Hartenkreten over verdriet

....en daar trok die stoet, die tot melancholie stemmende optocht die de tranen naar de ogen doet wellen, nog door de straten, een kennelijk laatste reminiscentie, een armzalig restant van het enorme, gigantische drama dat zeventig jaar geleden de wereld bijna vernietigde en verscheurde. In de...

Het is kerstnacht, voor de tweeduizendenzesde keer hult men een krijsende netgeborene in lappen, legt men het neer in ouderwets stro. Een rechtgeaarde katholiek komt nu thuis van de nachtmis, eet in gezinsverband een beboterde plak van de stol, "spijs doet laven". Dit alles in het kader van...

Mijn lage landje glijdt in rap tempo af naar normen en waarden die alleen nog maar gelden als je iets in de melk te brokkelen hebt. En dat is aan een quotum gebonden. De taal, die men soms bezigt, stuitend gewoon. Meerdere betekent tegenwoordig niet meer superieur, er boven staand, neen, Dikkie...

Laatst sprak ik een vrouw, die in staat is binnen vijf minuten haar hele leven te vertellen. Wanneer ze mij ziet klampt ze me vaak aan en moet ik weer een heel verhaal aanhoren. Liefst ontwijk ik haar, maar dat lukt niet altijd. Ze had pas haar veertigste verjaardag gevierd. Ze ziet er leuk uit,...

Ik kijk in de spiegel. Voor het eerst staat het mij aan wat ik zie: het beeld is helder. De tijd is aan mij voorbij gegaan en nu pas word ik wakker. 6 jaar later zie en voel ik alles. Herinneringen van vroeger komen naar boven. Wil ik dit wel weten? wil ik wel voelen? Ja dit is mijn grond waar...

In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...

Bij de opgewekte mail over promotie en trots ouderschap zat een foto van een vrolijke hummel met een aanstekelijke lach. Ik glimlachte opgelucht. Was dit even goed nieuws! Hoe anders dan die kille decemberdag van het verlate kraambezoek. De afspraak was gemaakt, de kersverse moeder bleek uit te...

Dat ben ik als ik te diep in een glas heb gekeken, een moslim is het zomaar, een taske thee voldoet. Job verkwanselt de hoofstad van Nederland, tijd voor een andere baan, een wereldstad naar de kloten geholpen, maar wacht eens, daar ligt een uitkering in het verschiet. Wouter verloochent al...

Dat wilde ik ook worden, later, wist ik veel dat ik daarmee de gelukkigste periode uit mijn leven zou afsluiten. Omdat ik wilde groeien ben ik nu kleiner dan ooit, het meisje dat nieuwsgierig was naar wat die grote mensen in de voorkamer elkaar te zeggen hadden, dat meisje is volwassen geworden....

Krijgen we een gesprek. En wat denk je: hij vindt dat ik niet tegen een verschil van mening kan. Zeg ik: wat voor verschil van mening? DIT was geen verschil van mening. Zegt hij: ja wel hoor. En dáár laat jij een relatie op stranden. Zeg ik: néé dit is géén verschil van mening. Een...

Niets is minder dan jouw afwezigheid, die het leven achterlaat in kilte. De leegte die jij in mijn hart hebt geschapen is groter dan de leegheid van het universum. Dieper dan de diepste afgrond en natter dan de grootste treurwilg. De oneindigheid bereikt zijn grenzen en de cyclische gebeurtenissen...

Mijn verlangen naar jou: Ik smachtte en verlangde naar jouw warmte Ik smachtte en verlangde naar jouw aandacht Ik smachtte en verlangde naar jouw liefde Steeds weer kriebels, door maar aan die tijd terug te denken. Inmiddels heb je voor een zoveelste keer hard de deur voor m'n neus...

Ik heb wat met Ouddorp in Zeeland, ik heb er het een en ander beleefd toen ik volop wakker was. Allereerst zijn we er ooit als gezin op vakantie geweest, dat gebeurde heel slim, mijn vader preekte er dan in ruil voor overnachting in het huis van de koster. Hij preekte dan niet alleen in Ouddorp,...

Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...

Mevrouw Bazen was indertijd mijn eerste klant in de hh-zorg, via een advertentie in een lokaal krantje rommelde ik mij de zorg in. Totaal geen ervaring, ging als een idioot tekeer en zij zei mij alleen maar "doe eens rustig". Haar slaapkamer grensde aan een verwilderde tuin, na zeven...

Ik ken hem een jaar of acht, kwam hem tegen toen ik mijn baan verloor. Hij is imker, verzorgt met zijn gevleugelde vriendinnetjes de botanische tuinen in het park. En dat doet hij goed, ze noemen hem niet voor niets de bijenkoning, bevruchtend gaat hij zijns weegs. Onlangs kwam ik hem tegen,...

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn...

Als klein, katholiek, jongetje had ik een favoriet persoon in de bijbelse geschiedenis. Maria Magdalena, ik spreek die naam nog steeds eervol uit. Wat heeft die vrouw te verduren gehad, de goegemeente walste over haar heen en de elite had genoeg geld om haar te nemen. Haar nachten waren...

Die eerste versmelting in de mond, jouw lange haren blond deden mij naar adem happen. Gebeurde zomaar in een zomer die maar niet voorbij ging. Alles was goed, we dansten lieflijk en woest tot dat ene nummer werd op gezet. Stairway to heaven, lekker lang slijpen en een excuus om elkaars lijven te...

Missen...doe ik nog al wat, wie niet? Je vader en moeder, broer of zus die ik nooit had, wat je niet gehad hebt kun je ook niet missen, misschien niet, maar je mist wel degelijk iets als je alleen opgroeit. De mensen van "vroeger" al dan niet in leven. Familie...ach herinneringen. Gescheiden,...

De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten...... Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten...

Mooi woord, geeft aan dat je ergens voor staat. Vol overgave dien je van repliek, tegelijkertijd maakt het zwak, want je laat het achterste van je tong zien. En dat proeft bitter.....

Ik kijk vanaf het strand naar de horizon. Kerstmis zonder jou. De eerste. De eerste kerstmis zonder jou bedoel ik. Vergeten doe ik niet. Kan ik niet. De pijn in mijn ziel verhindert dat. Waarom moest het zo zijn? Waarom al die pijn? Maar ik weet dat als het ooit mijn tijd is dat jij me zult...

Depressief lig ik in bed. God, kon ik mijn tranen maar inruilen voor krokodillentranen schiet er door mij heen. Zou dat niet geweldig zijn? Mijn ogen vallen dicht en een krokrodil verschijnt in mijn droom. Hij kijkt me met koude, natte ogen aan en ik moet er even om rillen. “Hier heb je...

Laatst kwam er een kennisje van mij op bezoek. 'Ik wil zelfmoord plegen' zei ze. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg haar 'waarom?'. 'Ik zie het niet meer zitten, àlles gaat mis, ach laat maar...' Toen vroeg ik haar hoe ze het wilde doen. 'Pillen innemen, of van de flat...

Langzaam raakt het huis leeg en schoon. Ontmanteld, ontzield ook. Meter voor meter ruim ik op en maak ik schoon. Kast na kast, kamer na kamer, huis en hoofd. Ik ga verhuizen en moet veel wegdoen en bij alles wat ik in mijn handen neem heb ik mijn herinneringen. De laatste rozen die ik van mijn...

Dit is eigenlijk geen hartenkreet, zelfs geen verhaal of relaas, maar bittere werkelijkheid. De eerste keer dat ik haar ontmoette begon ze de dag, 's middags, met een biertje, koud uit bed. Vergezeld van een zelfgefabriceerde mentholsigaret, want dat luchtte op. Dat sigaretje was haar Mascotte,...

En zo moeten wij alleen doorgaan met onze dans op deze wereld. Terwijl jullie ergens in het universum rondzweven. De pijn in de stem van Donovan raakte mijn ziel toen hij mij jullie noodlot meedeelde. Onze goede vriend en zijn zo aanbeden Lena en Gina zijn niet meer. Ben ik nog steeds een vent?...

Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...

De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de...