Hartenkreten

In die tijd droeg ik nog jurken. Het café bevond zich in een bocht van de weg, daar waar de Korte Heuvel overgaat in de Tivolistraat. Daar ontmoette ik haar voor het eerst. We schreven negentiennegenenzeventig en veertig jaar na dato is ze nog mijn vriendin. Haar grijze haar mondt uit in een smalle...

Eens schonk je mij het vogeltje van fragiel, doorzichtig glas. Vaak kijk ik ernaar. Het heeft een lange, eveneens glazen staart, die enthousiast opwipt alsof jij, mijn meest dierbare zus daarmee wilt veronderstellen dat de fervente en vurige kracht waarmee ik mijn leven attaqueer, waardeer en hante...

Bij "Multivlaai" (waar zelfs een busje met daarop de naam van de genoemde zaak in trotse kapitalen voor de deur staat) stonden vandaag zoals altijd de diverse heerlijke, kleurige vlaaien te pronken onder de toonbank. Maar het gonsde in de winkel: de vader van de verkoopster was overleden. Haar d...

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik br...

Naast de overige lieflijke en kunstzinnig vervaardigde meubelstukken die mijn sinds lange jaren overleden moeder mij eens schonk, naast de zwarte vitrinekast en de kledingkast die we samen eens aanschaften, is nog altijd een wit tafeltje in mijn bezit dat mij zeer dierbaar is. En zo herinneren mijn ...

Zo zeiden we - bij het overdenken van het vorig jaar - op oudejaarsdag nog: we moeten zo’n jaar niet nog een keer hebben hoor en zo spraken we af, we zouden…tja, dat heet 'plannen' met in feite in je achterhoofd dat je het niet voor het zeggen hebt natuurlijk en dat blijkt maar weer! Het ja...

Het was mijn medepatiënten in de wachtkamer en later de passanten in de Umberstraat allerminst ontgaan dat ik op kousenvoeten was gearriveerd. Vol belangstelling en mededogen richtten ze zich tot mij en informeerden naar de oorzaak van mijn malheur. Een mevrouw kwam aanzetten met een stuk karton...

Toen de armoede mij overvallen, belaagd en gegeseld had als een storm die niet wilde gaan liggen en me in haar perfide val gelokt had die geen ontsnapping meer bood, betaalde de allerliefste voor mij de dikke, mosgroene winterjas die ik voor veertig euro bij hoge uitzondering kon aanschaffen bij C ...

Mijn tranen hebben rijkelijk en overvloedig gevloeid in de ziekenkamer naast het bed van mijn betreurenswaardige oude vader. Toen zijn einde naderde, vroeg hij mij voor te lezen uit zijn favoriete boek uit zijn jeugd, getiteld: "De jongensjaren van...." Mijn stem haperde en stokte, maar hij verm...

De arts, wier gezicht nog altijd tekenen van een lang voorbije meisjesachtigheid en jeugdigheid draagt, wendde dit gezicht snel af en verklaarde onverhoopt dat haar geduld op was. Haar geduld was echter bijzonder snel op en was snel vervlogen als de ijle, vluchtige geur van een parfum dat geen duurz...

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat. De verbittering en wo...

Na geruime tijd gebruik te hebben gemaakt van haar tijdelijke, provisorische, maar tot tevredenheid stemmende onderkomen aan de Piushaven, heeft de Vincent Shop haar oude locatie weer ingewisseld voor haar voormalige behuizing aan de Veemarktstraat. Het pand wordt omringd door de hoogbouw van Pop...

Het is een winterse dag, kort na nieuwjaar en de kou van januari zal door mijn dikke jas heen dringen. Mijn reis zal naar Zoetermeer en Den Haag gaan en ik zal op het perron al de wonderlijke gewaarwording hebben dat het carillon van de toren in Tilburg me als het ware uitwuift met een melancholisch...

De zaak met de wellicht enigszins oubollige naam ("Het Zolderke") is gevestigd op de hoek van de Nassaustraat en de Dillenburglaan. Daar verheffende staketsels van kale bomen, die staan opgesteld als levenloze, dode acteurs die het podium sinds lange tijd verlaten hebben, nog altijd hun stammen en...

