Hartenkreten

Uit de oude as laaiden soms nog vonken op als er een sporadisch, incidenteel bericht kwam van over de oceaan, uit de verste verte, een teken dat ook in ZIJN hart de liefde en vriendschap niet helemaal afgestorven, uitgestorven, gedoofd waren. Daarna weer de radiostilte en de leegte, het terugvall...

Echt goed lezen is moeilijk De literaire wereld is volgens mij een bolwerk waarin je moeilijk kunt doordringen. Dat vind ik wel eens jammer. De meeste mensen hebben het zo moeilijk hun hoofd boven water te houden en zitten zo vol spanningen dat ze voor een boek lezen geen tijd hebben laat staan zi...

Het zangerige, dromerige liedje, genoemd in de titel, zong mijn lieftallige, jonge, mooie moeder met mij in mijn jeugdjaren en ze voegde er de frase aan toe: "Doe nu je blauwe oogjes maar dicht, want morgen is het weer licht" Een moeder zocht met haar schizofrene zoon eens schelpen aan het stra...

Zacht tikt januariregen tegen mijn venster in een gestaag ritme. De nacht treedt nu in..... De volgende dag toont de hemel zich vlekkerig, grijs en wit. Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal ...

Tanka De wintermorgen toont drie ooievaars, staande op lantaarnpalen. Is het koude Vaderland beter dan Afrika 's zon? In proza Op een wintermorgen fietste ik van Breda naar Made. Drie lantaarnpalen aan de weg hadden een ooievaar boven op zich. Ik keek er met grote bewondering naar en ...

...en als we dan bij oma mochten komen op een van de eerste dagen van elk nieuw jaar in het kapitale vooroorlogse hoekhuis waarin we geboren waren en dat we eens zelf bewoond hadden, gaf ze ons die nieuwjaarskoeken, die ovale bruine koeken waarop in geglaceerde witte letters de goede wensen voor het...

FOPPO EN MEREL OCHTEND WINTER ZONDAG 2018 IN NIEUWE HUIS Elke dag vier uur snachts wakker met thee en beschuit en droom en van bed af met snotneus en pafke en mooie zachte muziek Foppo is een beetje ziek en ligt veel op bed De merel komt smorgens een liedje voor hem zingen en hij geeft Hem b...

In die tijd en in die zomer had ze zozeer gewenst dat die poort die die bloementuin begrensde plotseling en onverwacht open zou zwaaien en dat Hij daar weer voor haar zou staan, in vol ornaat, in zijn groene zomerjas. Maar haar handen reikten tevergeefs naar het verre continent, naar de verten die ...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecili, sinds lang niet meer in leven, die de lieflij...

Ze was de vriendin van zijn zus, van zijn getormenteerde zus die haar eigen einde zou kiezen en bepalen uit wanhoop en vertwijfeling in later jaren en ze kwam dus aan huis in het kapitale vooroorlogse pand. Hij hoefde niet vaak op te kijken van zijn gebruikelijke lectuur om haar tot zijn jonge, flam...

Ze hoorde de laatste tijd wat minder, maar schonk er niet meteen aandacht aan. Dat veranderde toen ze merkte dat bij snel het hoofd omdraaien duizelig werd. Toch maar een afspraak maken bij de huisarts, want die bezoek je natuurlijk als eerste! De arts kon op het eerste gezicht niets vinden, maar...

Samen besloten we naar Museum Boerhaave te gaan in Leiden. Zij, mijn vriendin, keek op Internet hoe laat een voor ons geschikte stoptrein naar Holland Spoor ging, met een optimale aansluiting naar Centraal station in Leiden. Ik had de opdracht mijn telefoon naar 100% te laden. Google op het apparaa...

Onnoemelijk veel kerken en geestelijke groepen zijn bij elkaar een oceaan van grote golven, die met of zonder stormwind snel voortrollen. Hun waterruggen trillen onophoudelijk, grijpen daarbij als spitse handen, vol verlangen om snel te werpen en daarna des te meer op te vangen. Het denkende schu...

De laatste tijd ben ik met een zoektocht bezig. Geïnspireerd door mijn werk in een kringloopwinkel. Mensen gooien de meest mooie waardevolle boeken weg. Ik zit er met mijn neus bovenop. Beter dan in de bibliotheek groeit mijn kennis en verbreedt het zich. Echt goed lezen kan ik soms niet meer, omd...

De "Vincent Shop" vormt een bescheiden winkel met tweedehands goederen, gesitueerd onder de pinakels en ornamenten van de Heuvelse Kerk, die uittorenen boven haar binnenplaats en ingeklemd in de binnenstad als een parel in een oester. Men kan hier allerlei afgedankte spullen bewonderen zoals een li...

