Hartenkreten

Verbijsterd luister en kijk ik naar het nieuws, eh, kijken en luisteren we samen naar het nieuws moet ik zeggen. De avondklok wordt toegelicht met de acties die we dan niet mogen uitvoeren. Het is hartstikke duidelijk althans voor ons, een probleem is het evenmin, we weten immers niet beter en wille...

Het is nog koud in januari. Mevrouw heeft haar rollator geparkeerd bij de halte van lijn zeven. Ze gluurt als verdwaasd boven haar mondkap uit. De chauffeur van lijn zeven spreekt haar aan: "Hoort u mij, mevrouw?" De dame zou zijn moeder kunnen zijn. Mevrouw stapt in en neemt naast mij plaats. ...

Ze keken zo vreselijk goed uit, letten zo heel erg goed op, waren toppers op het gebied van hygiëne, echt waar! Niemand had dan ook verwacht dat juist hij, op advies van zijn baas, net als alle andere medewerkers getest zou worden en dat de uitslag positief was! Dat was schrikken, oh natuurlijk had...

In vorm van vrij gedicht: Het vernuft de speurzin en vaardigheid van een dievenbende oogsten soms ongewild bewondering en zin dit ook te hebben ofschoon met slechte bedoeling tot verfoeilijk doel aangewend mocht deze kunde de wereld dienen zich geven aan mensen rondom het lel...

De lobben, die mij mede tot vrouw stempelen, die neerhangen en die als halve citroenen en bekroond door de kwetsbare, fragiele speldenknoppen van de tepels op mijn bovenlichaam rusten, betast en onderzoek ik, overigens zonder sensuele of "erotiserende" bedoelingen, maar ze geven hun geheimen niet ...

Ze waren met zijn tweeën gekomen; de medewerkster van de welzijnsorganisatie en de jongedame die zich "Laura" noemde. Mevrouw ging meteen maar "autoritair" aantekeningen maken op een notitieblok over mijn dagelijkse bezigheden; waarom, met welk doel? Nu, wegens de massahysterie en de kuddementa...

Ze draagt haar grijze, dunne haar achterovergekamd als een helm en haar gezicht is doorgroefd met diepe lijnen. Haar uiterlijke onvolkomenheden symboliseren haar wijsheid, ontwikkeling, overwicht en levenservaring. Ze is zes jaar ouder dan ik en is geboren in het jaar 1947, kort na de grote were...

Het televisieprogramma "Rail Away" van de EO behoort zeker tot mijn favoriete programma's. In de landschappen die aan het oog voorbijtrekken; de steden, de gebergten, de rotspartijen, de vlakten, de weiden, de zeeën en meren aanschouwt men een lieflijkheid en een idyllische wereld die overigens ...

Het is, geloof ik, Toon Kortooms die de naam gemunt heeft; een epitheton ornans: "een blooze kriekske". Mijn moeder hield van de romans van Kortooms en van zijn humor en gaf haar zozeer geliefde dochter en mijn zus die naam. Inderdaad bezat mijn zus in haar jeugd volop blozende wangen met een kui...

Hij kwam aanzetten met veel apparatuur in een zware, zwarte koffer en klaagde meteen maar dat de trappen in het trapportaal van mijn flat niet breed genoeg waren om hem te doen passeren. In mijn woonkamer stelde hij op het enige tafeltje dat ik beschikbaar had en dat gelardeerd is met lichtgroene la...

Het was op een dag in het warmste seizoen; op een zaterdag in juni. Het kindje - dat was ik - zou het doodgeboren en zozeer betreurde meisje moeten opvolgen. De bevalling was zwaar en moeilijk; pas op het laatste moment riep vader Dr. Adeling erbij. "Waarom heb je me niet eerder laten komen?" vro...

Gisteren had ik het al gelezen, maar nu heeft het zelfs het NOS journaal gehaald. Er is een uitbraak(je) van waarschijnlijk het Coronavirus in het woonzorgcentrum 't Suyderhuys' en enkele bewoners/medewerkers zijn er ook nog eens besmet met de Engelse variant. Is me dat even schrikken. Het tehui...

In vroeger dagen, namelijk de vijftiger jaren van de vorige eeuw, bevond het halfcirkelvormige Boerhaaveplein zich nog aan de voet van de Spoorlijn die tot op de huidige dag Tilburg met onder meer 's-Hertogenbosch verbindt. De straten in de omgeving die het oude ziekenhuis omcirkelden waren, als mo...

Gedurende negen lange jaren had ik het kriebelige, minuscule en voor anderen mysterieuze en onleesbare handschrift van de Chef Personeelszaken ontcijferd. Gepromoveerd tot secretaresse draaide ik in een latere fase mijn rondjes op de waanzinnige carrousel van de werkzaamheden. Ik had nooit kunnen vo...

Verschillende door de Natuur bont gedessineerde honden dartelden vrolijk in het rond op een nog winterse dag in ons Landschapspark "De Oude Warande". Onder anderen een zwart-wit gevlekt exemplaar en een "wandelende bontjas" en de opgewekte dieren maakten graag kennis met elkaar. Een zonnetje s...