Plotloos en zonder titel dringen ze zich op; de in embryonale staat verkerende aanvankelijke gedachten… voor een eventueel verhaal… een veelbesproken onderwerp… en gewoon beginnen met de aller-slechtst-denkbare versie. Op zich al een zoektocht die jaren in beslag nam en niet veel stof heeft do...

Op het Stadhuisplein zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De sto...

Bij de zaak van Blokker in de Heuvelstraat, ingeklemd tussen overige winkelpanden, is men zeker geëquipeerd voor ieder huishouden, zelfs voor het meest chaotische onderkomen of verwaarloosde geval. Tussen de vele artikelen, die alle optimistisch in januari al het voorjaar en de voorjaarsschoonma...

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is ...

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde nog...

In een achterkamertje van mijn huis staan de platenkoffers, eens het meest dierbare bezit van mijn vader, te verstoffen. In de vakken van hun harmonicavormige innerlijk bevatten zij nog altijd de LP's met de kleurrijke hoezen waarop de bonte afbeeldingen, vaak van taferelen uit vervlogen tijden. En...

De Opstapbus voerde ons ditmaal door Brabantse landerijen, velden en bossen tot we de Kampina Heide bereikten. We zagen er zwarte runderen grazen. De vele langgevelboerderijen tekenen daar zeker onze provincie. We lieten Boxtel links liggen en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein...

...en zo verschenen zij beiden op het toneel, op het "podium" van mijn leven dat al door zovelen bezocht was en dat zij ook eens weer zouden verlaten. Zo deden beider persoonlijkheden zich aan mij voor, die ik zou willen kenschetsen als respectievelijk uiterst filantropisch en misantropisch en als...

Tot mijn spijt moest ik me onlangs melden bij de benedenbuurman met de mededeling "Ik heb een domme fout gemaakt" als een boetvaardige zondaar of als een diepgelovige uit vroeger tijd die berouwvol komt biechten. Mijn benedenbuurman bewoont een soortgelijk appartement als dat van mij, sfeervol en ...

De Korvelseweg slingert zich als een kosmopolitisch lint dat stadsgedeelten verbindt door onze stad. De feestverlichting die gespannen is boven de straat verbindt de panden nog altijd in januari, een laatste herinnering aan de festiviteiten. Daar is ook sinds jaar en dag de winkel van "Terre des ...

Het bureautje staat op vier ranke, elegante, geornamenteerde pootjes. Het stamt uit 1921 en lijkt ontworpen door een kunstenaar. Het is een erfstuk. Het was het favoriete meubelstuk van mijn overleden moeder dat in mijn ouderlijk huis een prominente plaats innam en waarover zij, met de gave die ik m...

De kapperszaak is gesitueerd in de omgeving van de grote, rijk gesorteerde zaak van de Aldi op het Frans van Spaendonckplein en deze ziet er van buiten aantrekkelijk uit. Grote, spiegelende ramen met ronde, grote Kerstkransen ervoor. Op loopafstand van mijn woning en ik neem me voor daar mijn oude e...

Een ongelooflijk fraaie, volmaakt ronde maan, gedeeltelijk verlicht, is verschenen aan mijn hemel en ik sla deze gade uit mijn hoge venster. De avond zal nu spoedig vallen en de natuur noopt tot stilte en bezinning. Een Onbekende schonk ons de wonderbaarlijke schoonheid van de planeten, van het he...

De deuren van de woningen van mijn medebewoners van het appartementencomplex komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed van dat van mij verschillend. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe no...

Ik knipper met m’n ogen De slaap verlaat me Een nieuwe dag in Zuid-Spanje Ik voel de zon op mijn balkon Ik zie de maan nog liggende En dan, dan Een streep, een 2e en zelfs een 3e Ze kruizen elkander op 10 kilometer hoogte Vliegtuigen die hun kerosine uitspuiten Ik luister naar m’n in...

Het is stil, het is rustig Het is een prachtig uitzicht Het is een plaatje van een uitzicht Ik wordt wakker in Zuid-Spanje Mijn oog is gericht op Afrika Morgen pas terug naar Nederland Maar het is ook het uitzicht op de storm Want dit is hier stilte voor de storm Voor de stormen der stor...