Hartenkreten

We schreven november 2021. De benauwdheid en de hoest hadden veel terrein gewonnen. Ik was er zeer gelukkig mee dat de verplegers in de groen-gele kledij gekomen waren en ik bedankte hen uitvoerig. In een slordige nachtjapon, haast ontkleed, zat ik op de bank toen ze razendsnel het zuurstofmasker op...

Eens was aan de zuidrand van onze stad een soort boerderij waar vrouwen en kinderen samenkwamen. Hun leidinggevende, genaamd Yvonne, ontmoette ik jaren na dato plotseling en onverwacht in een kringloopzaak, gesitueerd aan de haven. Ze verklaarde mij dat de genoemde vrouwen destijds onwillig waren ge...

Ik had de belastingpapieren ongeordend opgestapeld in een map en deze à bout portant voorgelegd aan de jeugdige studente fiscale economie. De schittering, het elan en het ongebreidelde, pure enthousiasme van een stralende jeugd trad me tegemoet uit ogen als diamanten, elegant omringd door een randj...

Degene die mij heeft beschermd als niemand anders, die mijn leidsman en voorvechter was, die mijn studie heeft betaald, die mij deed luisteren naar die muziek, die ons beiden zozeer beroerde en die ons in vuur en vlam zette, staat afgebeeld op het kleine portret in zwart-wit dat tegen de wand is gep...

Je denkt dat je haar ziet. Maar je ziet nog zo veel niet. Haar pijn moeite en verdriet. Soms is ze met alles klaar en heeft ze het gigantisch zwaar. Dan vraagt ze zich af wie ben ik? En vind ze zichzelf dik. Ze ziet zichzelf lijden en wil zichzelf bevrijden maar ze is machteloos. Ze voelt zich krach...

Een kleine wond vertoonde zich aan de binnenzijde van mijn rechter middenvinger. Een onschuldige, geneeslijke kwetsuur, nauwelijks vergelijkbaar met de onzichtbare verwondingen en kwetsuren in mijn innerlijk, veroorzaakt door mijn voortgezette en ongelukkige, voortdurende en onbeantwoorde liefde die...

Ze had me vaak gesignaleerd zonder dat ik het wist en ze had zich van haar taak gekweten en zich van haar beste zijde laten zien. De blauwe ordner die ik had afgerekend en betaald, maar die ik vergat mee te nemen, had ze voor me achtergehouden en bewaard met een briefje erop, luidend: "betaald, ver...

Het is een ruim assortiment waaruit men kan kiezen bij de "Vincent Shop" aan de Havendijk in Tilburg. De nieuwe locatie doet zeker niet onder voor het oude, sinds enige tijd verlaten, onderkomen aan de Veemarktstraat en vormt zelfs een verbetering naar mijn idee maar toch wil men na de zomer teru...

Ze zat naast me te wachten op de houten bank vóór de Copyshop met in haar handen niets meer of minder dan wat beschouwd kan worden als de restanten van een poezenmand. Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op ster...

Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa's die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat zij...

....en dan, in die dagen dat de Goedheiligman en zijn knechten weer in het land waren, doorwaakte je de nacht in vreugdevolle afwachting van wat je de volgende morgen aan zou treffen. De tafel zou feestelijk gedekt zijn met een mooi kleed en daarop zou tot je verrassing de zwarte negerpop zitten die...

Vandaag stemmen we voor de Provinciale Staten en de Waterschappen. En oh, wat zijn er weer veel zwevende kiezers. Ik ben al sinds 22 november 2006 uit gezweefd. Ik stem op de ‘PvdD’, de Partij voor de Dieren. Nee!! Het zijn niet uitsluitend de dieren waar deze partij zich om bekommert! Het ...

De muziek van het wereldberoemde genie Wolfgang Amadeus Mozart, die zijn graf met eeuwen overstegen heeft (als men dat zo kan zeggen) kan nog altijd in hoge mate aanspreken en bekoren, maar zijn kamermuziek mist in mijn optiek de intense verhevenheid en schoonheid die men kan beluisteren in andere, ...

‘Landgenoten, welkom op deze persconferentie die u op dit ogenblik live kunt bijwonen op de radio, televisie en internet. De reden dat ik, uw president van dit prachtige land, mij tot u richt, is mijn grote bezorgdheid aangaande alle langdurige, gewelddadige conflicten tussen de verschillende bevo...

