Hartenkreten

Tot voor kort waren de pleinen en straten leeg en zwierf ik er rond; nu is plaats gemaakt voor het jaarlijkse spektakel. Jongens en meisjes, ouderen en jongeren en kinderen wandelen verwachtingsvol over de Spoorlaan in de richting van de festiviteiten, van het grote gebeuren. Het centrum van de s...

(voor Pamela Moore (1937 - 1964)) Jij bent geboren op 22 september 1937 in New York City. Jouw ouders Don en Isabel Moore waren allebeide schrijvers. Don redigeerde pulpromans en schreef strips en Isabel schreef voor 'Redbook' en 'Cosmopolitan' en zij schreef drie pulpromans voor Rinehart & C...

Het douchen duurde twee lange uren en al die tijd wachtte ik hier op. Het stond mij tegen geconfronteerd te worden met het landschap; het onheilspellende panorama van haar verwoeste borstpartij.... De woonkamer was in Engelse sfeer ingericht, geheel in overeenstemming met opleiding en interesse van...

Hij monsterde de kale plekken op mijn keukendeur, bekeek ze vluchtig en met deskundige ogen en kwam tot een diagnose als moest hij die als een arts stellen. Met zijn expertise zouden de werkzaamheden een uur in beslag nemen. Verf en gereedschap zou hij meebrengen. En zo wachtte ik de dag af waarop h...

Deze keer waren we naar Zwembad "De Drieburcht" gegaan (de naam is gemunt door een oude vriendin van me en verwijst naar de drie stoere torens in het stadswapen van onze stad). Mijn vriendin van lange jaren spartelde flink in het water en sloeg haar fragiele beentjes uit als een kikkervisje maar w...

Al de hele dag was het geluid van hamers en van boormachines te horen dat door het dunne plafond drong dat onze woningen scheidt. Geen ongezellig geluid, hoewel velen het hiermee oneens zouden zijn, en nu eens bij hoge uitzondering een teken van leven, van welk leven dan ook. De flat staat leeg nu d...

De bus volgde steeds de welbekende route (Von Weberstraat, Heikantlaan en verder): het parcours dat naar jou voerde, dat leidde naar je kleine huisje, in het voorjaar omringd door talloze krokussen en waar de "psychiatersfauteuil" voor me klaarstond. Je weigerde mij je armen; je armen die ik ...

Opa, op die oude foto zie ik je beeltenis (het nette pak met de pochet....). Als kind stond ik aan je graf en wenste je toe: "Rust zacht, lieve opa!" De armoede die je kende, kon je nauwelijks dragen maar in je "rijke tijd" was je vrijgevig, tot verbazing en ontsteltenis van de goegemeente. Ze...

Zijn levenswerk en zijn levensdoel vormen zijn draaiorgel en de muziek die het voortbrengt: chansons als "Daar bij die molen". Rustig, kalm en gelaten zit hij naast het orgel, een strohoed op het hoofd. Al tachtig jaar, Het orgel is bont en kleurig en versierd met onduidelijke gestalten van men...

Na dertig jaar trouwe dienst gaf de lamp het op, althans deze ging aan en uit bij tussenpozen, wat mijn trouwe Ilonka ergerde en op de zenuwen werkte. Ik had de meneer ontboden die voor een nieuwe lamp met LED-verlichting zou zorgen en hij verscheen inderdaad volgens afspraak en monteerde fluks en o...

Altijd had hij tegenover me gezeten aan de vergadertafel, de mannelijke armen waarin ik best eens had willen rusten en die ik zou willen omschrijven als "apenarmen" voór zich uitgestrekt op de tafel. Hij was altijd betrokken en meelevend geweest tot de dag kwam waarop ik moest vernemen dat de dod...

Ze klom de trappen op naar mijn appartement met een gigantische bos bloemen in de hand: bloemen in bonte kleuren, in wonderlijke gedaanten waarvan ik de namen niet ken en die hier nu staan te pronken in een doorzichtige glazen vaas. Het boeket, voor mijn achtenzestigste verjaardag, leek de perfect...

Mijn reis naar Rijssen (Overijssel) nam ongeveer twee uur in beslag. Via Nijmegen, Arnhem en Deventer, waar lage merkwaardig aandoende bouwsels het perron flankeren was mijn bestemming te bereiken. Onderweg flitsten de landschappen aan mijn ogen voorbij; de welige zomerweiden, op afstand de spitse t...

Sinds lang sierde een tekening van Haar, bedoeld als Kerstkaart, echter voorstellend Haarzelf, gekleed in haar gele, zijden trouwjurk en met een mandoline in de hand en gevleugeld als een engel, mogelijk haar prille huwelijksgeluk uit vergeten dagen symboliserend, mijn wand. Toen uiteindelijk de ...

