Hartenkreten

De grijsharige meneer die vóór mij zat in de tram die haar ogenschijnlijk eindeloze parcours voortzette op het traject Den Haag - Zoetermeer verzekerde mij dat hij de kluts op digitaal gebied geheel kwijt was. Wat een overeenstemming kwam tot stand tijdens de korte ogenblikken, gedurende het momen...

Plotseling stond hij vóór me en ik kon zijn naam wel uitschreeuwen: "Sjoerd!". Hij was de zoon van mijn tante en hij droeg de gelaatstrekken van de moeder en van de opa, mijn goede oom Gérard. Na lange jaren van ijzingwekkende vervreemding en eenzaamheid, en na een leven, geleefd in sferen en o...

Ik werd aanvankelijk wel degelijk opgenomen in de groep en ik volvoerde het notuleerwerk met enig enthousiasme. We kwamen samen in het Zorgcentrum en vanzelfsprekend voerden de personen die zichzelf het belangrijkst vonden het hoogste woord. Er stond een geringe vergoeding tegenover die mijn des...

Een onopvallende straat, die alleen aan de aandachtige en zorgvuldige wandelaar opvalt, leidt als vanouds naar het Energieplein waar M., de trouwhartige en deskundige fysiotherapeut, zijn praktijk heeft. Ik ben de weg weer gegaan naar die voorziening en het was alsof men op mij gewacht had. De l...

In de helverlichte winkel aan de Bredaseweg waar mijn oude gezicht waarmee ik niet meer op de cover kan, weerspiegeld werd in de blinkende spiegels, trok de optometrist een willekeurige lade open. Hij toonde mij een montuur dat aan de prijs was: driehonderd euro. Eerder had hij mij gevraagd met mi...

Toen de verwarmingsmonteur was vertrokken (een mooie he-man of Apollo gekleed in het zwarte uniform met de tekst "Feenstra" op zijn benen en billen; ik had hem gadegeslagen terwijl hij "deskundig morrelde" aan de apparatuur) vertrok ik naar Café-Restaurant "De Burgerij" aan de Noordstraat. Da...

Een smalle stenen trap leidt onvermoed en haast ongezien naar de speelgoedzaak in het centrum van onze stad. De collectie die men daar aantreft is enorm uitgebreid, maar ik koos slechts voor de "Bakugan-ballen" op aanraden van de moeder van de kleine jongen. De helgroene, glanzende ballen met ...

Met de verpleger had ik een stilzwijgende verstandhouding. We lachten beiden geamuseerd maar met mildheid en mededogen om het lot van mijn tragische en betreurenswaardige broer die op die bewuste dag drie platen uit het plafond gesloopt had. "Wil Thijs niet kleuren in het mooie boekje?" vroeg i...

Het seizoen naderde zijn voltooiing en de bomen stonden al in herfsttooi. Zo zou eveneens spoedig de eindfase van ons samenzijn, noodzakelijkerwijs, maar tot mijn grote en zeer onrustbarende gevoelens van treurnis aan moeten breken. De bus had mij hobbelend en schokkend door Brabantse dorpjes gev...

Het bureautje stamt uit 1920 en is dus ruim een eeuw oud. Het behoorde tot de inboedel van mijn voorvaderlijk huis; het huis aan de Oude Markt, waartoe eveneens de monumentale spiegelkast behoorde die mijn huis nog siert en waarin mijn voorouders hun beeltenis moeten hebben aanschouwd. Lang nog ston...

De dood zou niet meer lang op zich doen wachten; deze werd verwacht. Ik was met een gigantisch boeket op pad gegaan naar de Anselmusstraat om de verdiensten te erkennen waarvoor hij niet gehonoreerd was en om de collega te zijn die hij gemist en zozeer verdiend had. Zwaar vermagerd maar toch nog...

HERFSTVERHAAL FOPPE 2022 Na de lange warme zomer eindelijk koeler weer en herfst de eerste blaadjes vallen en het heeft eindelijk geregend voor de tuin. Ik heb de warme trui al aan en stevige schoenen alles is weer opgefrist en vers eten in huis en uitgerust en het weekend is nu aan de beurt. Ik ...

De diverse etablissementen in en om de stad lijken soms alle variaties op een thema te vormen met hun authentieke inrichting van oud hout en glaswerk, met de prenten aan de wand en met de muziek die weerklinkt. En er zijn er vele. Zo ook lijken soms de weduwen die reizen met de "Opstapbus" alle...

Een hoge omheining, een forse, groen geverfde en met klimop begroeide balustrade verheft zich in Tilburg Zuid naast de spoorbaan die de stad met Den Bosch verbindt. Zij dient om de wanhoopspogingen van de betreurenswaardige slachtoffers van het "psychiatrisch regime" op Psychiatrisch Ziekenhuis "...