Het kleine merkje: "Côte d'Or" onder het olifantje op de verpakking van de chocoladerepen heeft mijn broer opgemerkt. Dit is zijn favoriete chocolade en ik breng deze steevast voor hem mee. Door met de handen de agenda's, zijn enige en dierbare bezit, te bekloppen, raakt hij zijn gevoelens en s...

Nu Jan en Alleman zijn of haar of het ongenoegen ventileert over allerlei gevoeligheden waar ík in ieder geval nog nooit bij heb stilgestaan, voel ik me niet langer bezwaard een probleem onder de aandacht te brengen waar ikzelf tegen aanloop en dat een flinke aanslag op mijn levensgeluk betekent en...

Opnieuw ben ik op weg gegaan naar de Piushaven met als doel de "Vincent-Shop" te bezoeken. Ik was gevorderd met mijn wandeling en ik had met mijn trage maar kordate en wilskrachtige stap de brug bereikt die leidt naar de winkel die onopvallend schuilgaat te midden van de huizenrij. Helaas ston...

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook do...

En zo was het altijd feest als ik jarig was. Alleen bij die ene unieke gelegenheid mocht ik vragen om het speciale gerecht dat Zij dan bij uitzondering zou bereiden in het kleine oventje in de keuken van ons arbeidershuisje. Dan mochten we genieten van het gehakt, omringd door de vlezige tomaten in ...

De "Bach"-flat rijst hoog op in Tilburg Noord. Zij draagt op de lichtblauwe, verticale pijlers van haar gevel de trotse naam van de wereldberoemde componist. Haar zeventien verdiepingen kostten de tol van vele levens. De afgrond lokte die een eind zou moeten maken aan ondraaglijke kwellingen en di...

‘Een tevreden mens is een onmens’. Ik heb het mijn vader meer dan eens en tijdens verschillende gelegenheden horen zeggen. Misschien heeft hij het zelf bedacht, misschien heeft hij het van een ander gehoord. Gelezen hebben zal hij het niet, want ik heb hem nooit een boek zien lezen. Pas tegen...

In de lage, witte "Maycrete"-woning woonde eens mevrouw Brouwer met haar drie kinderen Jeannette, Martin en Lambert. Martin werd mijn speelkameraad en vriendje, terwijl Lambert het leven al vroeg moest inwisselen voor de dood. Met Martin sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tollen die we ee...

Mijn vermiljoenrode bloed was vlot en willig gestroomd in het glazen buisje. De doktersassistente had onvervaard de welhaast verborgen ader in mijn arm aangeboord als een ingenieur op zoek naar olie in diepliggende gronden. Aan het laboratorium was de opdracht tot analyse verstrekt en men had daaraa...

De deuren die uitkomen op het portaal waar de trappen naar de diverse verdiepingen leiden, blijven hardnekkig en welhaast angstvallig en als het ware vijandig gesloten. Wat daarachter schuilgaat blijft een "terra incognita" voor mij, als een vreemd of vreemdsoortig universum, als een onbekende wer...

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange, ordelijk...

Vele buren heb ik niet gekend, maar allen waren toeschietelijk. Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen. Ze gingen een hopelijk florissante toekomst tegemoet in Tilburg West in een eengezinswoning met een tuin waa...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen aa...

We strompelden voort langs een soort van merkwaardig prieel waar onder een afdak een houten bank en enkele stoelen schenen uit te nodigen tot een uurtje van ontspanning en langs een glazen plantenkas die geen doel meer scheen te dienen en later over een bospad, geflankeerd door nog altijd kale bomen...

Het restaurant was wat morsig en verwaarloosd. Het was gesitueerd aan de brede straat die het dorp Dongen doorsnijdt. Het biedt uitzicht op een monumentale witte villa aan de overkant. Binnen hangen pontificaal voor de brede ramen roze Chinese lampionnen en er stonden merkwaardige porseleinen beelde...

Een brief schrijven Nog niet eens zo lang geleden schreven we elkaar brieven, met pen en papier. Nu kunnen veel mensen nog nauwelijks fatsoenlijk schrijven, want alles gaat via computer. Toch is en blijft met de hand schrijven belangrijk. Het is goed voor de creativiteit. De fijne motor...