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie ...

Daar waar ik verbannen ben, wil ik eens terugkeren. Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver, ve...

Ja hoor, die heb ik wel een redelijke brede rug zo van: je kunt m’n rug op of: alles langs je rug af laten glijden, dat is ook best een mooie en toch, kost het me moeite om sommige zaken langs m’n rug zo naar beneden te laten glijden! Natuurlijk weet ik dat ‘t het beste is maar soms dan werkt ...

Uit het vervallen boeket rijst nog een stengel op. Aan haar uiteinde draagt deze nog een lichtpaarse bloem. Ik ken haar naam niet. Is het de zwaardlelie die standhoudt? Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één kw...

De monsterlijke, satanisch aandoende gestalte van een bouwwerk dat eens diende tot tempel van literatuur, kunst en wetenschappen en waar ik vele voetstappen heb liggen, beheerst vandaag de dag het centrum van onze stad. Zwarte gaten als blinde, nietsziende ogen rijgen zich in de gevel aaneen. Een fo...

Daar staan op stakerige, houterige stelen, de rozen in die merkwaardige tuin aan het Westerpark. Zij dragen verschillende kleuren: roze, rood en geel, als waren zij de individuen die zij echter vanzelfsprekend niet zijn en nooit zullen zijn met ieder een eigen identiteit. Vaak ben ik de tuin gepasse...

Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering, omdat de gedichten zoveel betekenen, en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood is lijken de woorden nog helderder en geplaatst, alsof je ze niet kunt ontwijken onder het droeve maanlicht van de nacht. Je hebt urenlang in haar gedichten gedwaald...

Het was druk in Zwembad Stappegoor. Vele gillende en schreeuwende kinderen vierden de onstuimige roes en opwinding van hun jeugd bot, verdrongen elkaar in het klotsende water en gooiden met de deuren van de kleedhokjes. Ik had mijn oude, vervallen lichaam met de lobben en kwabben; het lichaam dat ik...

Ik kan me voorstellen dat vele vrijgezellen de flatjes in de Nassaustraat bevolken en hij was ongetwijfeld een van hen. Vroeger signaleerde ik hem vaak. Hij droeg koddige, oubollige hoedjes en maakte reisjes naar Antwerpen en Brussel en keerde daarvan terug met CD's van Ella Fitzgerald die hij me t...

De zomer is gekomen met milde temperaturen; men zou de atmosfeer en de stemming als mild en behaaglijk kunnen kenschetsen. De stad en haar terrassen ontvouwen zich voor wandelaars en bezoekers en ik ben een van hen. Het is goed toeven bij een kop Earl Grey-thee met twee cupjes koffiemelk, maar men i...

Nee: we buigen niet voor mensen die het voorzien hebben op ons Nederlanders, we zetten geen stap opzij als het gaat om misdadige acties, we laten zien, haren op de tanden te hebben en verzetten ons eveneens met: hand en tand! Dat daar niet veel van terecht komt is duidelijk, want de tegenpartij is m...

Ze was onderwijzeres geweest en had mij, haar oudste kleinkind, zozeer verwelkomd. Op die zwart-wit-foto uit 1953 zijn haar handen teder en liefdevol gevouwen om de baby die ik nog was. Later onderwees ze me in de sommetjes waarmee ik kersjes en huisjes leerde optellen en in de eerste klas een voo...

De eenzaamheid, die haar nooit tot een gewoonte is geworden, hangt in de atmosfeer als een kwalijke damp die een welhaast verstikkende werking op haar uitoefent. Gewend aan de Indonesische cultuur van haar jeugd als zij is, vloeien de jammerklachten van haar lippen in een stroom die geen einde kent....

In die tijd scheidden dunne, wankele wanden onze arbeiderswoningen en mijn moeder wist dat haar hulp werd ingeroepen als mevrouw B. met een voorwerp op de muur klopte. Mevrouw B. was onze trouwe buurvrouw die twee merkwaardige, hoogst excentrieke heren huisvestte; haar zoon en haar commensaal. Mevro...

Het bericht wat op diverse manieren bij de mens, dus ook bij ons binnen kwam dat er een krankzinnige idioot een misdaad journalist had neergeschoten, sloeg in als een bom. De reacties liegen er niet om, op klaarlichte dag staat een ongekende hufter in een volle straat met een pistool en vuurt, zeker...

De roze lelies ontvouwen zich en hun donkerrode meeldraden worden zichtbaar. Ligt daarin je zusterliefde besloten; de liefde die we deelden en die langs bergen en dalen langs ups and downs ging, die zozeer geschokt werd dat zij nauwelijks nog stand kon houden; ligt jouw liefde in de lelies besloten?...