Peinzend over mijn intercontinentale liefde.......
De bomen staan in een koud, helder licht. Het is oktober.
Twee maanden scheiden ons van elkaar en twee continenten.
"Wat geestelijk leeft, kan men niet doden"; verankerd ben je aan mijn hart, aan mijn ziel, aan mijn geest.
Die magische machine zendt me niettemin berichten van jouw hand.
In het restaurant is het licht bleek en helder.
Ik weet nu dat je bij me bent en zult blijven tot lang na wat ons al evenmin zal kunnen scheiden; het finale gebeuren dat ons wacht, dat ons onherroepelijk wacht......
Geplaatst in de categorie: liefde