Hartenkreten

Dat ik een bierkenner ben, mag je gerust van mij aannemen, want ik heb de meeste biersoorten wel geproefd en op waarde geschat. Net zoals de meesten ben ik begonnen met pilseners als Grolsch, Heineken, Oranjeboom, Warsteiner, Alfa, Brand, Hertog Jan, Palm, de Coninck, Jupiler en Amstel. Daarna ging ...

De Gendringenlaan bevindt zich in een uithoek van de stad. Een aardige en vriendelijke buschauffeur, getooid met armbanden en versierselen wijst mij de weg en hij schroomt niet mij onverwacht aan te spreken met "schat". Het zaaltje leunt aan tegen een Zorgcentrum en een eveneens vriendelijke barma...

Haiku De ijsvogel vlucht: klein, opbeurend blauw verdwijnt in dof winterriet. Prozatekst Fietsen onder de grauwe winterhemel. Daar gaat het langs dof groene weiden zonder sneeuw. Neerslachtig, maar berustend staat het dichte riet rondom die plas. Op die ene halm... Ooh, een prachtige i...

Men wil de patiënten van het E.Ziekenhuis die in verschillende fasen van hun ziekten verkeren en al dan niet in wanhoop, vertwijfeling of verdriet op de zondagmorgen iets bieden op het gebied van kunst en cultuur dat een kleine, weldadige uitvlucht vormt uit de smerige vergaarbak van ellende die he...

Ze lag uitgestrekt op het bed op de Afdeling Intensive Care; de lange, slanke hals als een zwanenhals; de sleutelbeenderen prominent naar voren springend en ik bezocht haar en bracht haar een rode bloem waarop een dauwdruppel was als de traan in mijn ogen. De wanhoopspoging was nog net verijdeld doo...

Het lot had me opnieuw naar de inrichting gevoerd en daar wachtte mijn broer op me als vanouds. Grijze haren sierden al zijn achterhoofd maar tot zijn stervensdag zou hij een onmondige kleuter blijven, een kind in het lichaam van een volwassen man. En tot mijn verrassing en ontroering reikte mijn br...

....en in die dagen, juist vóór Kerstmis, kwam de goede, lieve en trouwe Ilonka mij verrassen met een klein kunst-kerstboompje dat ze tooide met lichtjes en dat nu een rustgevende en weldadige sfeer teweegbrengt in de kamer, alsof de Kerstgedachte nu werkelijk een rol gaat spelen in deze kleine kr...

Nu de sneeuw weer is gevallen en zelfs een enkele sneeuwpop nog jeugdige sentimenten te voorschijn roept ligt de Tilburgse Spoorzone bevallig en majestueus uitgestrekt en zij wordt geflankeerd door de nieuwe krijtwitte bebouwing aan de Lange Nieuwstraat waartussen het torentje van het voormalige Cla...

De gedachten aan wat allang voorbij is, zijn dikwijls erg veranderlijk, betonen zich grillig en eigenzinnig. Soms hebben ze het aanzien van harde rotsen, die een strenge, stenen poort omvatten. Achter dikke tralies is een grimmige, zwarte nis te zien. Het meedogenloos harde slot weert stug en keiha...

De blauwe glazen vogel moet inmiddels haar bestemming bereikt hebben; de gemankeerde, als verlamde, machteloze vogel die zijn/haar vleugels niet meer kan uitslaan: een symbool voor mijn machteloosheid en zwakte. Onze ruzies verhevigden zich en de zo gewenste verzoening liet eindeloos en onnodig o...

Het zal de zogenaamde verzamelaars vreemd in de oren klinken, of in dit geval, vreemd om te lezen, maar ik kan niet tegen rommel. Wanneer je me vraagt: wat versta je onder rommel?, dan moet ik bekennen dat er bij mij al snel sprake is van rommel. Of dit komt omdat ik in een grijs verleden in de thui...

Het karkas, het chassis is opgehangen in de borstholte door een onbekende; het fragiele chassis dat nu begint te haperen, mankementen begint te vertonen. Het is mij niettemin dierbaar; dierbaar als mijn bloed, als mijn adem. Het tijdstip is onbekend; het finale tijdstip van het afscheid van alles wa...

De avonden en de nachten van mijn leven zijn voorbijgegaan met mateloze snelheid en in vliegende vaart en de wanhoop en de eenzaamheid hebben vaak overheerst en geregeerd, maar vandaag vond ik je onverwacht terug, althans je foto, in het herdenkingsboek, nu met baard en gedeeltelijk onherkenbaar; mi...

De Gemeente Tilburg is mij niet altijd goedgunstig geweest en vaak heeft zij de strop van de armoede verder aangetrokken dan draaglijk voor mij was en het is daarom verwonderlijk voor me dat Ilonka op een dag is verschenen: Ilonka, de jonge vrouw met de Hongaarse naam van wie ik ben gaan houden; Ilo...

Men heeft er nog iets van proberen te maken op de afdeling "Longgeneeskunde" van het E.Ziekenhuis te Tilburg, hoewel een en ander financieel gezien ook niet mee zal vallen. De kamers worden gesierd door huiselijke en feeërieke schemerlampjes; een armzalige en zielige poging en verlegenheidsoploss...

