Hartenkreten over natuur

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar...

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is...

Achter Kapsalon "PureLou" aan de Schouwburgring waar ik op een zonnige morgen in mei ben beland, bevindt zich een kleine, merkwaardige binnenplaats waar het goed toeven is. Deze biedt uitzicht op enkele ondefinieerbare bouwsels; ongetwijfeld de achterzijde van statige Tilburgse woningen en...

Niet ver van mijn woning, in de nabijheid van de rotonde aan de Ringbaan West, van het tankstation en van de gebouwen van Traverse die uit lichtbruine steen zijn opgetrokken, bevindt zich een merkwaardig verwilderd terrein, een onverwacht stukje natuur te midden van de troosteloze omgeving. Soms...

Kale takken tikken in de wind tegen elkaar als klapperende botten. Kristallijnen korrels dwarrelen omlaag en kussen de bevrozen mossen. De vlijmscherpe winterwind bespeelt verkleurde herfstbladeren als muzieknoten. Hun breekbare melodie vormt de ijskoude wintervoorbode. In de ijle heldere...

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en...

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken...

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het...

In het park staat fragiel een boompje, haar wortels zuigen elk jaar de lente uit de bodem. Je hoort haar bijna zuchten, ze verlangt naar die eerste lauwe voorjaarsdroppels. Ontknop mij naar de bloesems, laat mij tot leven komen. In de week dat dat gebeurt, rijd ik op m'n fiets speciaal voor dat...

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon. Mijn beste vriendin had een...

Toen ik was neergeknield langs een landelijke weg, ontvouwde zich een kleine wereld voor mijn ogen; een klein, petieterig maar wonderbaarlijk universum.... Daar stond een minuscuul lieflijk plantje met lichtblauwe bloempjes; geworteld in de harde zandgrond en opgeschoten, streed het de strijd...

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere...

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare...

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons...

In deze warme periode hebben vooral de ouderen en de zieken onder ons het niet gemakkelijk. Moeilijk is een beter woord omdat: mensen met een luchtaandoening b.v. COPD of mensen met een hartprobleem last hebben van ' te weing zuurstof in de lucht'; het lijkt wel alsof dat minder wordt, naarmate...

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.

Wandelen langs boswegen geeft altijd weer rust en ontspanning. Maar je stemming kan opeens veranderen. Om je heen klinkt het geluid van schuifelende voeten, geritsel en licht gestamp. Word je beslopen en beloerd? Je kijkt spiedend om je heen, en bent gerustgesteld. Het is de klank van het ...

Zacht tikt januariregen tegen mijn venster in een gestaag ritme. De nacht treedt nu in..... De volgende dag toont de hemel zich vlekkerig, grijs en wit. Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal...

De Tilburgse architectuur verdient geen schoonheidsprijs en voor wie zich erin waagt ligt de neerslachtigheid op de loer, zeker in een seizoen dat getekend wordt door grauwheid, verval en somberheid. En zo hobbelde lijn zeven voort door die gribus, toen ineens achter de huizen een regenboog...

Het is veertig jaar geleden dat ik met vriendinnen het bosgebied doorkruiste nabij de oude kapel in bosgebied "De Brand" in Udenhout. Daar bloeien nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen...

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in...

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo...

Een ongelooflijk fraaie, volmaakt ronde maan, gedeeltelijk verlicht, is verschenen aan mijn hemel en ik sla deze gade uit mijn hoge venster. De avond zal nu spoedig vallen en de natuur noopt tot stilte en bezinning. Een Onbekende schonk ons de wonderbaarlijke schoonheid van de planeten, van het...

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen. Kleine groene blaadjes sieren al haar takken en in de zomer zal de groene weelde van wat men wellicht zou kunnen...

De Conradhof bevindt zich in een uithoek van onze stad, afzijdig van de Korvelseweg, in een buurt die geen naam mag hebben en die allerminst uitmunt door architectonische schoonheid. Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei...

Ik wandelde in het bos en kwam tot de ontdekking hoe lang ik mij zelf dit fijne gevoel onthouden had. En ik was hier omdat een goede vriendin tegen mij gezegd had:‘Deze week ga je een keer weer eens het bos in, één zijn met de natuur”. Wat heb ik dit gevoel lang niet meer gevoeld: de...

Dwaalblikkend zoekt de ochtendglans haar weg door de nacht terwijl de morgen weemoedig zucht. Op zoek naar hogere en zachtere sferen ligt het veld erbij in wit vertakte mistlagen, waarbij dauwreflectie grasgroen gaat ombuigen tot herfstkleuren. Verliefd kust de zon de rondingen van haar grote...

Zwarte vleugels van overal overvallen mijn huis, in deze tijd van het jaar vliegen ze getwee met hun grappige grijze kopjes. Kauwen herkauwen hun afkomst, ze kunnen niet anders, vliegen in vlucht door de lucht over mijn dak en schijten alles onder als ze in de bomen van het park zijn beland. Nog...

HARK! DE KLYSTER SJONGT Hark, de klyster sjongt! Fannemoarn om seis oere wekker wurden en hearde in klyster sjongen. Jonge jonge wat waard ik bliid. Fuort en daliks sette ik it finster iepen, it wie nog tsjuster. Hy song hiel moai, kalm, boartlik, lud, helder, mei faryaasje, as wie it al...