Ik was nogal voorzichtig met het benoemen van de heer Trump als een crimineel, hoewel ik me herinner dat hij niet zo lang geleden in de VS veroordeeld is als een crimineel op basis van een groot aantal gevalideerde aanklachten.
Maar ik herinner me ook dat je Lyndon Johnson gedurende ede Vietnamoorlog geen (oorlogs)misdadiger mocht noemen want dan kreeg je straf. Ik weet niet of je destijds de VS inkwam als je dat ooit in een artikel beweerd zou hebben. De ‘sociale’ media bestonden nog niet…

Tussen de oorverdovende herrie door keek ik op mijn laptop naar ‘Heel Holland Bakt’. Onze badkamer werd verbouwd vanwege lekkage.
“Kijk mevrouw, hier, ziet u? Hier is de leiding geraakt. Er is een plug tussen geschoven, maar uiteindelijk is het beton van deze muur verzadigd geraakt. En daar”, wees de loodgieter, “bij de wastafel hebben ze per ongeluk…”
Ik knikte stom.
Op zoek naar geruststelling kwam ik uit bij de bakkende, onbekende Nederlanders. Ik verdween in het scherm.…

Deze beschouwing is gedeeltelijk geïnspireerd op het lied - De Steen - door Bram Vermeulen.
Het lied begint met "Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen."
Maar natuurlijk krijgt alles een absurdistische draai naar het einde, want ja, zo ben ik.
(De jong gestorven (57) andere helft van het cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen, is vooral door dit lied bekend gebleven in Nederland, eigenlijk is dus precies dít gedicht De Steen die hij in zijn…

Het deed zich voor in de jaren van mijn vroegste jeugd toen ik de luier nog droeg en zoals behoort en gebruikelijk is voor primaten en daarom ook voor mensenkinderen de moederborst prefereerde en zocht
Aan mijn wieg stond mijn oma die haar eerste kleinkind zeer had verwelkomd en die mij teder in haar armen sloot en in haar armen zocht ik instinctief naar de borst die mij zou voeden
Daarop volgde de teleurstellende uitspraak van mijn oma, de voormalige onderwijzeres die de Nederlandse taal…

De schade aan het boek van Gerrit Achterberg viel gelukkig mee. Het was een mooie gelegenheid geweest om weer eens een aantal van deze gedichten te lezen. Bjarne las in het begin van het boek dat het de tiende druk betrof uitgegeven in 1988. Op bladzijde 203 vond Bjarne het volgende gedicht.
Retrospectie
Het is misschien niet meer te zeggen,
waarom ik langzaamaan binnen uw ogen…

De planeet was ontegenzeglijk veranderd in vier milennia. Een witte bol van ijs was hij geworden.
Toen de zon een stand had bereikt die een nieuwe ijstijd in gang zette, was dat rampzalig en leek dat te gaan winnen van de technologie.
De mensheid had de omslag naar het digitale tijdperk doorstaan en die aanvaard totdat dit op zijn pad kwam. De aarde werd onbewoonbaar. Had ooit de uitvinding van de boekdrukkunst wereldwijde gevolgen gehad, die van technologie had dat evenzeer.
De mens had…

..............................................................................
We dragen het zaad van onze toekomst mee in onze jaszakken, totdat het door de gaten gevallen is, en er nog wat uitgedroogde restjes overblijven in de naden.
..............................................................................
Ik verheug me er nu al op dat ik straks miljoenen, miljarden jaren niet ga bestaan.…