Mocht je nu denken dat het om een nobele verzetsgroep gaat, dan vergis je jezelf danig. Ik keek voor de tweede keer naar een documentaire over deze oprukkende stoottroep, die samenwerkte met de neonazistische groepering Blood & Honour. Ze zijn de radicale voorhoede van de PVV en FvD. Ze wilden in di...

Commotie verderop in de straat, politie en ambulance, blijkt mijn buurman richting boodschappen onwel van zijn fiets te zijn gevallen. Morgen ga ik naar de supermarkt want poes Layla mist de zorg van buurman. Wie denkt er nu aan brokjes, kattenbakkorrels en cupjes als de buurman van zijn fiets va...

Het Crematorium te Tilburg bestaat uit een samenstel van gebouwen, te weten het "Andante Café" waar je eventueel de dood kunt trachten te bezweren door een schrijfcursus, de imposante zaal "Aurora" met haar vele lichtjes waar ik mijn moeder ten grave droeg en niet te vergeten de strooivelden wa...

In de Bredase buitenwijk Muizenberg bevindt zich een bescheiden, maar zeer welkome zaak van de welbekende Albert Heijn. Voor wie tijdens het winkelend rond zien een beetje moe zijn, is hier smakelijk vertier bij even rustig zitten. Over een smalle kleine tafel dansen koffiedamp en bloemengeur zwie...

Ze was gearriveerd op de ziekenafdeling met een acute astma-aanval en liet ondanks alles niet na me onmiddellijk zonder reserves in haar warme hart van oudere vrouw, van goedhartige, levenservaren moeder te sluiten. Haar stakerige, hulpeloze, kwetsbare benen in de steunkousen had ze uitgestrekt op h...

Eind augustus van dit jaar woonden mijn echtgenote en ik al weer één jaar in dit lieflijke plaatsje op het eiland Goeree Overflakkee, hier in de volksmond ook “Het Zeepaardje” genoemd. Wij zijn inmiddels gewend geraakt aan de natuurlijke stilte die inherent is aan het wijduitgestrekte agrarisc...

Aangegaapt te worden vanachter een tafel met strakke, fixerende,nieuwsgierige blikken als was men een rariteit, een curiositeit: het valt niet mee . En wat wilde men in feite van mij? Ik kon moeilijk veronderstellen dat men wenste dat ik heel mijn enorme verdriet, misnoegen en onlustgevoelens de vri...

Soms verplaats ik, of doe ik althans een poging hiertoe, mijzelf in de vrucht die destijds mijn kind was, nee, ís en immer zal blijven. Visueel, dus fysiek, is het niet aanwezig, spiritueel daarentegen alleszins. De geest, het niet-stoffelijke betreffend, leeft en daarmee begeleidt mij in fases van...

.....en dan kwam ze naar hem toe, helemaal van Zeist naar Tilburg, met de trein. Haar obsessie bleef haar beheersen tot ze weer in zijn ogen zou kunnen staren en zich zou kunnen vergapen aan zijn majestueuze torso en aan de halve maan in zijn pantalon, die ze spannend, mysterieus en opwindend vond m...

Dan leef ik op, het ergeren aan de dag vol nepnieuws en engelstalige reclame eindelijk voorbij. Midden in de nacht valt bij mij het (niet meer bestaande) kwartje, slapen op de bank en morgen weer poeske de warmte van mijn kruis. Tenzij ik dood wakker word, dan houdt alles op, vrede mee.

De nacht heerste al over de stad toen de beide heren waren gearriveerd; de ene gekleed in helgroen verplegersuniform. Hij droeg een zware, metalen koffer die ongetwijfeld medische hulpmiddelen en medicamenten bevatte en hij keek medegedongen dan wel medelijdend dan wel belangstellend naar een doek a...

Dat bos vol herfstkleuren... Ha, even je fiets aan een boompje vastleggen en die lange dreef aflopen! Vol van al die najaarspracht ga je terug naar je rijwiel. Maar wat is dat?! Een Schotse Hooglander ligt vlak naast je fiets rustig te herkauwen. Verschillende soortgenoten van hem doen hetzelfde, a...

Als de hemel aarzelt tussen indigo en ijsblauw in die vroege dagen van december, weet ik dat Sinterklaas weer in het land is...... In die goede, oude tijd woonden we samen in het kapitale vooroorlogse huis: vader, moeder. oma, de twee dochters en de hond Driekus. De surprise-avond was altijd z...

Wat heb ik toch een bloedhekel aan anonieme bellers, ze verknallen je dag, wat me vanmiddag tot twee keer toe gebeurd is; de telefoon gaat, op zich niet vreemd maar in het scherm staat “anoniem”, dan druk ik het groene knopje in en zeg alleen maar: goedemiddag! Meer niet! Een stem met buitenl...

Nee, het was bepaald geen misdaad tegen de menselijkheid, maar toch had ik moeten beseffen dat ik een parelkettinkje had moeten dragen op het nette mantelpakje zoals de andere secretaressen en bovenal dat ik met mijn achterwerk had moeten wiegen; met mijn overigens allerminst fraaie achterwerk, als ...