Weerzien met mijn oude leraar
De avonden en de nachten van mijn leven zijn voorbijgegaan met mateloze snelheid en in vliegende vaart en de wanhoop en de eenzaamheid hebben vaak overheerst en geregeerd, maar vandaag vond ik je onverwacht terug, althans je foto, in het herdenkingsboek, nu met baard en gedeeltelijk onherkenbaar; mijn Herman, mijn onvergetelijke leraar Grieks.
Mijn vader had mij de school gegund; de vriendelijke en zo erudiete leraren, vertegenwoordigers van de cultuur en wetenschap die hij zozeer adoreerde en op een sokkel plaatste: zijn inderdaad begaafde dochter zou opgevangen worden in dat door hem boven alles geprefereerde milieu.
En nu, Herman, is onze tijd bijna voorbij en maak ik de sprong over de wild kolkende rivier van de tijd en vind ik je nog terug, op de valreep en welhaast in de klauwen van de dood.
Als je nog ergens leeft, ben je nu vierentachtig.
Geplaatst in de categorie: school