Een Regiotaxi hobbelt voort als een mislukte cakewalk door de straten, die alle de naam van een componist toebedeeld hebben gekregen. In de Massenetstraat stapt mevrouw in en vervolgens vloeien vele klachten van haar lippen. Diepe rimpels, lopend van ooghoek naar mondhoek, tekenen haar gezicht en ha...

Nog altijd verblijft hij daar, is hij daar, in de inrichting, zijn miserabele thuis, zijn verblijfplaats. Daar denkt hij aan mij, wacht hij op mij, die hij altijd zozeer verwelkomt, naar wiens komst hij zozeer uitziet. Onbekend blijft mij altijd hoe in zijn zozeer gemankeerde brein de verlangens...

Hoe wonderlijk was het, dat ik samen met de vriend die ik vond in de slaapstad, een soort satellietstad van de metropool, op een regenachtige zondagmiddag, vijftig jaar na ons eindexamen, toen de winter van ons zeventigste levensjaar op handen was, plotseling de beginregels van de Ilias reciteerde, ...

In de Tuinstraat in Tilburg bevindt zich onvermoed achter een gevel een mooie, ruime, studentenkamer, eens bewoond door mijn jeugdvriend, student economie. Zijn naam was Martien, Martien van V., en eens had hij van een zakenreis een klein, groen metalen kikkertje voor me meegebracht dat ik nog lang ...

Mevrouw was wonderlijk uitgedost. Zij droeg een zwarte hoed met veel tierelantijnen eraan. Ik werd hartelijk verwelkomd want vandaag was het de grote dag van de opening van "Het Boshuis", de nieuwe voorziening voor ouderen van "De Wever". Hoewel we genodigd waren voor het grote feest, koos i...

Een herinnering houdt mijn beste vriendin levend aan de man die mijn vader was en wiens genen krioelen in mijn bloed en aderen. En zo herleeft hij, leeft hij voort als had niet het graf zijn terugkeer en wederopstanding voor altijd onmogelijk gemaakt, verhinderd en verboden... In mijn gezichtsuit...

Het helpt dus echt: bij aanschaf van een nieuwe klok krijg ik een Chinees gelukspoppetje terwijl ik vraag: zijn er alleen maar Chinezen, dringt de waarheid door: het zijn Chinese poppetjes dus hebben ze een Chinees uiterlijk! Slim! Met het poppetje in de hand, manlief de klok bij zich, dringt he...

Mevrouw is hypergevoelig geraakt voor de hoe dan ook zwakke geluiden die haar enerveren en doen opschrikken. De geluiden van een overvliegend vliegtuig of de onbestemde en ondefinieerbare geluiden die in het gebouw waarin zij is ondergebracht, weerklinken. De verwarring neemt toe en ze vroeg me een ...

De leraar, onze trouwe en zeer religieuze leraar, een pater die een heel netwerk bezat van nonnen en paters in Frankrijk, Zwitserland en Italië, waarop hij een beroep kon doen, hield een verrassing voor ons, scholieren, achter de hand: een reis die op handen was en waarvan we nog geen weet hadden. ...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam op de Afdeling Tekstverwerking van het grote kantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in een roze wollen jurk, waakte zoals een kloek over haar kippen waakt over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen hing tegen de ...

De dames en heren van de Verenigde Senioren Partij kwamen bijeen in een ruimte op de bovenste etage van ons voormalige gemeentehuis. Het lokaal bood een grandioos en spectaculair uitzicht over de mij zo vertrouwde stad. Ik had me opgeworpen als hun notuliste. De complimenten over mijn onbezoldig...

Mijn pijnlijke linkerbeen heb ik meegesleept tot aan de Veemarktstraat. Daar is het altijd gezellig in de Vincent Shop waar drie oudere, grijsharige dames het bewind voeren. Het is er een oase voor armoedzaaiers. Jong en oud snuffelt er rond en men betast de kleding aan de rekken vluchtig alsof men ...

Haar sinds lange tijd grijze haar valt in een lok gedeeltelijk over haar gezicht. Haar kleine, lieflijke handen zijn zwaar getekend door ouderdomsvlekken, zoals het hart en de ziel getekend en verminkt zijn door de opeenstapeling van incidenten in haar leven, door de insnijdingen van de pijn, van he...

Ik ben gearriveerd op het Zorgcentrum. Het blijkt dat de verwarring van mijn vriendin is toegenomen, maar zij wil graag boodschappen gaan doen bij de "grote Albert Heijn", een in Tilburg bij vrijwel de gehele bevolking bekende en in hoog aanzien staande zaak. Vandaag zal de wispelturigheid toesl...

Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?). "De foto is goed", beweerde hij, tactis...

Mevrouw was naast me komen zitten op het metalen zitje bij de bushalte. Diepe rimpels bezetten haar gezicht en hals. Haar bruine, trouwhartige ogen waarmee zij opgewekt de wereld scheen te beschouwen rustten in diepe opgezwollen beddingen. "Wij komen uit Goirle", verklaarde ze, "maar we wonen...