Hartenkreten

....en zo beklommen wij eens die berghellingen, baadden wij in het zonlicht tijdens onze wandelingen over die slingerende paden tussen de groene weiden; zo was de zomer van ons zesentwintigste levensjaar en zo zou ik je weer willen zien, mijn Lanersbach! Ik zou je kleine kerkje zo graag weer wille...

Op het kleine meubelstukje; het kleine tafeltje met de witgelakte stangen en de glazen platen dat mij zo dierbaar is en dat mijn goede, sinds lang overleden moeder mij eens schonk, staat sinds jaar en dag een roestbruin, metalen kistje... Het kistje bevat nog altijd pakjes met geurige tabak, die z...

Nu de wind de bomen aan mijn venster in beweging zet en de blaadjes weer vallen, heb ik eindelijk het kaartje verstuurd waarop ik al zo lang geleden je Afrikaanse adres had genoteerd. Het kaartje toont een welige weide met tevreden koeien uit je vaderland en mijn woorden: "in verbondenheid". Z...

Als vanouds schemert een bleek licht door de beide glazen deuren aan weerszijden van ons trapportaal. Anoek, de jongedame die sinds een goed jaar de flat aan de andere zijde bewoont, is thuis. Voor mij vertegenwoordigt zij de gave, ongeschonden jeugd; zo ver van mij, zo onbereikbaar ver. En in ...

"Je hebt niet de ideale maten" verklaarde de bebaarde chef personeelszaken, wiens foto, het getuigenis van zijn lelijkheid, prominent was afgedrukt in het personeelsblad "maar ik zal je aannemen als mijn secretaresse als je je werk goed doet" (Ik was me er niet van bewust dat ik in mijn zomerblo...

Het Twee Steden Ziekenhuis verrijst voor mijn ogen zoals vijftig jaar geleden en haar kale en onopgesmukte gangen en ziekenkamers "verwelkomen" mij weer eens. Voor het hoge raam gezeten kijk ik uit op "zwangere" wolkenluchten en in de verte verheft zich bij de nieuwbouw aan de Lage Witsiebaan de...

Ongeveer twee jaar geleden waren de glazen van een van mijn brillen door krassen en krasjes vrijwel onbruikbaar geworden. Ik heb er toen haarlak op gespoten en ze waren weer prima in orde. Wat later merkte ik op dat het zicht in mijn door staar wat aangetaste linkeroog korte tijd verbeterde als ik ...

Ze zond me de kleurige ansichtkaarten uit haar zo dierbare Engeland waarop de oude huizen, als uit een voorgaande eeuw, staan afgebeeld en het uurwerk met de Romeinse cijfers waarvan de wijzers voorgoed tot stilstand zijn gekomen. Nooit meer zal ik Broadway in Worcestershire bezoeken, maar haar bri...

Men kan bezwaarlijk beweren dat de Kadoshop van het Nederlands Textielmuseum niet de moeite waard is. En dus bezocht ik het oude monumentale pand aan de Goirkestraat nog eens. Op lange tafels vindt men daar de meest merkwaardige en exclusieve artikelen, deels produkten van de textielnijverheid waara...

....en zo rusten mijn ogen vaak op het merkwaardige maar zo mooie en architectonisch zo geslaagde gebouw dat enkele jaren geleden verrees aan de overkant van de snelweg die mijn woning flankeert en daarnaast zie ik de onschuldige kinderen met hun skeltertjes en stepjes op een smalle geasfalteerde st...

Het was in die tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day liet horen. Raadselachtig ware...

Het is in feite toch wel wonderlijk hoe sinds jaar en dag in vele cafés en restaurants het suikerzakje circuleert.... En zo verschafte men mij een wondermooi exemplaar bij mijn bezoek aan Café-Restaurant "De Rustende Jager" met een kleine, petieterige afbeelding erop, als een klein, kunstzinnig...

Mijn beste vriendin schonk me een maiskolf. Ze adviseerde me de langwerpige vrucht te ontdoen van het groene blad dat haar als beschermend omhulsel omgaf en haar te verwarmen. Daarna kon ik knabbelen aan de zo toepasselijk "maisgeel" genoemde bolletjes en ik vroeg me af hoe toch een Onbekende ...

Kleine haiku-cyclus: De hond loopt snuivend door het veld, drukt elke bloem tegen de grond aan. Zijn baas volgt langzaam, murmelt zacht, kijkt nauwlettend naar alle grashalmen. Man en viervoeter zoeken almaar, verbeten. Waar wordt op gehoopt? Vage voetsporen; hand en vergrootg...

Daar ligt, tussen het geboomte, tussen de oude, hoge dennen die Tilburg West opluisteren, een oude speeltuin met vervallen en verroeste speeltoestellen: een glijbaan, een wip en een draaimolen. Vanuit het snel passerende voertuig kan ik er nauwelijks een blik op werpen; men noemt haar de "Karin Ween...