Het gaat er echt van komen, ik zie het zo gebeuren dat verjaardagen net als feestdagen een ultieme uitdaging wordt qua vieren! Wederom een kleinkind jarig met de schitterende leeftijd van 12 hele jaren, jawel! Een tiener, een puber, ach geef het een naam, bij mij blijft er op de kalender gewoon Jasm...

Tijdens die vroege jaren was het wel eens het geval dat de "ratrace" van de schoolcarrière onderbroken werd door een griepje. Dan hoefde ik even niet de riedel "Groningen, Zoutkamp, Uithuizen" in mijn hoofd te stampen en de kleurige landkaarten te tekenen die vergezeld gingen van de lijst met p...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van h...

'Voor alle postbodes van Nederland', zo luidt de adressering op de kaart van een 9-jarig meisje uit het Friese Molkwerum. Een dorpje aan de boorden van het IJsselmeer. Met deze kaart bedankt deze jonge Friezin alle postbodes voor de bezorging van alle kerst- en nieuwjaarskaarten en wenst zij ons a...

Het was zeker niet de eerste keer dat ik hem tegenkwam. Deze keer trof ik hem aan op een bankje in het Westerpark, smullend van een ijsje. Het ijs kleefde ook aan zijn lippen en ik stelde hem de vraag of hij nog tobde. Hij tobde soms nog wel veel volgens zijn verklaring, maar gelukkigerwijs vormde ...

De kwetsbare beentjes van de lieflijke baby rusten op de schoot van de moeder, die het meisje dat haar dochtertje is boven alles ter wereld liefheeft. We schrijven vijftiger jaren van de vorige eeuw. De moeder draagt een ouderwetse zijden jurk. De vader aan haar zijde kijkt met liefdevolle en betrok...

Nooit van tevoren heb ik geweten dat het zo zou gaan verlopen. Mijn lange schoolcarrière was tenslotte ten einde gekomen en mijn trotse ouders mochten in de gymzaal de diploma-uitreiking bijwonen. De scholieren paradeerden langs de langgerekte tafel en schudden de leraren de hand en ik was een van ...

Nog altijd denk ik terug aan Oma E, ze woonde een deur verder dan wij en op de derde verdieping ook nog, ze was een lief oud mensje wat verder niemand had en dol op kinderen en wij als kleintjes vonden oma E een lief mens, ook al,omdat de eigen grootouders ver weg woonden. Elke ochtend als ik naar s...

Hij noemde mij "Juffrouw Broeckx". Toen ik nog mooi en jong was, schijnt hij wel gecharmeerd geweest te zijn. Ik was zijn buurvrouw en twee keer per jaar moest ik me uitstrekken op zijn onderzoeksbank voor het borstonderzoek. Dan kwam hij met zijn koele handen en kneedde en betastte de lichaamsdel...

Vandaag lees ik dat kinderen mogelijk de sleutelfactor zijn bij de verspreiding van het Coronavirus. Zal mij benieuwen (niet echt dus) wat voor mening zulke types als Marianne Zwagerman en Jort Kelder daar nu weer over hebben. ‘Dor hout’ moet je snoeien volgens die figuren. Griezelige opmerkin...

.....en zo herinner ik me tevens hoe mijn goede en zo getormenteerde en betreurenswaardige moeder ons op Oudejaarsavond nooit oliebollen voorschotelde maar hoe ze appelbeignets maakte, een soort alternatieve lekkernij die ook goed voldeed en waarmee we eveneens tevreden waren. Ze was hoe dan ook een...

....en in die langvervlogen tijd, in de zeventiger jaren, vond nog altijd die verkoop van stoffen plaats in de fabriekshallen van onze stad, die een laatste reminiscentie vormden aan de teloor gegane textielindustrie en ik ging er samen met de allerliefste op af. De balen kleurige stof waren uitgest...

Af en toe beschouw ik nog wel eens je portret en dan denk ik bij tijd en wijle dat die trekken van hemelse verhevenheid op je gezicht die mij zozeer plachten te inspireren en te herinneren aan eeuwige bovenaardse schoonheid in werkelijkheid een uitdrukking vormden van je onpeilbare droefenis die ik ...

Met de "Hovercraft" hadden we de overtocht gewaagd. De boot trok een spoor van opgewekt, opspattend water achter zich aan. In de Britse hoofdstad waren we welkom in een hooggelegen appartement waar we thee dronken en marmelade aten De Tower met haar kroonjuwelen en de Big Ben maakten veel indruk en...

Het was in de tijd dat ik en mijn zus de lagere school bezochten. Onze kerstboom, leunend op een houten staketsel, gesierd met kerstballen en engelenhaar en bekroond door de feestelijke piek, stond als ieder jaar opgesteld in onze woonkamer. Nu wilde het geval dat we in onze woning een wilde kat...