Hartenkreten over welzijn

Nog meer hete dagen en het roer gaat om in de binnenzee van mijn oceanisch brein. Al die hitte maakt op den duur aartsluie wezens van ons, we gaan zelfs loom denken en we doen er uren over om tot handelingen over te gaan. Nu zie ik ook wel dat een ander deel van de mensheid juist heel druk gaat...

We gaan allemaal dood. Dat is realiteit, wen er maar aan. Onwezenlijk idee, dat wel, want je huppelt toch onbekommerd rond op die wereldbol. Aantrekkingskracht houdt je overeind, maar uiteindelijk houden je lemen voeten geen stand, val je om, en zo hoort het ook. Maak er wat van, verwen jezelf...

Mensen die gelijk willen hebben maar het niet krijgen, verheffen hun stem. Gelijk hebben ze, maar ik houd niet van geschreeuw. Lawaaireclames zet ik uit, die producten zal ik nimmer aanschaffen. Overtuigingen en religies, ik wijs ze de deur, rot op met je Wachttoren. Rot op met je bijbel of de...

Het was een helse, hete middag geweest in de inrichting. De imbeciele mannen wisten met zichzelf geen raad en met onuitsprekelijke zorgen die ik moest verzwijgen zat ik er als een wezenloze zoutpilaar bij. De koele avond en het lichte briesje in de taxi bevrijdden mij benevens de kameraadschap...

Het was koud in de tent. Aan weerzijdes stonden kachels opgesteld, waar ik af en toe zo dicht mogelijk op ging staan. Anderen leken er beter tegen te kunnen dan ik. Op het podium stond een band uitbundig te zingen voor onze God, ik zong mee. De spreker, Bert Bruinekreeft, had net het Woord met...

Niet langer tientallen uren te zien overleven zonder jouw aanwezigheid.... Gisteren verlangde ik hartstochtelijk naar deze magische MORGEN. Die morgen die zich vandaag laat noemen. Voorbij zijn de nachten dat ik pas in de ochtenduren mijn bed inkroop, omdat ik een paar uur ziek op de grond -in...

Dat het een onsamenhangende chaos in mijn woning is, dat kun je wel raden, ik kan er soms de weg niet vinden, laat staan een ander. Vaak raak ik dan ook iets kwijt, iets onbenulligs, maar dat steekt me dan toch, zodat ik naarstig op zoek ga en het na een uur nog niet gevonden heb. Gefrustreerd...

Het meest raakt ze mij door haar blik. Zo zuiver en oprecht keken zelden mensen mij in de ogen. Ik kijk met een open blik in haar diepte en verlang ernaar om haar daar te ontmoeten. Ik zie een vrouw, die ooit in haar leven, net zo kwetsbaar als ik in het leven stond. Ik zie haar vallen, maar ook...

De vertwijfeling en de wanhoop houden geen halt, en al allerminst voor de deur van de "Zorgwoning".... Hier woont Ans met haar twee katten Winnie en Bleske. Haar grijze, rafelige haar dat geen schoonheidsprijs verdient hangt triest neer rond haar door lijnen en wallen getekende gezicht dat al...

Daar is het volgens mij mee begonnen. Iedereen zat in dat fonds en betaalde naar vermogen, niemand werd er minder van maar wel geholpen indien nodig. Sinds de vermarkting van de saamhorigheid schoten de kosten de pan uit, paarse broeken en witte boorden zagen mogelijkheden. De realiteit:...

Wat ben ik het - en velen met mij - ongekend beu, zat en nog veel meer! Waar geplukt kan worden zal men het niet laten! Ooit, tijdens de periode van Balkenende, die hier een heel andere naam kreeg, werd deze idioterie uitgevonden. Ooit bedacht men dan dat mensen minder snel naar een arts zouden...

Buiten stormt het en de wind slaat regendruppels tegen mijn vervuilde ramen, ik heb een naar kuchje opgelopen, wat een kennis eens deed afvragen of ik een hondje was. Was ik een hondje, dan zou ik zeker niet in Nederland blijven, maar lekker naar warmere gebieden wandelen. Een echte winter kunnen...

De tegenstelling kan niet groter zijn, het management (interim) zuigt de sector leeg en ik maak mogelijk dat er in ieder geval gestofzuigd wordt. Gekwalificeerd personeel is wegbezuinigd opdat krijtstreeppakken en kokerrokken aan hun trekken komen. Ik hoop dat deze onmensen hun trekken eens thuis...

“Tot ziens” groetten mijn echtgenote en ik onze huisarts bij het verlaten van de spreekkamer. Een aantal personen in de overvolle wachtkamer keek met een onheilspellende blik naar ons; “zeker in slaap gevallen daarbinnen” mompelde een oudere heer halfluid… Eens in de drie maanden...

Het hangt ervan af of die leugenachtige waarheid persoonlijk is of door de maatschappij wordt bepaald. Gesteld dat je de leugenachtigheid zoals die maatschappelijk wordt bepaald als waarheid aanneemt dan is deze waarheid natuurlijk een waarheid als een koe. Gesteld dat de leugenachtigheid...

Er gebeurt veel op deze aardbol, soms wel eens teveel denk ik dan. Ook de verhalen van wat mensen allemaal overkomt zijn legio. Zou dat komen - dat ik dit allemaal hoor - omdat ik met ouderen omga? Of was ik vroeger zo naïef en had ik alleen tijd om mijn gezin te 'runnen'? Soms ben ik bang...