Terug naar de Loudonstraat
Het was een helse, hete middag geweest in de inrichting. De imbeciele mannen wisten met zichzelf geen raad en met onuitsprekelijke zorgen die ik moest verzwijgen zat ik er als een wezenloze zoutpilaar bij.
De koele avond en het lichte briesje in de taxi bevrijdden mij benevens de kameraadschap en het praatje van een jeugdige chauffeur.
En zo bereikten we de Loudonstraat die uitkomt en uitziet op het oude gebouw van de H.B.S., eens bevolkt door generaties scholieren alsmede door mijzelf en de gedachte kwam bij mij op: "Tout va pour le mieux dans le meilleur des mondes possibles" maar de grote vraag blijft: waar is in Godsnaam die "betere" dan wel "beste" wereld te midden van de miljoenen universa die we aantreffen en is niet de ellende doorgedrongen in iedere "vezel", in iedere "porie" in alle "stomen" en "moleculen" van ieder universum dat zich aan ons voordoet op onze weg van wieg tot graf? De rozen in de Loudonstraat lijken het bewijs van het tegendeel
Geplaatst in de categorie: welzijn
ongeluk
350
Geef je reactie op deze inzending: