd, is mijn trotse en elegante doopnaam "Catharina" vermeld, naast de andere doopnamen: "Cecilia Maria"; de naam die ik ook koester op mijn voordeur; de naam, eens, in 1953, geschonken aan mij door een intens liefhebbende moeder aan een kwetsbare en hulpeloze ba...

En jawel- na een paar weken afzien wat het weer betreft dan, doet de naam: Lente precies wat ervoor staat namelijk: een zonnetje laten schijnen, bomen in bloei, hier en daar narcissen en groen, veel groen. De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was, uit...

Haar fragiele, kwetsbare vrouwenlichaam is naar beneden gedwarreld als sneeuw of als regen maar ook als een - in haar ogen - waardeloos voorwerp langs de gevel van de Tilburgse Hoffmannflat tot grote ontsteltenis van alle bewoners... Ze is naar beneden gefladderd als een ongelukkige, gemankeerde,...

De Intercity glijdt ongelooflijk gracieus en elegant onder de overkapping het station van Tilburg binnen en het krachtige, machtige voertuig mindert vaart en komt tot stilstand. De trein zal me op mijn bestemming brengen; het dorp Rijssen in de verre provincie Overijssel; een reis van anderhalf uur....

Mijn arme, dierbare stad verwelkomde mij opnieuw. Het zonlicht van maart glansde op de beide grijze leistenen torens van de Heuvelse Kerk en de blauwgele vlag van Kroatië wapperde trots en fier aan haar gevel. Bonte duiven trippelden opgewekt op het plein. Het standbeeld van Koning Willem II was ge...

Café-Restaurant "Zomerlust" vormt als het ware een verlengstuk van de langgerekte Oisterwijksebaan waar mijn voorouders resideerden tot hun rampzalige doodvonnis werd geveld; in het buitengebied dat onze stad omgeeft als een groene, weelderige oase en aan de andere zijde van de oude draaibrug die...

Gezeten op de bank vóór de Copyshop kon ik de hond niet goed zien, maar het dier huilde hartstochtelijk en zo deerniswekkend dat de jammerklacht in de hele winkelgalerij te horen was. Het geluid drong overal doorheen, als regen die een jas doorweekt. Bij nadere inspectie bleek het om een klein...

De conversatie verloopt vlot, als een kabbelend en ruisend beekje dat over rotsblokken springt in een lokaal van Wijkcentrum "De Poorten" op een lentedag in 2022 als de dames van het knutselclubje bijeen zijn gekomen maar heikele onderwerpen zoals ziekte- en sterfgevallen worden in het gesprek nie...

Een ongetwijfeld Mongoloïde meisje staart me kennelijk verbaasd en zeer hardnekkig aan in Woonzorgcentrum "De Heikant" en de dames en heren in de eetzaal lijken ook hoogst verwonderd over mijn verschijning. De grote eetzaal is sfeervol ingericht en zeer ruim met een kunstwerk gelardeerd met rode ...

Het is een komen en gaan van reizigers en passanten bij de uitgang van ons Tilburgse station aan het Burgemeester Stekelenburgplein op een zaterdag in de vroege lente van dit jaar. Sommigen hebben plaatsgenomen op de stenen balustrades aldaar. Daar wachten ook drie heren, gekleed in het blauw-gele u...

Gezeten op ons balkon is er sprake van een gevoerd telefoongesprek ergens in de buurt, de beller heeft het toestel op ‘intercom ‘ staan en zo kunnen we mee luisteren naar wat er gezegd wordt, tenminste als we de taal zouden spreken die luid en duidelijk klinkt….de beller geeft een paar keer an...

Zachte voorjaarsregen tikt tegen mijn vensters en trompetgeschal weerklinkt uit de speakers. De trompetten heffen een treurige melodie aan; een treurnis die correspondeert met het verdriet in mijn hart; beter gezegd met mijn dode hart dat in mij rust; dat niet kon genezen, niet kon herstellen van de...

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het gel...

