Hartenkreten

In de jaren zeventig van de vorige eeuw hebben de schatrijke Texaanse gebroeders Hunt de zilvermarkt gemanipuleerd in de verwachting daar veel geld mee te verdienen. Op zeker moment hadden ze bijna de helft van de wereldvoorraad aan zilver in hun bezit en de prijs steeg in 1980 tot ruim het vijfentw...

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd Ik heb weleens overwogen hoe het zou zij...

Toen ik het kobaltblauwe straatnaambordje met daarop de witte letters "Wattstraat" weer zag, wist ik: hier heb ik eens geleefd, gedroomd en gestudeerd in het krakkemikkige pand; de etage in de nabijheid van het kerkhof en van het gebouw met de benaming "Mater Dei" waar mijn jeugdvriendin zich ee...

Fragiele blaadjes dwarrelden van de bomen neer en kondigden aan of bevestigden dat het weer herfst was. Het was een heldere oktoberdag met een hemel, blauw als die van juli maar de kou zat al in de lucht. Ik was uitgenodigd voor een "Halloween-party" in het langwerpige gebouw, gelegen aan de snelw...

Ja, u leest het goed, vaginale droogheid gaat het helemaal worden volgens de fabrikanten die er een middeltje tegen uitgevonden hebben. Wordt waarschijnlijk anti-witte vloed in poedervorm, ook inzetbaar tegen schimmel. Volgens de reclame (Canesten) gaat de kut er van glimlachen, het wachten is nu op...

De afwasmachine braakte uren aan een stuk haar vracht uit; vorken, messen en lepels in een kennelijk nooit aflatende stroom. Ik werd geacht er met een "big smile" bij te staan en een en ander op te vangen en af te drogen want mijn motivatie voor het werk was een vereiste en een voorwaarde. De m...

....en daar trok die stoet, die tot melancholie stemmende optocht die de tranen naar de ogen doet wellen, nog door de straten, een kennelijk laatste reminiscentie, een armzalig restant van het enorme, gigantische drama dat zeventig jaar geleden de wereld bijna vernietigde en verscheurde. In de verte...

De artsen hebben het hem plompverloren medegedeeld want de artsen nemen tegenwoordig geen blad voor de mond: "Uw ziekte is erger dan kanker. Als deze medicijnen niet helpen, dan hebt u nog maar kort te leven" Hij komt met zijn "zuurstorcabine" nog naar de fitness en trapt nog een kilometer we...

Je hoort er steeds vaker over en ook op FB word je er mee lastig gevallen. Klinkt verleidelijk allemaal. Maar ik blijf er steeds maar een onbehaaglijk gevoel bij krijgen, vertrouw het niet. Maar het zijn toch niet de stomste mensen die meedoen en er zijn al mensen rijk van geworden. Mis ik door mijn...

De mens is een streber. Hij streeft en streeft door, ook als hij zesentachtig is. De "horreur" van de doodsvertwijfeling, van de existentiële angst, van de immense leegte van de kosmos waarin men wegzinkt als een atoom, van het naakte, bleke skelet dringen niet door in de gezellige, burgerlijke w...

De rust van dit bos geeft mij altijd zo'n rijk gevoel. In het bijzonder in de herfst. Het dan dagelijkse veranderende kleurenpalet, het tempo der dingen, dat tussen die weelderige herfststormen en mystiek rustige ochtenden van nevels lijkt te pendelen. Zie dan toch die in de verte stil grazende ree...

Hij kwam aanstrompelen bij de bushalte. Zijn O-benen deden een hippisch verleden veronderstellen. Schijnbaar in overeenstemming daarmee verklaarde hij: "De paarden die de haver verdienen, krijgen haar niet" en hij liet me in het ongewisse of hij doelde op de miskende verdiensten van zijn echtgenot...

Het is de tijd van al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende liefdes en van het daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en beesten, van vossen en blokken, het is de studententijd waarnaar zo is uitgezien. Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans overheerse...

En zo belde ik vandaag alvast twee maanden voor het ‘risicojaar’ weer begint maar even met de zorgleverancier, dit omdat een beller nou eenmaal sneller is en men meteen op kan zoeken wat er voor antwoord komt. Natuurlijk weet ik dat dit ook via de pc kan, natuurlijk weet ik dat je in kunt loggen...

Na zeven jaar ben je teruggekomen en gedurende die zeven jaar had ik op je gewacht. De intercontinentale telefoonlijn was haast bezweken onder mijn emoties. Een krans, een tooi van grijze haren sierde je hoofd als een aureool en ik had een amoureus programma geïnstalleerd in het computertje tussen ...