Ook Café-Restaurant "De Rustende Jager", grenzend aan de "Drunensche Duinen" in Biezenmortel, onlangs nog gehonoreerd met haar honderdjarig bestaan, mag er zijn en biedt met haar langgerekte en mooie serre een prima gelegenheid om samen te komen. Toen de herfst was ingetreden met slagregens e...

....en weer strekten de weilanden zich uit zover als onze ogen reikten met aan de horizon de rustieke windmolens die kalm hun rondjes draaiden.... Café-Restaurant "Peerke Donders" bevindt zich te midden van wat men echter bezwaarlijk een "woestenij" kan noemen. Binnen verwelkomden de jonge ...

Het kleine lokaal waarin we waren samengekomen en dat men met enige moeite ook wel een "huiskamer" zou kunnen noemen bood uitzicht op een feeërieke tuin met "Engelse" hagen en in de verte een schattig huisje dat bij nader inzien een volière bleek te zijn waarin vogels zich amuseerden die ik we...

Wie zich van de omgeving in Tilburg Zuid een aangename voorstelling maakt, zit ernaast. Merkwaardigerwijs zijn er twee huisnummers 22, een op het Transvaalplein en een verderop in de Oerlesestraat en ongelukkigerwijs belde ik aanvankelijk aan op het verkeerde adres alwaar een jongeman, kennelijk stu...

Op die storm volle zondagen, dat blaadjes met een noodgang de bomen uitvliegen alsof ze haast hebben, de dag begon met regen, die inmiddels gestopt is dat dan weer wel maar het er niet aanlokkelijk op maakt om eruit te gaan, juist zo’n zondag, waarop ik niks moet, niks hoef en wel alles mag? Oké...

In de woning die in Engelse sfeer is ingericht, waarin zij mij nooit eerder uitnodigde, ontving zij mij nu. Ze was in de steek gelaten door anderen, die haar valse beloften hadden gedaan en vroeg mij nu samen boodschappen te gaan doen. Ook de leden van haar "Christelijke" kerk hadden het blijkbaar...

....en zo herinner ik me nog goed hoe in die jaren (de zestiger jaren) vaders vriend van kantoor, genaamd Wim, bij ons aan huis kwam en Shakespeare voor hem reciteerde ("To be or not to be") om vader te troosten met zijn ongelukkige zoon; mijn broer Matthias.... Wim, of "meneer Lem" zoals we ...

Een heel natte, naargeestige, donkere, sombere, trieste en regenachtige dag, jawel dat was het vandaag! Oktober startte op precies deze wijze. Het licht in huis is amper uit geweest, zo donker was het binnen, maar we hebben spaarlampen dus het positieve deel is dan: dat we vandaag extra gespaard heb...

.....en zo staat het beeld van het huis mij vaak helder voor de geest; het beeld van mijn dierbare geboortehuis. Het droeg de namen van mijn voorouders in zwarte letters op wit email: "Broeckx-Schmitz". Haar drie verdiepingen waren met elkaar verbonden door bochtige trappen met wit gelakte leuning...

Het was een rommelige bedoening in ons Tilburgs ziekenhuis dat sinds 1983 haar muren verheft aan de Hilvarenbeekseweg en een plaatsje in het restaurant was niet gemakkelijk te vinden. De schermen die ons voor erger leed moeten behoeden zijn nu opgesteld tussen ons. De longarts lachte charismatisc...

Het virus amper te temmen zo lijkt het althans want het nieuws van gisteren liet ons weten dat: de kracht van het monster af lijkt te nemen? Mensen zijn, in tegenstelling tot het begin van de narigheid niet zo vreselijk ziek meer, dat op zich zou al mooi zijn, pure winst natuurlijk, vooropgesteld da...

Opnieuw rinkelt de telefoon in huize T, ditmaal de apotheek die met een anoniem nummer belt. Ik zat al schrap vanwege het Eneco verhaal natuurlijk maar dat waren ze dus niet en de dame vraagt of meneer ook thuis is? Jazeker is die thuis maar of mevrouw het ook met mijn persoontje af kan? Dat kan en ...

In mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren staat het beeldje, misschien aangeschaft op een rommelmarkt, voorstellende twee volumineuze vissen. ZIJ schonk het mij, ZIJ die nu de "verkorte" weg naar de dood in versneld tempo wenst te bewandelen en zij heeft er ongetwijfeld onze Rubensiaanse vro...

Zo togen we vanmorgen richting ziekenhuis, ik had een date, eega niet dus die mocht niet mee, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ie dat ook veel beter niet kan doen, dus hij wachtte braaf een soort van buiten, niet helemaal juist want buiten was het heel guur en binnen stond ie verdekt opge...

September is begonnen en er zit kou in de lucht maar een stralend blauwe hemel overkoepelt ons. Op de "Social Sofa" kun je altijd iemand ontmoeten (daar schijnen ze ook voor bedoeld te zijn). Mevrouw is drieënzeventig en ziet er nog goed uit. Dat heeft men haar ook gezegd. Maar de burenru...