Naast het vele dat Tilburg biedt, hebben wij tevens de "Stadsgidserij", bemand en "bevrouwd" door enthousiaste Tilburgers die belangstellenden liefdevol rondleiden door hun eveneens zozeer geliefde (geboorte-)stad.... Vandaag vertrokken we bij het bronzen standbeeld van Koning Willem II op de...

Wat moet die dwaas het zwaar hebben, draagt een ballast mee van ongekende zwaarte, denk ik dan toch! Wat moet die enorme gek een loei zware rugzak dragen, met een ongekende hoeveelheid slachtoffers, met ontelbare gewonden, allemaal op zijn rug? Wat moet die knuppel een gebogen rug hebben, van de gew...

De mannen overweldigen en overspoelen de wereld; stoer en zelfbewust, vrolijk en kordaat; allen met een andere haardracht, als het ware voor ieder van hen speciaal bestemd en gemaakt. Velen van hen tref ik aan in onze onvolprezen LocHal en op een dag, toen de automatische deur om onbekende redenen ...

De vaste stamgaste van de diverse cafés waar ze iedere dag in alle godvergeten en ijzingwekkende eenzaamheid naar toe wandelt, mijn voormalige overbuurvrouw, ontmoette ik vandaag weer bij "De Katterug", gebogen over haar gebruikelijke lectuur. Ze verklaarde dat ze onverwacht en ongezien de Nassau...

Men herkent mij doorgaans aan mijn stem. Deze draagt ver en reikt ver, dus was het hoorbaar in de hele bus, dat ik vroeg naar "De Hovel" in Goirle (Het naburige dorp Goirle bezoek ik van oudsher met enige regelmaat en ik heb er vele voetstappen liggen). Enkele medepassagiers bleven na mijn verzoek...

De taxi, die op tijd gearriveerd is, zal hobbelend en schokkend, hotsend en botsend haar weg afleggen tot mijn ergernis, zodat mijn hele lichaam in opstand zal komen en de auto zal haar weg vervolgen door mij onbekende en onbestemde villawijken waar echter ongelooflijk kapitale villa's het uitzicht...

Op een mooie, nog koude dag aan de vooravond van de lente, toen her en der al paarse, gele en witte krokusjes waren verschenen, nam ik naast haar plaats bij de halte van lijn zeven. Ik begon maar voetstoots met de openingszin: "Het valt niet mee", altijd een voltreffer. Mevrouw was allerminst ...

Het heeft me jaren gekost om los van je te komen. Als ik nu aan je denk, dan denk ik aan onze mooie momenten samen. Maar ik heb geen erkenning meer nodig voor het verdriet dat je me hebt aangedaan. Eigenlijk heb ik niets meer van je nodig.

In het Twee Steden Ziekenhuis had ik een inkijkje in de ziekenkamers waarin verschillende patiënten uitgestrekt lagen op de witte bedden met bijpassende hoofdkussens en men beantwoordde mijn blikken eveneens; nieuwsgierig dan wel belangstellend. In de kleine, langwerpige wachtkamer aan het eind...

In het heldere en warme zonlicht dat binnenvalt door een opening tussen de gedeeltelijk gesloten gordijnen zie ik de stofdeeltjes dansen die me herinneren aan mijn vroegste jeugd toen ik, gezeten op de trap die de verdiepingen van het huis verbond en die voerde naar de met roodbruin hout betimmerde ...

Voor alle tv zenders die verslag doen van die vreselijke oorlog heb ik een verzoek: zouden jullie de foto van die vreselijke kerel die geacht wordt president te zijn, willen weren uit het beeld? Kijk, als muziek van Marco niet wordt gespeeld, Lil eveneens, en die dame van de Jumbo rel niet meer ten ...

Ook Tilburg, tegenwoordig vóór haar station getooid met grote, lichtgevende cijfers - de cijfers 013 van zijn kengetal - kent een labyrint van straten, mij zelfs nog gedeeltelijk onbekend, die ik met mijn vriendin moest doorkruisen om de Willem II straat en bioscoop "Cinecitta" te bereiken. Een...