Onlangs kreeg ik via een email te weten, dat er een griezelverhaal van mij is geplaatst in de bundel 'Enge verhalen bundel' van uitgeverij Apples & Oranges. De bundel kost 14,95 euro en hij is voor lezers van 16 jaar en ouder. Hij heeft 168 pagina's en hij is o.a. bij Bol.Com te bestellen. Wat ik oo...

Onlangs las ik in “hartenkreet nr. 3985” van schrijver Fred een opmerkelijke, onder de noemer humor geplaatste tekst, die ik om de context niet aan te tasten, hier nogmaals citeer: “TWIJFEL, EEN LOGISCH VERVOLG Het houdt niet op, niet vanzelf. Munchhausen by proxy, zet zelf maar de umlaut ...

Ik heb een wonderlijke vriend gekend en momenteel zet hij zijn bijzondere avonturen voort in een ver tropisch land. Mijn vriend is zeer lenig en kon op zijn hoofd staan, een ludieke actie die hij van tijd tot tijd bij allerlei gelegenheden volvoerde. Mijn verdriet barstte uit als ik hem miste; fel ...

Toen ik weer in het Zorgcentrum kwam, legde mevrouw juist de laatste hand aan de bonte harlekijn die ze zelf gebreid had. Een kraag van blauw met wit gemêleerde wol sierde nu zijn hals en de pop was opgevuld met oude panty's. Half blind en doof, vond mevrouw nog moed te werken aan de harlekijn. Zi...

Zo kwam er in het nieuws voorbij dat een man in Limburg beboet werd. Nou worden er wel meer bekeuringen uitgedeeld natuurlijk dus is dit helemaal niet zo vreemd, echter als je hoort waarom dan gaan je haren staan, zoals je niet wilt dat ze staan, dan gaat ook je begrijpertje met je op de loop! De...

Op een vroege wintermorgen, ten tijde van de Rooms-katholieke feestdagen Allerheiligen of Allerzielen, staan twee oudere dames te kleumen voor de deur van de supermarkt en ik ben een van hen. Het is het tijdstip waarop men de doden, die men geen plezier meer kan doen, niettemin op de begraafplaatsen...

Het houdt niet op, niet vanzelf. Munchhausen by proxy, zet zelf maar de umlaut op de u, ik word zo moe van die mensen die alle ellende op de wereld naar zich toe trekken. Slachtofferrol over de rug van anderen, te ziek voor woorden.

Haar flatje was me niet onbekend gebleven. Ze had er niets van weten te maken. Twee lusteloze, slome vissen zwommen er rond in een kom; een teken van leven. Dat was alles. Was haar daad te voorzien geweest? Alleen de zeventiende verdieping bood haar nog soelaas toen haar val een feit was. Haar t...

Als de pijn van het leven me te groot wordt en ik wil afkicken van alle ellende en pijn dan zet ik 'Gert van Hoef' organist op via 'Youtube.nl' tik ik in "Blijf mij mij Heer" of "Eens als de bazuinen klinken"; "Grote God wij loven U"; "Komt als kinderen van het licht" Dat alles...

In het restaurant is niets veranderd sinds mijn voorgaande bezoek; de zalen en vertrekken tonen zich in al hun luister en luxe. Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen ...

Er stonden jonge meiden achter de counter. Snel en vaardig bedienden ze ons, de gasten, met vette porties frites met mayonaise en satésaus. Aan het tafeltje, buiten op het terras, keek ik recht in de verouderde gezichten van mijn mede-passagiers. Een mevrouw hengelde naar een antwoord van mijn ...

De bomen staan in een koud, helder licht. Het is oktober. Twee maanden scheiden ons van elkaar en twee continenten. "Wat geestelijk leeft, kan men niet doden"; verankerd ben je aan mijn hart, aan mijn ziel, aan mijn geest. Die magische machine zendt me niettemin berichten van jouw hand. ...

Vaak kwam ik haar tegen tijdens mijn eveneens doelloze, zinloze escapades; ze verwende zich zichzelf vaak met steeds nieuwe cadeautjes, al dan niet aangeschaft in Kringloopwinkels om het overweldigende psychische leed te stelpen..... Zo liet ze me bij onze laatste ontmoeting een glazen brander zi...

Een zwarte jongen met blikkerend gebit kwam mij de plant brengen en ik bedankte hem. Ik had deze gekozen uit het ruime assortiment bij GroenRijk en gaf hem een ereplaatsje in mijn huis op een groen lattentafeltje onder het zwart-witte portret van mijn moeder. Meteen al viel het late zonlicht van ...

Overgoten duinen, sidderend ruim water en een zon die stekend rode rimpels strekt naar het strand. Ultieme eenzaamheid, ondeelbaar licht, zand smelt onder mijn blote voeten, stralend liefkoos ik de genadige golven. Dag...