VERSCHIL VOOR EN NA HET MOBIELTJE VOLGENS FOPPE fop zijn mobieltje is niks hij kan er alleen mee bellen en gebeld worden maar neemt niet op en belt ook niet. Wel neemt hij hem mee als hij naar buiten gaat bang om te verdwalen en in de auto bang voor pech en belt soms nog iemand uit een lang verle...

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open.... Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren en die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen h...

....en tijdens die ontmoetingen vond onze "uitwisseling" plaats die geen uitwisseling was en onze onwerkelijke communicatie. Als zij dan met naar binnen gekeerde blikken tegenover me zat, meende ik dat ze weer luisterde naar haar "stemmen" die haar wellicht ongehoorde en helse opdrachten gaven....

In de lange rij vóór de kassa vestigden mijn ogen zich op de schijnbaar zinloze tekst: "Inlegkruisjes 39 eurocent". Het was druk in de supermarkt. Om onnaspeurlijke redenen drong zich ineens het beeld aan me op van mijn eerste pop, Rosa genaamd, en van het beertje waarmee ik op die oude foto sto...

In het nieuws van vorige week is opnieuw naar voren gekomen dat kanker weer op de twijfelachtige eerste plaats staat als het gaat om sterfgevallen en dat is nou net de eerste plaats die niemand wil halen, geen hond, geen kat, geen vogel, geen mens. Niemand wil op een podium staan en een lintje, ...

Men moet het nooit prefereren rond te dwalen of rond te dazen in Winkelcentrum Westermarkt te Tilburg, zeker niet als het alweer Blue Monday is (en dat schijnt het tegenwoordig iedere week te zijn) en als de hemel boven ons hangt als een vuile dweil die ons dreigt neer te drukken en te verzwelgen. B...

Men zegt dat taal evolueert, veranderingen zijn onontkoombaar, oude woorden verkruimelen in de tijd en nieuwe worden toegevoegd. Maar als zelfs Belgen dan als zeggen als het dan is, dan begrijp ik dat er sprake is van verloedering van de Nederlandse taal. Dat competatieve dictee is, wat mij betreft...

Tjonge jonge wat wordt er weer gemopperd en geklaagd. De Rijn gaat een heel stuk boven NAP, ofwel: mensen gaan er met natte voeten lopen, tenzij ze kaplaarzen aanhebben... Afgelopen week waren de sluizen dicht, mijn zicht is op de stormvloedkering tussen Capelle en Krimpen, dus als die sluit, ver...

....en weer ging ik de weg die ik talloze malen eerder was gegaan en mijn liefdesverdriet hield niet op mij te martelen, geselen en kwellen. Ik was uitgestapt bij de halte aan de Von Weberstraat en passeerde de oude ophaalbrug. Een welgedane, kennelijk tevreden eend ritselde met haar vleugels, gezet...

"Hey Joe" roepen Filippino's vaak naar iedere blanke buitenlander "No Cano" roep ik terug als ze zich tot mij wenden; "Holland" Dat antwoord stelt hen teleur: De USA,hoe onbegrijpelijk ook, is voor vele Filippino's nog steeds het beloofde land. Vreemd blijft het: "Hey Joe" is een...

En ach, hoe lachte men steeds bij de bakker om die uiterst flauwe one-liners die ik debiteerde en die helemaal niet getuigden van werkelijke humor, hoewel men het zo opvatte, terwijl men niet wist dat achter mijn bordpapieren façade zoveel meer schuilging: de werkelijke humor, de diepgang en de ern...

Iemand moet gedacht hebben: "Ik/we ga/gaan voor die stumperds ook eens iets doen". En zo mocht ik, bij uitzondering, een kerstpakket komen ophalen in een buitenwijk, in een uithoek van de stad. De Frans Erensstraat is nog moeilijk te vinden. Wie mijn weldoener en voorvechter is, blijft onduidel...

Tanka een zwerm goudhaantjes vliegt tussen natte bomen: winterse kaalheid wordt versierd door mengeling van ronddraaiende kleuren. Tekst in proza Het park aan de rand van de stad is vol doorweekte grasvelden en natte, kale bomen. Opeens vliegt er een zwerm goudhaantjes tussen de stamm...

Ze droeg haar zevenentachtig jaar met waardigheid en humor en, letterlijk gesproken, droeg ze een mogelijk zelfgehaakte baret die steeds van haar grijze lokken scheen af te tuimelen. Ze ging graag mee met de uitstapjes van de "Opstapbus" en babbelde dan honderduit, bijvoorbeeld over haar kunstgebi...

Op de afdeling Longgeneeskunde van het E.Ziekenhuis vindt men een klein zithoekje met enkele tafels en stoelen. Als men wil kan men hier enkele gedateerde damestijdschriften inzien met de gebruikelijke artikelen en illustraties over Barbiepoppen die allemaal volledig identiek schijnen te zijn en men...